Polska Zbrojna - Ministerstwo Obrony Narodowej

armiaĆwiczącyuczą siębłyskawicznejidentyfikacjicelu, a niestrzelaniado każdejtarczy,która siępodniesieKilka lat temu, dzięki doświadczeniom wyniesionym z misjizagranicznych, w znowelizowanych programach dopuszczonomożliwość wprowadzania do szkolenia w jednostkach bardziejskomplikowanych strzelań sytuacyjnych. „Brakowało jednak zachowaniastopniowania trudności między strzelaniami bojowymia skomplikowanymi ćwiczeniami w kierowaniu ogniem”,dodaje kapitan Puchała.Oficer zauważył tę lukę, kiedy cztery lata temu został dowódcąkompanii piechoty w 1 Batalionie: „Przeszedłem z moimiżołnierzami cały etap szkolenia – od ćwiczeń drużyny do kompaniiwłącznie. Braliśmy udział w certyfikacji batalionu. Kiedymoi żołnierze odbyli wszystkie treningi przewidziane w programie,zacząłem zastanawiać się, jak dalej doskonalić nabyteumiejętności”. Stąd pomysł na opracowanie dla pododdziałówbatalionu różnych wariantów strzelań sytuacyjnych.W scenariuszach oficer wykorzystał doświadczenia z okresudowodzenia kompanią piechoty zmotoryzowanej oraz z misjiw Iraku i Afganistanie, a także z podpatrywania Kanadyjczykówi Amerykanów na ćwiczeniach międzynarodowych.„Część scenariuszy powstała z pomocą kolegów – dowódcówkompanii”, podkreśla. „Pomogły mi też cenne uwagi samychszkolonych i dowódców niskiego szczebla”.Przeprawa i szturmStrzelania sytuacyjne zostały ułożone od najłatwiejszychdo najtrudniejszych. Zajęcia rozpoczynają się od ćwiczeń indywidualnych,a potem stopniowo wprowadzane są strzelaniaparą, czwórkami, drużyną bądź doraźnie sformowanym zespołemzadaniowym, aż do szczebla plutonu.NUMER 9 | wrzesień 2013 | POLSKA ZBROJNA33