Polska Zbrojna - Ministerstwo Obrony Narodowej

|militaria przegląd|Poza tym „Sindhurakshak” wyposażono międzyinnymi w systemy hydroakustyczny (sonar)Ushus i łączności CCS-MK-2.W mediach najczęściej pojawia się informacja,że modernizacja „Sindhurakshaka” kosztowała450 crore, czyli 80 milionów dolarów. Serwisinternetowy „The Times of India” podał jednakkwotę prawie dwukrotnie wyższą, 156 milionów.Jest to o tyle ciekawe, że na budowęokrętu wydano „zaledwie” 400 crore. 29 kwietnia2013 roku jednostka po modernizacji wróciłado Mumbaju i była przygotowywana do włączeniado czynnej służby, ale na miejscu trwałyprzy niej jeszcze jakieś prace. W Mumbaju byłosiedmiu specjalistów z Rosji.Do momentu katastrofy Indie miały 15 okrętówpodwodnych, w tym wzięty w leasing na dziesięćlat od Rosji INS „Chakra” o napędzie atomowym.Trzon sił ich floty podwodnej stanowią jednostkitypu Kilo. Pierwszych osiem zbudowano w latach1986–1991, przed rozpadem ZSRR, a pozostałedwie w Rosji w latach 1995–2000. Tylko ostatniamają mieć napęd niezależny od powietrza. Indyjskamarynarka wojenna zaproponowała, bydwa z nich zbudował zagraniczny dostawca projektu,a pozostałe – krajowe stocznie.Niepewna przyszłośćTeraz po tragicznym incydencie w MumbajuHindusom pozostało 14 okrętów. Przy czym, jakzauważyły miejscowe media, cztery jednostkikonwencjonalne znajdują się w stoczni. Według„The Times of India” w gotowości operacyjnejjest zatem nie więcej niż od siedmiu do dziewięciujednostek. Indyjscy eksperci zwracają uwagę,że liczebność floty może ulec dalszemuzmniejszeniu, ponieważ do 2017 roku ze służbytrzeba wycofać najstarsze z okrętów – co najmniejtrzy typu Kilo. I do 2020 roku może pozostaćtylko pięć, sześć tych jednostek.Pierwotnie przyjęty w lipcu 1999 roku przezrządowy komitet bezpieczeństwa (Cabinet Committeeon Security) program rozwoju floty podwodnejprzewidywał, że do 2012 roku zostanieRównolegle z pracami specjalnej komisji złożonejz oficerów marynarki, która ma wyjaśnić przyczyny tragedii,trwa odrębne policyjne śledztwo w sprawie śmierci marynarzy,bo doszło do niej w czasie pokojuz nich, INS „Sindhushastra”, od początku byłaprzystosowana do odpalania pocisków rakietowychz wyrzutni torpedowych. Począwszy od1997 roku w stoczni Zwiezdoczka zmodernizowanojeszcze cztery okręty poza feralnym „Sindhurakshakiem”:„Sindhugosh”, „Sindhudvhaj”,„Sindhuvir” i „Sinduratna”.Hindusi mają też cztery okręty typu Shishumarzbudowane w kraju na bazie niemieckiego projektuHDW 209, które wprowadzono do służbyw latach 1986–1994. W 2005 roku Indie podpisałykontrakt na budowę sześciu nowych jednostekfrancuskiego projektu Scorpéne. Program ten majednak kilkuletnie opóźnienie i okręty budowanew stoczni Mazagon mają wejść do służby dopierow 2015, 2016 lub nawet 2017 roku (wstępnieplanowano, że stanie się to w 2012 roku).Równocześnie trwają prace nad INS „Arihant”,pierwszym zbudowanym w indyjskiejstoczni myśliwskim atomowym okrętem podwodnym.Przed kilku tygodniami zamontowanona nim reaktor. Indie chcą mieć cztery takieokręty. Od lat nie ma natomiast rządowej decyzjiw sprawie projektu 75-I, czyli programu kolejnychsześciu okrętów konwencjonalnych, którezbudowanych 12 nowych okrętów i kolejny tuzindo 2030 roku. Dotąd nie powstała żadna jednostka,a zamówiono ich tylko sześć. Według specjalistówpojawienie się Scorpéne’ów nie zrównoważy potencjałupodwodnego Chin i Pakistanu. Indyjskamarynarka wojenna powinna mieć 24–25 okrętów,minimum to 18.Na kryzysową sytuację w siłach podwodnychIndii, poza opóźnieniem w budowie Scorpéne’ów,wpływ miał też skandal korupcyjny związanyz budową okrętów w kraju. Jednym z rozważanychsposobów zaradzenia kłopotom może być leasingjednostek typu Kilo z Rosji. Jak podał „The HinduHerald”, rosyjski ekspert Konstantin Makienkouważa, że przedmiotem podobnej transakcji mogąbyć też dwa lub trzy atomowe okręty typu AkulaII, tego samego co INS „Chakra”.Przy okazji katastrofy w Mumbaju indyjscyeksperci zwrócili uwagę, że ich marynarka wojennanie jest przygotowana do ratowania załógzatopionych jednostek, ponieważ przez 15 latnie udało się doprowadzić do zakupu specjalistycznegopojazdu podwodnego, a okręt wsparcianurków nie jest przystosowany do działańgłębokowodnych.•66NUMER 9 | wrzesień 2013 | POLSKA ZBROJNA