choroby-koni.pdf

• moskity
• jednokrotnie zakaŜona świnia amplifikuje wirusa JE i wysoki jego poziom znajduje się we krwi,
co umoŜliwia wprowadzenie duŜej liczby wirusa do wektorów
◦ wirus JE moŜe znajdować się równieŜ w nasieniu dzików
• nie stwierdzono zimowania wirusa JE
◦ wprowadzenie wirusa JE nie zostało wyjaśnione
◦ zahibernowane moskity mogą przetrzymać wirusa, takŜe poprzez pasaŜ transowarialny
◦ utrzymywanie się wirusa w organizmach gadów, płazów i nietoperzy.
Występowanie
Wirus JE jest rozpowszechniony we wschodniej, południowo-wschodniej i południowej Azji, a takŜe w
zachodnich Indiach, zachodnim Pacyfiku łącznie ze wschodnią częścią archipelagu Indonezji, Nowej
Gwinei i północnej Australii. Zwykle jest związany z terenami, na których prowadzi się produkcję ryŜu i
hodowlę świń. Sezon zachorowań w północnej Azji zwykle rozpoczyna się w maju lub czerwcu i kończy
się na początku września lub października. Endemicznie krąŜy wirus JE na terenach tropikalnych Azji
pomiędzy ptakami, świniami i moskitami. Istnieją przypadki zwiększenia liczby zachorowań mogą
wystąpić w tych endemicznych regionach podczas pory monsunowej lub na terenach zasobniejszych w
wodę stojącą.
ROZPOZNANIE
Okres inkubacji u koni wynosi od 4 do 14 dni, najczęściej 8-10 dni. U tego gatunku zwierząt bardzo
częsty jest niewidoczny przebieg zakaŜenia. Świnie manifestują objawy choroby po 3 dniach lecz
wiremia i towarzysząca jej gorączka mogą pojawić się juŜ po 24 godzinach od zakaŜenia.
Objawy kliniczne
W czasie okresów epizootii lub na terenach enzootycznych wstępną diagnozę JE u koni stawia się na
podstawie objawów zapalenia mózgu w połączeniu z gorączką. Podobne objawy oraz rodzenie się duŜej
liczby słabo Ŝywotnych prosiąt wskazują na zakaŜenie świń Końcowe rozpoznanie JE u koni zaleŜy od
izolacji wirusa ze zwłok lub z próbek pobranych od Ŝywych zwierząt. PoniewaŜ izolacja wirusa z układu
nerwowego jest trudna, dlatego teŜ bierze się pod uwagę badanie kliniczne, serologiczne i
anatomopatologiczne.
U koni:
• najczęściej występuje postać subkliniczna choroby
• jeśli występują objawy kliniczne to róŜnią się między sobą: choroba występuje sporadycznie lub
w zlokalizowanych skupiskach zwierząt
• opisano trzy formy kliniczne:
◦ przejściowa forma choroby: umiarkowana gorączka utrzymująca się 2-4 dni w połączeniu z
brakiem apetytu, utrudnionym poruszaniem się, przekrwione i zaŜółcone błony śluzowe,
powrót do zdrowia następuje po 2-3 dniach
◦ postać letargiczna: gorączka zmienna do 41°C z przewlekłym otępieniem, bruksizmem z
ruchami Ŝucia, trudności w przełykaniu, petechiami widocznymi na błonach śluzowych,
zaawansowanym brakiem koordynacji ruchowej, sztywnością szyi, niedowidzeniem,
niedowładem i paraliŜem; powrót do zdrowia następuje w ciągu tygodnia
◦ postać przebiegąca z nadpobudliwością: wysoka gorączka (41°C i wyŜsza) połączona z
uogólnionym poceniem się i drŜeniem mięśni, bezcelowym poruszaniem się, zmianami
behawioralnymi w postaci agresji, utraty wzroku, upadaniem, śpiączką i śmiercią; następstwa
neurologiczne prowadzą do śmierci u 5% koni (nawet do 30%)
• zachorowalność waha się od 1 do 1,4%
• współczynnik śmiertelności moŜe się wahać od 5 do 15% a nawet moŜe sięgać 30-40% w bardziej