rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ... rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

fizyka.umk.pl
from fizyka.umk.pl More from this publisher
12.07.2015 Views

pomiar reakcji oka na bodziec świetlny (Rys. 4. 4). Układ pozwala na rejestrację seriizbiorów trójwymiarowych o gęstości punktów 100x400. Pomiar jednego zbioru trwa200 ms, zaś całej serii 2,2 s.Rys. 4. 4 Trójwymiarowa wizualizacja reakcji oka na bodziec świetlny. Z serii jedenastu następującychpo sobie pomiarów 3D wybrano trzy, dla których odstęp czasu wyniósł 400 ms (patrz uzupełniającymateriał filmowy).Ultraszybki układ ssOCT pozwala także na oszacowanie poprawności dopasowaniasoczewek kontaktowych [32, 133]. Źle dobrana soczewka unosi się wraz z powiekąw trakcie mrugania, aby następnie opaść po powierzchni rogówki. Niedopasowaniemożna oceniać w dwóch wymiarach wykonując serię B-skanów w tym samym miejsculub w trzech wymiarach wykonując sekwencją pomiarów trójwymiarowych zezmniejszoną gęstością punktów w płaszczyźnie XY (patrz uzupełniający materiałfilmowy). Na Rys. 4. 5 zaprezentowano wybrane B-skany ukazujące zmianę położeniasoczewki kolejno 80ms, 380ms oraz 1,34s mrugnięciu.Rys. 4. 5 Wybrane przekroje osiowe przedstawiające niedopasowanie soczewki kontaktowej. Pozazmianą pozycji soczewki w kolejnych momentach czasu po mrugnięciu (80ms, 380ms i 1,34 s)zaobserwować można zawężanie się źrenicy w wyniku pojawienia się bodźca świetlnego. Każdyz zaprezentowanych B-skanów składał się z 4000 A-skanów . Całkowity czas pomiaru serii 100 B-skanów wyniósł 2s.92

Sekwencja pomiarów trójwymiarowych, składających się ze 100 B-skanów po400 A-scanów każdy, zarejestrowana została w czasie 2,2 s. Każda z jedenastusekwencji odpowiada czasowi akwizycji 200ms. Dynamiczny proces opadaniasoczewki po mrugnięciu może być przedstawiony jako seria wizualizacjitrójwymiarowych lub w postaci serii z projekcji en face (Rys. 4. 6).Rys. 4. 6 Trójwymiarowa prezentacja sekwencji pomiarów soczewki opadającej po mrugnięciu (górnywiersz). Zaprezentowano trzy następujące po sobie w odstępach 200 ms fazy opadania soczewki. Danemożna także przedstawić jako serię wygenerowanych na podstawie danych 3D widoków en face (wierszdolny).4.2. ANALIZA ILOŚCIOWA GEOMETRII ROGÓWKIAnaliza ilościowa przedniego odcinka oka w postaci map topograficznych obupowierzchni rogówki, z których liczone są mapy grubości rogówki oraz mapy elewacji 6powierzchni rogówki, jest bardzo istotnym elementem diagnostyki klinicznej [134,135]. Przeprowadzana jest na etapie planowania zabiegów korekcji refrakcji, ocenywyników różnego rodzaju zabiegów, jak również oceny stopnia zawansowania różnegorodzaju patologii rogówki.W celu zademonstrowania możliwości pomiaru topografii rogówki z użyciem ssOCTwykorzystano układ analogiczny z przedstawionym na Rys. 4. 1. Jedyną, choć dość6 Mapy elewacji rogówki to mapy różnić między zmierzoną topografią rogówki a dopasowaną do niejpowierzchnią referencyjną. Najczęściej powierzchnią tą jest sfera.93

pomiar reakcji oka na bodziec świetlny (Rys. 4. 4). Układ pozwala na rejestrację seriizbiorów trójwymiarowych o gęstości punktów 100x400. Pomiar jednego zbioru trwa200 ms, zaś całej serii 2,2 s.Rys. 4. 4 Trójwymiarowa wizualizacja reakcji oka na bodziec świetlny. Z serii jedenastu następującychpo sobie pomiarów 3D wybrano trzy, dla których odstęp czasu wyniósł 400 ms (patrz uzupełniającymateriał filmowy).Ultraszybki układ ssOCT pozwala także na oszacowanie poprawności dopasowaniasoczewek kontaktowych [32, 133]. Źle dobrana soczewka unosi się wraz z powiekąw trakcie mrugania, aby następnie opaść po powierzchni rogówki. Niedopasowaniemożna oceniać w dwóch wymiarach wykonując serię B-skanów w tym samym miejsculub w trzech wymiarach wykonując sekwencją pomiarów trójwymiarowych zezmniejszoną gęstością punktów w płaszczyźnie XY (patrz uzupełniający materiałfilmowy). Na Rys. 4. 5 zaprezentowano wybrane B-skany ukazujące zmianę położeniasoczewki kolejno 80ms, 380ms oraz 1,34s mrugnięciu.Rys. 4. 5 Wybrane przekroje osiowe przedstawiające niedopasowanie soczewki kontaktowej. Pozazmianą pozycji soczewki w kolejnych momentach czasu po mrugnięciu (80ms, 380ms i 1,34 s)zaobserwować można zawężanie się źrenicy w wyniku pojawienia się bodźca świetlnego. Każdyz zaprezentowanych B-skanów składał się z 4000 A-skanów . Całkowity czas pomiaru serii 100 B-skanów wyniósł 2s.92

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!