Katedra matematiky - Katolícka univerzita v Ružomberku

96 Joanna Majorzadania pojawia się sformułowanie „...pewna liczbę ołówków ...” co możesugerować, iż ta wielkość jest poszukiwana. Badani układali więc równaniez jedną niewiadomą. Można przypuszczać, iż na taką drogę rozwiązanianaprowadziła ich próba dopasowania do zadania którejś z poznanych wszkole procedur rozwiązania zadań tekstowych.Na koniec warto również podkreślić, iż przeważająca część uczniów biorącychudział w badaniach skupiała się na wypisaniu danych, nie zaś naposzukiwaniu związków między danymi, a pytaniem sformułowanym w treścizadania. Uczniowie wypisując dane często zatracali sens zadania. Wypisaniedanych liczbowych prowokowało uczniów do częstego, przypadkowegomanipulowania zapisanymi liczbami. Zapisanie danych kierowało uczniówna drogę formalnego, algebraicznego sposobu rozwiązania. Wyrazem tegobyło układanie równań bądź wykonywanie przekształceń algebraicznych.Takie metody rozwiązania zadania można traktować jako próby dopasowaniazadania do określonej, poznanej metody rozwiązywania zadań. Uczniowiepróbowali rozpoznać „typ zadania”, a następnie przywoływali z pamięciwłaściwą procedurę postępowania, a gdy to zawodziło część z nich uruchamiała„strategie zastępcze” (np. dodawanie wszystkich liczb występującychw treści zadania).3. Uwagi do rozwiązań zadania 6Analizując rozwiązania zadania 6 można stwierdzić, że 7 osób (około 5%badanych) w części a) zadania oraz 6 osób (około 4% badanych) w części b)podało poprawne, pełne rozwiązanie. Rozwiązania błędne przedstawiło 3%uczniów w części a) zadania oraz 8% badanych w części b). Jednocześnietrzech uczniów (2% badanych) nie podjęło się rozwiązania części a) zadania,dla części b) uczniów takich było dziesięciu (7% badanych). Pozostałe osobypodawały odpowiedzi bez pełnego uzasadnienia.Analizując rozwiązania należy stwierdzić, że tylko jedna z osób pracującychnad częścią a) zadania posłużyła się własnością parzystości do rozwiązaniazadania. Osoba ta napisała: kasjer nie może wydać kwoty 20 zł pięciomamonetami o wartości 1 zł i 5 zł, ponieważ liczby te są nieparzyste, a liczba 20jest liczbą parzystą. Jednocześnie badany nie rozwiązał części b) zadania comoże sugerować, iż nie zauważył on wspólnej struktury obu części zadania.Pozostali badani, którzy przedstawili poprawne rozumowanie, poszukiwalistosownego rozkładu. Pokazali, iż kwoty (o której mowa w treści zadania)utworzyć się nie da, bowiem uzyskane kwoty są „za duże” bądź „za małe”.Oto przykład takiego rozumowania.