choroby-koni.pdf

• zapobieganie:
- ochrona stad wolnych i systematyczna kontrola ogierów,
- wprowadzanie koni seronegatywnych do stad wolnych po 28 dniowej kwarantannie,
- do rozrodu ogiery seronegatywne, ewentualnie seropozytywne, ale po wykluczeniu
siewstwa z nasieniem,
- kastracja ogierów seropozytywnych,
- krycie klaczy seropozytywnych przez ogiery seropozytywne,
- szczepienie szczepionką atenuowaną - Arvac (dostępna w USA) - dobre właściwości
ochronne, ale ograniczone zastosowanie, z
uwagi na brak moŜliwości odróŜnienia
przeciwciał poszczepiennych od
pojawiających się w toku zakaŜenia
naturalnego, co utrudnia serodiagnostykę
i obrót końmi.
Zołzy (łac. adenitis quorum, ang. strangles)
Etiologia:
• bakteria Streptococcus equi subsp. equi,
• G+, występuje w postaci róŜnej długości poskręcanych łańcuszków, złoŜonych z poprzecznie
owalnych ziarenkowców,
• rośnie na podłoŜach bakteriologicznych w 37ºC, w warunkach tlenowych,
• wytwarza hemolizę typu beta na podłoŜach agarowych z krwią,
• właściwości immunogenne są związane z peptydem białka matrycowego M,
• szczepy izolowane od koni chorych cechują się zróŜnicowaną zjadliwością, zaleŜną od obecności
białka M oraz zdolności wytwarzania otoczki zbudowanej z kwasu hialuronowego,
• oporny na czynniki środowiska zewnętrznego – przez 4 tygodnie zachowuje Ŝywotność i
inwazyjność w wysuszonym materiale,
• w ciągu 10 minut niszczą go roztwory 0,5% lizolu, 3% kreoliny, 2–3% ługu sodowego
Epidemiologia:
• występuje na całym świecie,
• choroba sezonowa, występuje najczęściej późną jesienią oraz w zimie, często jako enzootia
stajenna,
• wraŜliwe konie, muły, osły, inne koniowate,
• chorują głównie zwierzęta młode od 2-3 miesięcy do 2-3 lat oraz konie starsze, które nie przebyły
zakaŜenia,
• chorobę wyzwalają czynniki stresowe (transport, nagłe zmiany pogody, intensywne treningi,
zakaŜenia pokorna- lub adenowirusami końskimi)