czesc 2.indd

Szczególną uwagę zwrócono na młodzież. Na odrodzonej chełmskiej ziemiidea narodowa miała wszelkie dane ku temu, by zawładąć duszą każdegoUkraińca – Chełmiaka, jednak błędem miejscowego prowidu było to, żeorganizatorzy nie starali się o rozbudowę siatki wśród ludności miejscowej,lecz tworzyli ją z elementu przybyłego. Takie podejście obecnego kierownictwado sprawy było bardzo krótkowzroczne, ponieważ już pod koniec1941 r., kiedy odszedł element zewnętrzny, OUN na Chełmszczyźnie prawieprzestała istnieć.Trzeba jednak przyznać, że OUN w okresie swojego krótkiego istnieniana Chełmszczyźnie dokonała wielkiego dzieła. Zorganizowano kilkanaścieobozów, w których prowadzono szkolenia polityczno-wojskowe.W szkołach, przedszkolach, na kursach oraz innych instytucjach wychowawczychchełmska młodzież została wychowana w duchu narodowym.Już w roku 1944 nie było na Chełmszczyźnie ani jednego obywatela narodowościukraińskiej (z wyjątkiem zaprzańców), który nie nazywałby siebieUkraińcem.OUN wychowała Chełmiaka tak, by nienawidził wroga, nie wiązał sięz nim i gardził przeznaczoną na eksport wrogą kulturą. Jednocześnie OUNwpoiła miłość do narodu ukraińskiego oraz gotowość do walki i pójściana śmierć za jego ideały. W czasach indywidualnego i masowego tępieniaUkraińców przez polskie zbrojne watahy, jak też prowadzonej przezPolaków (AK) propagandy głoszącej, że Ukraińcy, trzymający się nadalswej ukraińskiej tożsamości, zostaną zmieceni z powierzchni ziemi – tylkoOUN dzięki swoim wpływom podtrzymywała ludność na duchu. Nie dość,że nie pozwoliła jej się załamać, to wręcz przeciwnie, przygotowała ją dokrwawej walki.Już pod koniec 1943 r. zwołano szereg zebrań organizacyjno-politycznych,na których wzywano chełmski aktyw do nieuniknionej walki.Z początkiem 1944 r. zorganizowano dwie bojówki SB, rozszerzono siatkęOUN oraz zorganizowano w wielu wsiach samoobrony wiejskie. Należyprzyznać, że organizowanie samoobron wiejskich odbywało się naogół spontanicznie. Okrutna rzeczywistość zmusiła Chełmiaka, mimo jegobierności, do organizowania się, trzymania warty w dzień i w nocy,a w razie nadejścia wroga – do walki.W połowie stycznia 1944 r. utworzone bojówki rozpoczęły akcje odwetowena Polakach, głównie [napadając] na te warstwy, z których rekrutowałosię polskie podziemie, a mianowicie na polskie ziemiaństwo.W kwietniu 1944 r. w południowej części Hrubieszowskiego zostałyspalone do szczętu wszystkie ziemiańskie dwory i folwarki stanowiąceostoję polskości. Za spalenie przez Polaków 44 ukraińskich wsi, w akcjachodwetowych spłonęły wszystkie polskie wsie i kolonie na tym terenie,1397