czesc 2.indd

a) W Sokalu w czasie takiej akcji stracił życie jeden uczeń, a drugi zostałraniony (załącznik 2).b) 19 ukraińskich robotników z Galicji, którzy posiadali dokumenty,zostało przydzielonych w Krakowie do transportu „rosyjskich jeńców cywilnych”i wysłanych do obozu karnego w Gratz (załącznik 3).c) 95 Ukraińców z Galicji zostało w połowie stycznia 1942 zwerbowanychprzez urząd pracy na roboty do Rzeszy, a potem wysłanych przezPrusy Wschodnie do Pskowa w Rosji, gdzie w bardzo ciężkich warunkachwiększa ich część straciła życie (załącznik 4).d) Zwabienie do pracy przez zamaskowaną komisję poborową (Zaleszczyki).Zabranie uczniów podczas nauki szkolnej (Biała Podlaska, Włodawa,Hrubieszów) (załącznik 5).III. Zagadnienie bezpieczeństwa osobistegoJuż sam sposób, w jaki nasi ziomkowie są traktowani przez niższe organywładz niemieckich, przyczynia się bardzo poważnie do pogorszeniaogólnej sytuacji. Ukraińcy słusznie oczekiwali, że jako naród, który nigdynie występował przeciw Niemcom i ich interesom, powinni być traktowaniinaczej niż naród, który walczył przeciwko Niemcom. Jednak każdy Ukrainiecmusiał dojść do przekonania, że większość Niemców traktuje jednakowowszystkie narody Wschodu bez względu, czy są to wrogowie czyprzyjaciele. Ukrainiec mający do czynienia z niższymi urzędami bardzoczęsto narażony jest na wyzwiska, obrazę, a nawet prześladowania. Zobrazowaćtaki stan rzeczy mogą liczne przykłady. W załączeniu przytaczamtylko niewiele jaskrawych wypadków (załącznik 6).O wiele gorszy charakter mają masowe rozstrzeliwania niewinnych ludzi,jak to miało miejsce w Lubyczy Królewskiej, a następnie we Lwowiei Czortkowie. W Lubyczy pow. Rawa Ruska, zostało rozstrzelanych 46chłopów, między nimi 31 Ukraińców bez sądu (4 X 1942, załącznik 7).W drugiej połowie listopada 1942 rozstrzelano we Lwowie 28 Ukraińców,w Czortkowie 56 Ukraińców, również bez postępowania sądowego(załącznik 8).W grudniu 1942 policja podjęła akcję oczyszczającą między tak zwanyminiepewnymi elementami, która jednak niebawem doprowadziła domasowych aresztowań niewinnych, spokojnych obywateli. Znajdują się oniw więzieniu i grozi im niebezpieczeństwo utraty jeśli nie życia, to przynajmniejzdrowia (załącznik 9).[Na] ile obawy są realne, świadczy incydent z sześcioma ukraińskimidziewczętami z Kołomyi, które zostały uwięzione w lutym 1942 i zginęłybez śladu (załącznik 10).1247