You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Etiologia<br />
Reowirusy są szeroko rozpowszechnione wśród zwierząt. Izolowano je m. in. od bydła, <strong>koni</strong>,<br />
owiec, świń, psów, kotów, myszy, ptaków, małp, komarów, jak równieŜ od człowieka. Szczepy izolowane<br />
od zwierząt nie wykazują swoistości gatunkowej. Wirusy te posiadają właściwości hemaglutynacyjne.<br />
Spośród typów wirusa izolowanych od <strong>koni</strong> europejskich najczęściej pojawiał się typ 1 i 3. Źródłem<br />
zakaŜenia dla <strong>koni</strong> są chore zwierzęta gospodarskie w tym <strong>koni</strong>e, bydło i owce lub bezobjawowi nosiciele<br />
i siewcy wirusów. U <strong>koni</strong> reowirusy atakują głównie górne drogi oddechowe.<br />
Objawy kliniczne<br />
Choroba moŜe przebiegać w postaci jawnej, gorączkowej i bezgorączkowej lub subklinicznej, która moŜe<br />
przejść w postać kliniczną w niesprzyjających warunkach środowiskowych. Postać gorączkowa<br />
występuje głównie u źrebiąt lub młodych <strong>koni</strong> w początkowym okresie treningu. Manifestuje się ona<br />
kilkudniową gorączką (39-39,5°C), brakiem apetytu, osowieniem, surowiczym lub surowiczo-śluzowym<br />
wypływem z otworów nosowych. U chorych <strong>koni</strong> często występuje suchy napadowy kaszel utrzymujący<br />
się do 10-14 dni, zaczerwienienie błon śluzowych, surowiczy wypływ z worków spojówkowych, będący<br />
efektem grudkowego zapalenia spojówek, spadek kondycji, szybkie męczenie oraz pocenie się. We krwi<br />
stwierdza się leukopenię oraz limfopenię. Objawy kliniczne i przebieg <strong>choroby</strong> w stadzie mogą być<br />
bardzo zróŜnicowane. U części zwierząt niewykazujących objawów chorobowych badaniem<br />
serologicznym stwierdza się obecność swoistych przeciwciał, co świadczy o przejściu zakaŜenia<br />
bezobjawowego. U źrebiąt z postacią gorączkową <strong>choroby</strong> moŜe dochodzić do pojawienia się ropnego<br />
odoskrzelowego zapalenia płuc, które najczęściej związane jest z wikłającymi zakaŜeniami bakteryjnymi.<br />
ZakaŜenia reowirusami nie stanowią większego problemu klinicznego.<br />
Rozpoznanie<br />
Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badań wirusologicznych i serologicznych. Po przebytym<br />
zakaŜeniu odporność na homologiczny typ wirusa utrzymuje się około 9 miesięcy.<br />
Parainfluenza <strong>koni</strong><br />
Etiologia i epidemiologia<br />
Choroba jest powodowana przez wirus parainfluenzy typu 3 naleŜący do rodziny Paramyxoviridae,<br />
rodzaju Paramyxovirus. Na zakaŜenie najbardziej wraŜliwe są źrebięta i młode <strong>koni</strong>e, jak równieŜ bydło,<br />
owce i człowiek, u których zakaŜenie ma przebieg subkliniczny. Źródło zakaŜenia dla źrebiąt stanowią<br />
<strong>koni</strong>e dorosłe, które po przebytym zakaŜeniu bezobjawowym pozostały nosicielami i okresowymi<br />
siewcami zarazka oraz chorujące na bronchopneumonię bydło. Do zakaŜenia dochodzi drogą aerogenną,<br />
a szerzy się ono w stadzie poprzez kontakt bezpośredni. Wirus parainfluenzy typu 3 cechuje się<br />
pneumotropizmem.<br />
Objawy kliniczne<br />
Okres wylęgania <strong>choroby</strong> wynosi od 3 do 5 dni. Jeśli zapewni się zwierzętom dobre warunki<br />
środowiskowe to choroba przebiega łagodnie. W obrazie klinicznym dominuje początkowo pojawiające<br />
się osowienie, gorączka (39-39,5°C), zapalenie spojówek i górnych dróg oddechowych, średnio nasilony<br />
suchy kaszel i wyciek z nosa oraz powiększenie węzłów chłonnych Ŝuchwowych. Po 2-3 dniach gorączka<br />
ustępuje, ale pozostaje suchy kaszel, który moŜe utrzymywać się od 7 do 10 dni. U zwierząt widoczne są<br />
w tym okresie objawy szybkiego męczenia się oraz duszność, kaszel i pocenie się nawet po niewielkim<br />
wysiłku. Dlatego <strong>koni</strong>e chore oraz rekonwalescentów naleŜy pozostawić w stajni jeszcze przez 5-7 dni po<br />
ustąpieniu kaszlu. Obserwacje kliniczne dowodzą, Ŝe choroba ta w polskich warunkach nie ma większego<br />
znaczenia.<br />
Rozpoznanie<br />
Rozpoznanie parainfluenzy opiera się na badaniu wirusologicznym oraz testach serologicznych
Change language