czesc 2.indd

jak na nieświadomych swej przynależności etnicznej Polaków, którzy po przymusowym porzuceniukatolicyzmu w 1875 ulegli ukrainizacji.3Na stacji Gozdów zamordowano 33 Polaków. Nic nie wiadomo, by znajdowało się tamjakiekolwiek centrum życia podziemnego.4Odmienny obraz tych wydarzeń z polskiej strony por.: Związek Walki Zbrojnej – ArmiaKrajowa...; J. Markiewicz, Partyzancki kraj..., s. 150–260; G. Motyka, Tak było..., s. 193–206;W. Jaroszyński, B. Kłembukowski, E. Tokarczuk, Łuny nad Huczwą....5Porozumienie pomiędzy SD a melnykowcami przede wszystkim dotyczyło zwalczaniapartyzantki sowieckiej i polskiej, a nie banderowskiej. Wspomniani dezerterzy z UPA to partyzanciz Oddziałów Wojskowych OUN-M, którzy zostali podstępnie otoczeni i rozbrojeni,a następnie siłą wcieleni w szeregi UPA na początku lipca 1943.6Sołtys Mychajło (1918–1944?), ps. „Czerkas”, członek OUN; w 1943 referent prowiduOUN-M w Łucku; jeden z inicjatorów odtworzenia partyzantki OUN-M po wypadkach lata1943, tj. rozbrojeniu Oddziałów Wojskowych OUN-M przez banderowską UPA; od końca1943 dca melnykowskiego OP, który przeformowano w ULS; od 1944 dca, potem prowidnykpolityczny ULS; aresztowany przez Gestapo prawdopodobnie w sierpniu 1944; zaginął bezwieści.7Harasymenko Wołodymyr (ur. 1892), oficer armii rosyjskiej, potem URL; w 1920 dca6 kurenia jazdy (z 6 DS), odznaczył się w obronie Zamościa; w l. 1944–1945 dca ULS (płk);po wojnie na emigracji (gen. chor.).8Tak w tekście.9Ostriźkyj, płk, w 1944 dca zagonu (pułku) im. Bohuna „Sicz” na Wołyniu, szef sztabuWO „Zawychost”.1415