pobierz pdf - Prestiz Magazyn szczeciński

KulturaPrestiżowe książkiWśród gąszczu nowych pisarzy i wydawnictw może zagubić się niejeden miłośnik literatury. Aby ułatwić życie czytelnikom w cyklu „Prestiżoweksiążki” pokazujemy pozycje warte zapamietania. Subiektywnej oceny dokona Rafał Podraza, autor książek o rodzinie Kossaków.Spojrzy na nie okiem autora, a zarazem dziennikarza i czytelnika.Ocena Ocena 6.5W 2006 roku to właśnie Mariola Pryzwan, autorka między innymiksiążek o German, Kownackiej, Cybulskim czy Broniewskim,zdopingowała mnie do zebrania wspomnień o Magdalenie Samozwaniec.Tak więc dziś, nie odpuściłbym sobie napisaniu kilku słówo książce, która z racji siostrzanych więzów Madzi i Lilki jest mibliska.Czytając „Lilkę. Wspomnienia o Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej”wydanej w maju 2010 roku nakładem Państwowego InstytutuWydawniczego ujrzałem zupełnie inną „Polską Safo”, jak nazywasię powszechnie Marię Pawlikowską-Jasnorzewską. „Polską Safo”obdartą z lukru i różu w jaki spowiła ją przed laty w swoich książkachMagdalena Samozwaniec. Wspomnienia przyjaciół, znajomych,najbliższej rodziny zebrane w „Lilce” pełne są ciekawosteki odkrywczych wiadomości. Nagle ta „poetka miłości” okazuje się,że potrafiła być chimeryczna, złośliwa i zawistna, że po uszy byłazakochana w filozofii i przyrodzie, że funkcjonowała w zupełnieodrealnionym świecie.Mariola Pryzwan oddając głos ludziom, którzy Pawlikowską-Jasnorzewskądobrze znali (m.in.: Iłłakowiczównie, Słonimskiemu,Lechoniowi) pozwala Czytelnikom na wyrobienie sobie własnegozdania o starszej córce Wojciecha Kossaka.Dla mnie brylantami są publikowane po raz pierwszy w „Lilce”wspomnienia męża poetki – Stefana Jasnorzewskiego czy niezbytpochlebny wspominek Krystyny Lisowskiej oraz unikatowe zdjęcia.Uzupełnieniem zebranych przez Mariolę Pryzwan wspomnień są listyMarii do męża, siostry, przyjaciół. Przebija z nich ból i nietajonatęsknota za domem rodzinnym i bliskimi.„Lilka” to książka, która – moim zdaniem – nie pozwala o sobie zapomniećwraz z zamknięciem ostatniej strony… Wielki żal, że PIWnie potrafił jej należycie wypromować.„Obsoletki” Justyny Bargielskiej są… dziwne. Nie ukrywam, żeksiążki kompletnie nie pojąłem. Może jestem zbyt głupi na dosadnepojmowanie kobiecej psychiki? A może tak bardzo zmienił się styli trend w polskiej literaturze, że coś mi umknęło. Ni to pamiętnik, nito dziennik, ni zbiór opowiadań… Może właśnie w tym braku konkretnegooznaczenia gatunku tkwi sukces tej pozycji? Podejrzewam,że to książka bardziej dla kobiet, niż dla nas – gruboskórnych mężczyzn.Cieszy mnie jednak fakt, że nominacja do Paszportu „Polityki”dla „Obsoletek”, to żywe zaprzeczenie twierdzenia, że książka musimieć przynajmniej 200 stron, by zdobyć prestiżową nagrodę literackąlub nominację. Dzieło Bargielskiej, to zaledwie albo aż 98 stron. Prywatniewolę Justynę Bargielską-poetkę. Ale może Bargielska-pisarkabędzie objawieniem na miarę… Anny Jantar?Zapytacie, co do Bargielskiej, ma Jantar?! Już odpowiadam. Gdy piosenkarkanagrała pierwszą piosenkę, recenzenci (czyli tacy panowiejak ja) zgodnym chórem uznali, że nie powinna śpiewać… Kim bylici recenzenci? Dziś nie pamiętamy, ale wiemy kim była i jest do dzisiajAnna Jantar. Tego samego życzę Autorce „Obsoletek”.KonkursWejdź nawww.magazynprestiz.com.plWeź udział w konkursie i wygraj „Prestiżowe książki”Do wygrania„lilka” Marioli Pryzwan ufundowana przez wydawnictwo „piw”„obsoletki” justyny bargielskiej ufundowane przez wydawnictwo „Czarne”„ku słońcu” ingi iwasiów ufundowane przez „Świat książki”„pamiętnik brzyduli” Juli kamińskiej ufundowany przez wydawnictwo WABPytanie konkursowe i regulamin na www.magazynprestiz.com.pl.Konkurs trwa do 28 lutego.72 / PRESTIŻ / Luty 2011