Pokaż treść!

1 0 2 ALEKSANDER BRONIKOWSKI.— A kto z was panowie, spełni ze mną zdrowie wojewodyTrockiego ?Wszyscy z zadziwieniem spojrzeli po sobie, a kielichy stały nietknięte.— Dziwi mnie to niezmiernie, zacni moi panowie i szanowni przyjaciele— mówił dalej pan Michał — że tak mi nieskwapliwie odpowiadacie!To mówiąc poszedł do skrzyni, wyjął z niej pergamin i rozwinąwszygo czytał. A treść jego była taka: Aleksander z Bożej łaskikról Polski, pan dziedziczny i wielki książę ruski, litewski i t. d. Postanowiłpodkanclerzemu Litewskiemu Wojciechowi Taborowi biskupowiWileńskiemu odjąć małą pieczęć; potem dalej: Jana z Zabrzegów,marszałka wielkiego Litewskiego, wojewodę Trockiego, uwolnićod tego ostatniego urzędu i ten oddać jaśnie wielmożnemu szczególniejulubionemu sobie Michałowi Lwowiczowi kniaziowi Glińskiemu,na znak swojej życzliwości i królewskiej łaski; w tym celu rozkazał tojawnem uczynić, i królewską pieczęcią opatrzyć, mając to za woląBożą na przyszłym sejmie wkrótce, na piętnasty września spisanym,niniejsze według brzmienia zatwierdzić, a na przypadek,gdyby się Bogu inaczej podobało zrządzić w teraźniejszym chorowitymstanie króla, mianuje tegoż samego księcia Michała Glińskiegozawiadowcą Wielkiego Księztwa, aż do przybycia pana ZygmuntaJagiełły, margrabi Łużyckiego, księcia na Tropawie i WielkimGłogowie, starosty na całym Szląsku, przyszłego wielkiego księciai dziedzicznego pana Litwy, Busi i t. d., któremu porucza, ażebytę wolą królewską na zgromadzeniu panów i rycerstwa ogłosił i doskutku przywiódł. Tu pan Gliński przydał, że niektóre jeszcze innepostanowienia podobnejże treści, tyczące się kanclerza koronnego,podskarbiego, i hetmana Czarnkowskiego, wydane zostały, wedługktórych wola najjaśniejszego Aleksandra dla złożenia ich z urzędui odebrania prerogatyw, o ile królowi Polskiemu wolno jest to czynić,podobnież w Krakowie w swoim czasie ma być ogłoszona. Zgadujecietedy zapewne, jaśnie wielmożny panie Tarnowski, że natenczas nie namyślającsię podnosiliśmy toasty za zdrowie wojewody Trockiego. PanMichał przyjmował to z uprzejmym uśmiechem, a potem dalej tak mówił:— Słuszna jest, ażeby każdy miał to, co mu przynależy, a tak niedługoja myślę być wojewodą Trockim; bo to województwo równiejako też i księztwa Smoleńskie i Drohobuzkie i wiele innych, powrócądo swoich prawych panów, ażeby wszystko tak było znowu, jak byłoza czasów Jagiełły, kiedy jeszcze nie nazywał się Władysławem, i zaczasów Starego Witolda, świeć Panie nad duszą jego.Wówczas przypomniałem sobie mowę greckiego mistrza, i kiedydrudzy pili i pokrzykiwali, ożywając się z przechwałkami i buntowni-