Polska Zbrojna - Ministerstwo Obrony Narodowej

wojnyi pokoje| Z Albumu rodzinnego|Opaska powstańcza „Kai”i jej opaska sanitariuszkiz czerwonym krzyżemPlakietka rozpoznawcza z wyrytym pseudonimem„Kaja”, pełniąca w czasie powstania funkcjęnieśmiertelnika, na rewersie napis „1944”Sanitariuszka KajaPamiątki Hanny Dąbrowskiej, która brała udziałw powstaniu warszawskim.Hanna Dąbrowska „Kaja” w czasie okupacjinależała do Wojskowej Służby Kobiet ObwoduIV „Grzymała” WarszawskiegoOkręgu Armii Krajowej na Ochocie. Była instruktorkąszkolącą przyszłe sanitariuszki, a potem patrolową,czyli osobą odpowiedzialną za patrol sanitarnyzłożony z czterech noszowych i łączniczki.27 lipca 1944 roku w oddziale kobiecym zarządzonoalarm. Rano 1 sierpnia „Kaja” zostaławezwana razem z sanitariuszkami do punktuzbornego na ulicy Niemcewicza, gdzie miałyspotkać się ze swoim oddziałem. Zabrały biało-czerwoneopaski, dwie pary noszy oraztorbę z opatrunkami i lekami. O godzinie17.00 usłyszały strzały, widziały też niemieckiepatrole, ale ich oddział się niestawił. Ulicę zajęli Niemcy. 2 sierpniarankiem patrol „Kai” wydostał się zesklepu, gdzie się ukrył, i dziewczynyprzebiegły przez ulicę Grójecką.Przyłączyły się dooddziału podporucznikaAndrzeja Chyczewskiego„Gustawa”. Rozpoczęte1 sierpnia natarcie zdziesiątkowałoatakujących. Rozproszone oddziały przedostałysię do lasów chojnowskich i sękocińskich. Pozostalina Ochocie powstańcy utworzyli dwa punktyoporu: reduty Kaliską i Wawelską. W tym czasie„Kaja” kwaterowała na tej samej ulicy u znajomychi razem z sanitariuszkami pomagała rannymżołnierzom oraz cywilom. Czuwała między innymiprzy rannym odłamkami pocisku pisarzu JuliuszuKaden-Bandrowskim, który zmarł 8 sierpnia.Kiedy sytuacja na Ochocie stała się beznadziejna,ocalałe oddziały AK wyszły do okolicznych lasówlub ewakuowały się kanałami. Patrolowi „Kai”nie udało się jednak przedostać do Śródmieścia.Dziewczyny trafiły do niemieckiej niewoli i wysłanoje do obozu przejściowego w Pruszkowie. HannaDąbrowska znalazła się w transporcie do Oświęcimia.Na dworcu w Skierniewicach dzięki pomocyruchu oporu udało się jej uciec z pociągu.Przez kilka kolejnych tygodni na tym dworcu pomagałaosobom z warszawskich transportów wiezionymna roboty do Niemiec lub do obozów. Napoczątku września wróciła do Pruszkowa, gdzieudało się jej spotkać z mężem i synem. •Opracowanie: Anna DąbrowskaJeżeli chcecie podzielić się swoimi pamiątkami z innymi czytelnikami, zachęcamy do przyłączenia siędo naszej akcji. Zdjęcia prosimy przysyłać na adres polska-zbrojna@zbrojni.pl z tytułem e-maila „Album”.W wiadomości prosimy zawrzeć podpis pod ilustrację i zgodę na publikację fotografii.NUMER 9 | wrzesień 2013 | POLSKA ZBROJNA97