Nr 273 - Gdański Klub Fantastyki

GKF # 273 7Czułeś się przy nich jak mistrz, jak wtajemniczony, roztaczający przeduczniami wizję świętej ceremonii. Ruda gori stanowiła obcy ląd, który jedyniewybrany, czyli ty, mógł odkryć i odnaleźć na niebezpiecznym, ciemnym morzu.To nie tak, że traktowałeś kobietę jak trofeum czy upragniony dowód swojejmęskości. Wręcz przeciwnie. Po prostu byłeś młody i zbyt niedojrzały, byczasem nie zachowywać się jak mały, głupi chłopiec. Nawet wtedy, gdychodziło o Gayatri.Swoją drogą, Dhiraj, nie wydawało ci się, że ona też wtedy zapomniała, iżjeszcze nie jesteś dorosły?8.Nie skończyło się na jednej nocy. Odkąd poznałeś smak jej ciała,przychodziłeś co tydzień, zaraz po lekcjach, i brałeś od niej paczkę, by zanieśćją tam, gdzie wskazywała informacja zapisana na małym skrawku papieru.Nigdy nie dostarczałeś niczego dwa razy do tego samego domu; może po to,by żaden adres na stałe nie wyrył się w twojej pamięci. W końcu zrozumiałeś,że to, co robicie, było złe. Zawartość paczek była zła. Czasami nawet, kiedyleżałeś w jej łóżku, czekając, aż opadnie podniecenie i usłyszysz znajomy,rozkazujący głos, pewna dziwna myśl przychodziła ci do głowy. Wydawało cisię bowiem, że zła jest sama Gayatri.Ale to szybko mijało, jeszcze szybciej niż uczucie niesmaku, jakiwzbudzała w tobie wiedza, że zanim pojawiałeś się u niej każdego z tych dni,w taki sam sposób odwdzięczała się innym mężczyznom. Rozumiałeś to– rozumiałeś, że to jest jej praca, jej zawód, jej wybór, a ty nie masznajmniejszego prawa, by prawić jakiekolwiek morały. Nie znaczyłeś dla gorizupełnie nic. Stanowiłeś kolejny pionek na czarno-białej, lśniącej szachownicy– planszy oczyszczonej z kurzu łzami ronionymi przez wszystkich tych, którzywcześniej, przed tobą, przegrali, gdyż ulegli jej urokowi. Czułeś to gdzieś podskórą, niby pojmowałeś, raz na jakiś czas, ale za mocno cię fascynowała, byśuwierzył męskiej intuicji.Poza tym tak bardzo ją kochałeś. Wmawiałeś sobie, że łączy waspokrewieństwo dusz, że jesteście sobie przeznaczeni, że musieliście jużspotkać się w innym życiu i doświadczyć wiecznej miłości. Twierdziłeś, że skoronie rozłączyła was nawet śmierć, nic nie powinno was rozłączyć. Łudziłeś się.Tak naiwnie, tak płytko, tak do bólu młodzieńczo i całkowicie idiotycznie.Traciłeś zdrowy rozsądek, bo zaślepiało cię pożądanie. Zazdrościłeś nawetbarowej papudze, ponieważ Gayatri zawsze siadała obok niej i mówiław jakimś obcym, nieznanym ci języku.Zazdrościłeś, bo przecież tobie nie powiedziała nawet, skąd pochodzi.9.Im dłużej przebywałeś z gori, tym częściej starałeś się ją obserwować.Mimo braku obiektywizmu zauważyłeś, że zachowuje się inaczej niż kobiety,które znasz. Sprawiała wrażenie bardziej męskiej, zbyt pewnej siebie, byodnaleźć się w hinduskiej społeczności. Niewielu twoich rodaków uważało ją zapiękną, chociaż wielu korzystało z jej usług. Twierdzili, że jest niepokorna, zbytbutna i wulgarna, by nadawać się na żonę. Nie lubili jej. Niektórzy widzieliw niej Angielkę i wywlekali na wierzch dawne uprzedzenia. Chociaż nosiłaindyjskie ubrania, sprawiała wrażenie nierzeczywistej, jakby była tu przypadkiem,gdzieś pomiędzy celem podróży, a miejscem, z którego wyruszyła. Stałasię częścią baru i twojego życia, ale nie miasta i społeczeństwa.