Twarze krakowskiej bezpieki - Archiwalny serwis Instytutu Pamięci ...

Przebieg służby funkcjonariuszy pełniących funkcje kierownicze w UB-SB w KrakowiePrzedmowaJeżeli zdarza się, że zło przyjmuje ludzkie oblicze, to właśnie twarzefunkcjonariuszy bezpieki są tego najlepszym przykładem. Przez czterdzieścipięć lat praca w Urzędzie Bezpieczeństwa i Służbie Bezpieczeństwabyła najbardziej haniebnym zajęciem w całej strukturze aparatu komunistycznejdyktatury. Podejmowali ją ci, którzy byli na tyle słabi, abyulec pokusie bezkarnej przemocy, ale równocześnie wystarczająco odporni,aby nie mieć skrupułów uczestnicząc w okrutnej machinie zbrodni.Ludzi bezpieki otaczał przemożny strach, ale także towarzyszyła impowszechna pogarda, nawet wśród ich politycznych protektorów i dobrowolnychwspółpracowników. Nie było w polskim języku wyrazówrównie obraźliwych jak ubek, bezpieka, esbek.Od kilku lat Instytut Pamięci Narodowej, dążąc do upamiętnieniai uhonorowania zarówno ofiar totalitaryzmu, jak i uczestników społecznegooporu, zajmuje się także ciemną stroną naszej niedawnej przeszłości.Żmudne prace nad ustaleniem listy tych wszystkich, którzy tworzylistruktury politycznej policji, przynoszą już pierwsze efekty. Na poziomieogólnokrajowym ukazują się tomy wydawnictwa Aparat bezpieczeństwaw Polsce. Kadra kierownicza, zestawiającego nazwiska i okresy służbywielu tysięcy funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego,Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego oraz MinisterstwaSpraw Wewnętrznych, a także struktur wojewódzkich, miejskich i powiatowychUB i SB. Jako uzupełnienie, ale także ważne rozszerzenie tejpublikacji, z inicjatywy dr. hab. Janusza Kurtyki przygotowana zostałaprezentowana obecnie książka Obsada stanowisk kierowniczych UrzęduBezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. Informator personalny.Znalazły się w niej informacje o „karierach” niemal trzystu pięćdziesięciukrakowskich funkcjonariuszy bezpieki, najczęściej opatrzoneich fotografiami. Autorzy celowo uchylili się od prezentowania obszerniejszychdanych biograficznych, aby nikt nie mógł odnieść wrażenia,że opracowano słownik biograficzny funkcjonariuszy, w którym przebiegsłużby gubi się wśród wiadomości o ich rodzinie, wykształceniu,wcześniejszych lub późniejszych zajęciach – jednym słowem przypominabiografie „zwyczajnych” urzędników komunistycznego państwa.Równocześnie jednak książka opatrzona została nadtytułem Twarze kra-7