czesc 2.indd

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał [się do] szereguniekorzystnych dla siebie okoliczności. Na rozprawie odwołał całkowiciewcześniejsze wyjaśnienia, wskazując przyczyny rozbieżności. Był przy tymniekonsekwentny, ponieważ te same sprzeczności tłumaczył niejednolicie.Z reguły podnosił różnego rodzaju zarzuty przeciwko prowadzącym śledztwo.Na tle rozlicznych wersji oskarżonego nasuwa się nieodparcie wniosek,że miał on zagwarantowaną swobodę wypowiedzi. Odnośnie każdego zarzutuwypowiadał się wielokrotnie i za każdym razem inaczej. Wersje swezmieniał, prostował i umiejetnie dostosowywał do nowych okoliczności.Każda z wersji – nawet te najniekorzystniejsze – zawierają takie elementy,które świadczą o tym, że oskarżony pomniejszał swoją winę.Gdyby prowadzącym dochodzenie istotnie zależało na uzyskaniu przyznaniaoskarżonego do winy, to niezrozumiałe byłoby, dlaczego takiegoprzyznania nie wymusili odnośnie wszystkich czynów.Tymczasem oskarżony w toku śledztwa przyznał się do zabójstwa(z litości) Katarzyny Klamry i Natalii Woch oraz zastrzelenia konfidentaniemieckiego Mirona Kasiuka.W tych warunkach Sąd uznał, że istnieją podstawy do obrócenia przeciwkooskarżonemu, jako prawdziwych wszystkich niekorzystnych okoliczności,które sam przyznał, tym bardziej, że były zgodne z innymi dowodami,a nadto wyjaśnienia jego zawierały takie szczegóły, które mogłaznać osoba uczestnicząca w przestępstwach.Skoro wykazano, że oskarżony brał udział w zaplanowanych akcjacheksterminacyjnych Polaków, zarówno jako kuszczowy UPA, jak i rojowyULS, to tym samym należy uznać, że szedł na rękę władzy państwa niemieckiego.UPA stanowiła ugrupowanie powołane do życia przez działające w interesieNiemiec hitlerowskich zrzeszenie polityczne – Ukraiński KomitetNarodowy 8 i miała na celu tępienie elementu polskiego na terenach Ukrainyw oparciu o hitlerowską Rzeszę niemiecką.Na tle notorycznego faktu bestialstw popełnionych na Polakach, UkraińskąArmię Powstańczą należy uznać za organizację przestępczą w rozumieniuart. 4 Dekretu z dnia 31 VIII 1944 r.Czyny przypisane oskarżonemu stanowią zbrodnię określoną w art. 1cyt[owanego] Dekretu.W sprawie nie występują okoliczności, które by uzasadniały wymierzeniekary niższej, niż uczyniono to w poprzednim postępowaniu, szczególnieze względu na fakt, że oskarżony w 1968 r. dopuścił się licznych kradzieżyz włamaniem (wciągając do przestępstwa swego syna) przy czymw jednym wypadku dokonał włamania do posterunku MO, gdzie dokonałzaboru broni i amunicji.1295