rozprawa doktorska - Wydział Fizyki, Astronomii i Informatyki ...

(2.6)gdzie Γ(z) jest funkcją koherencji światła emitowanego przez źródło.Informacja o strukturze obiektu zawarta jest w trzecim członie wyrażenia (2.6)(AC użyteczny na Rys. 2. 3). Rozłożone są one na osi z w miejscach odpowiadającychpołożeniom warstw rozpraszających w próbce, zaś ich amplituda jest proporcjonalna donatężeniowych współczynników rozproszenia/odbicia r p . Pierwszy człon wyrażenia(2.6) opisuje funkcję koherencji źródła światłą umieszczoną w punkcie z p =0 (DC naRys. 2. 3), będącym punktem zerowej różnicy dróg optycznych interferometru. Członten stanowi składową stałą sygnału S ssOCT , która nie zawiera informacji o badanymobiekcie. Kolejnym niepożądanym składnikiem wyrażenia jest człon autokorelacjiopisujący interferencję wzajemną między warstwami obiektu, który jest rozłożonywzdłuż osi z pomiędzy punktem zerowej różnicy dróg optycznych, a punktem z dodpowiadającym grubości optycznej badanej próbki (AC autokorelacja na Rys. 2. 3).Ponieważ R r >>r p członem dominującym jest człon pierwszy, zaś przyczynkipochodzące od interferencji między warstwami próbki są znacznie słabsze natężeniowow stosunku do sygnału użytecznego zawierającego informacje o strukturze obiektu.Mimo to obecność w sygnale składowych autokorelacyjnych ogranicza maksymalnyużyteczny zakres pomiarowy metody do z max -z d .W powyższych rozważaniach nie uwzględniono pojawiających się częstow rzeczywistych układach interferencji między elementami składowymi układuoptycznego tomografu OCT, których wzajemne różnice odległości mieszczą sięw zakresie z max tomografu ssOCT. Każde zaburzenie sygnału interferencyjnegopasożytniczymi składowymi częstotliwości (wyrazy autokorelacyjne z zależności 2.6oraz interferencja między elementami układu) stanowi szum koherentny układu.18