czesc 2.indd

178Relacja Zachara Terebki z 10 marca 1944 r.w sprawie wypadków we wsi ŁaskówPROTOKÓŁw sprawie napadu polskich band na wieś Łasków 10 III 44 r.10 III 44 r. rano zauważyłem, że naszą wieś otacza polska banda. Bandycipodchodzili do wsi ze wszystkich stron. Domyśliłem się, że dojdzie donapadu i zacząłem zaprzęgać konie, żeby wyjechać z Łaskowa. Jednak nawyjazd nie było już czasu. Ludzie, którzy wyszli ze wsi, zostali ostrzelanii zmuszeni do powrotu. We wsi ludzie zaczęli chować się w schronach. Jarównież umieściłem moją rodzinę w schronie, a sam zostałem koło chałupyi obserwowałem bandę. Miałem nadzieję, że przyjdą nam z pomocą Ortschutze.W tym czasie banda podpaliła wieś i zaczęła się do niej zbliżać.Widziałem, że nie ma szans na ratunek i ukryłem się w schronie. Stamtądsłyszałem, jak bandyci chodzili po zagrodach i szukali ludzi. Do schronówrzucali granaty, a znalezione osoby rozstrzeliwali. Przez szparę zauważyłem,jak bandyci znaleźli schron mojego sąsiada i zastrzelili znajdującychsię w nim ludzi. Wśród zabitych był również duchowny z Łaskowa.Potem usłyszałem rozkaz: „Zabierać wszystkie konie”, a następnie zagrałatrąbka. Widziałem jednak, że bandyci nie opuszczają wsi i nie wychodziłemze schronu. Dopiero wieczorem, gdy trąbka zagrała po raz trzeci,opuściłem schron. Następnie umieściłem tam zabitych członków mojej rodziny,a sam poszedłem do Wereszyna. Po dwóch dniach chciałem wstąpićdo Łaskowa, żeby pochować rodzinę, jednak bandyci nie wpuścili mnietam.Bandyci razem z Polakami ze Smoligowa jeździli po wsi i wyszukiwaliludzi oraz schowane mienie. Moje rzeczy również znaleźli i zabrali.Po trzech tygodniach znowu byłem w Łaskowie. Zabitych ludzi, którzydotychczas leżeli nie pochowani, bandyci kazali Polakom ze Smoligowazasypać ziemią.Wieś została całkowicie spalona, nie zostawiono ani jednej chałupy 1 .PA SBU, F. 13, spr. 376, t. 34, k. 236.Oryginał, maszynopis.Podał Zachar Terebko1303