10-K o r ç a-nëntor <strong>2010</strong>LetërsiTregim:NJË NGA TË TREA. P. ÇEHOVNjë histori e vjetër porpërjetësisht e re.Në taracën e vilës së vjetër,mbajtur tërë merak, tëkëshilltarit të shtetit Langerqëndronin përballë njëri-tjetritvajza e vetme e MarieIvanovnës dhe djali i tregëtarittë madh moskovit IvanGavrilloviçi. Mbrëmja ishte njëmrekulli. Po të kisha qenëmjeshtër i përshkrimit tënatyrës, do ta përjetësojamadhështinë vizlluese të hënës,që nxirrte kryet pas reve të lartae pupëlore, dhe përhapte njëdritë të mekur e cila i vishte mezbehti të ëmbël mjedisin: pyllin,vilën, fytyrën e Nadijes…Doemos do ta përshkruajafëshfërimën magjepëse tëdrurëve, një ledhatim tejet ibutë, pastaj këngën e bilbilave,lodrimin, që mezi sa ndihej, tëspërkaleve të shatërvanit…Nadia ishte mbështetur me gjupas kolltukut dhe me njërëndorë mbahej pas parmakut.Sytë e falur, të kadifenjtë e tëthellë, shihnin mendueshëmgjelbërimin e errët të pyllit atypranë… Në fytyrën disi tëhequr, të ndriçuar remtë ngahëna, i vizatoheshin ca hije prejpërskuqjes së lehtë… IvanGavrilloviçi rrinte prapa saj dheme dorën që i dridhej, njëshenjë nervozizmi të thellë,prekte mjekrën e rrallë. Kur imërzitej mjekra, e kalonte dorëntek jaka e këmishës, ngritur lartdhe pa hijeshi. Ivan Gavrilloviçinuk ishte i pashëm. Ngjantenga e ëma, që s’i lintë asgjëmangët akçeshës së fshatit.Ballin e kishte të ngushtë e tëvogël dhe i vinte si i shtypur;hundën çipe e kishte të gjerë etë flashkët, pa samar, por me njëthellukë të dukshme, flokët ikishte të fortë si xanë. Sytë e tijtë veckël e të ngushtë si të njëmaçoku tinzar, i ishin qepurNadies në pritje të përgjigjes.-Të më falni, - i thoshte me zë tëdridhur, të përshkruar prejvrundujsh nervozizmi dhekapërdihej nga sikleti. - Jukërkoj falje që… i shpalosakësisoj ndjenjat që ushqej përju… Po ja që ju dua aq shumë,sa as vetë s’e di ç’po më ndodh,sikur nuk jam fare në vete… Mëvjen vërrdallë mendja dhe s’dise ç’flas! Se unë, NadezhdaPetrovna, që kur ju pashë, sikurmë ngjiti pas jush me zamkë njëdorë e padukshme, domethënë,ju dashurova. Ju lutem të mëfalni, po ja që… (Pauzë.) Sanatë e bukur kjo sonte!-Po… Nata është e mrekullueshme…-Në gjirin e kësaj natyre aq tëmrekullueshme, ç’fat i madhështë të dashurosh një si ju…të adhurueshme!... Po ja qës’më ecka!...Ivan Gavrilloviçi psherëtiu dheshkuli mjekrën.-Fatkeq i lindur qenkam! Ju duame shpirt, vuaj për ju… kurseju? Po si, nuk paskeni kurrfarëndjenjë për mua? E di, jeni meshkollë, jeni e lexuar…fisnikërinë po e keni në gjak…Kurse unë? Familje tregëtarijam… asgjë më tepër s’kam!Ashtu është, nuk kam. Se paraun kam, kam shumë, po ç’i dokur s’je i lumtur… NadezhdaPetrovna!-Çfarë?-Po ja, desha t’ju shqetësoj menjë pyetje…-Me c’pyetje?-Ju a mund të më dashuroni?(Pauzë.) Ia hapa zemrën mamasësuaj, i kërkova dorën tuaj… Mëtha se varet nga ju… Jeni e lirëtë vendosni pa lejën e mamasë…Ju ç’përgjigje do më jepni?Nadia heshti. E treti shikimin emenduar për nga pylli i errët e igjelbër në të cilin mezi dukeshinhijet e trungjeve dhe konturet egjethmajës së dendur… Shihtelodrimin e avashtë të errësimittë butë të drurëve, përkundurnga puhiza mbrëmësore. Heshtjae saj po ja merrte frymën IvanGavrilloviçit, kurse në sytë eveckël e të ngushtë ju dukënlotët. Vuante. “Si do të më vejëfilli, në mos pranoftë?” – e pyetiveten dhe mendimi pikëllues iaftohu zemrën nëpër shpinë ibubërruan mornica rrënqethëse…-Kini mirësinë NadezhdaPetrovna! – nëpër dhëmbi pikëvreri. – Mos ma coptonizemrën!... Në e mora guximin t’juflas kështu shtyrë nga dashuriae bëj…(Pauzë.) në rast se(Pauzë.) s’më përgjigjeni më mirëvdekja!Nadja u kthye me fytyrë ngaIvan Gavrilloviçi, i buzëqeshi…Pastaj i zgjati dorën dhe i foli mezërin që në veshët e tregëtaritmoskovit kumboi si zë sirene:-Ju jam mirënjohëse IvanGavrilloviç… ka kohë që e kamvënë re se më dashuroni, e didhe sa më doni… Por unë…unë… Edhe unë ju dashuroj.Zhan… Juve nuk ke se si të mosju duash për zemrën e mirë qëkeni, për besnikërinë…Ivan Gavrilloviçi e dëgjonte megojën e hapur, fytyrën ia mbuloie qeshura e lumtur dhe krejt ilehtësuar e kaloi pëllëmbënnëpër fytyrë: mos po shihteëndërr!E di po të martohem me ju, vijoiNadia, - do të jem më e lumtura ebotës… po e dini si është puna,Ivan Gavrilloviç? Do të prisnipak, tani menjëherë, s’jupërgjigjem dot ndjenjave tuaja…Hapin e rëndësishëm më duhetta mendoj mirë… s’është gjë evogël… Duroni dhe pak…-E sa do të më duhet të pres?-Fare pak… Një ditë, e shumtady…-Kaq mundem.-Tani ju ikni, përgjigjen do t’juadërgoj me letër… U bë vonë,duhet të kthehem në shtëpi, mëduhet të mendohem… lamtumirë…Pas një dite…Nadia i zgjati dorën. IvanGavrilloviçi ia mori në të vetatdhe ia puthi. Nadia e miratoi metundje kokën, puthi ajrin, ulargua më hapa të shpejtë dhe uzhduk… Ivan Gavrilloviçi qëndroidy-tri minuta i menduar, kalipërmes lehëve me lule dhe u zhytnë pyll, pas pak u gjend nështegun ku e priste karroca embrehur. Sesi qe shkrehur dhesqullur prej lumturisë së madheecte dhe qeshte, kishte pamjefatlumi, por e ndjente veten si tiakishin mbajtur një ditë të tërë nëvaskën me ujë të ngrohtë. Ectedhe qeshte i dalldisur.-Trofim! – thirri për të zgjuarkarrocierin që dremistë, -shkojmë! I ke hak pesë rublabakshish! E kupton? Ha-ha !Në këtë ndërkohë, Nadiarrëshqiti nëpër dhomat e errëta,doli në tarracën tjetër të vilës,zbriti shkallët, duke çarënëpërmes shkurret dhe drurët, ugjend në shtegun tjetër të pyllit.Aty e priste shoku i saj ifëmijërisë, baroni me prejardhjegjermane Vladimir Shtrali, njëzete gjashtë vjeçari, trupvogël dhetrashaluq, rrumbullak si shalqi ipjekur, me shogën tanimë tëdukshme, ndonëse të parakohëshmepër moshën që kishte. Këtëvit mbaroi universitetin dhe ponisej për në çifligun e tij nëgubernën e Harkovit, kishteardhur që ta shihte për herë tëfundit Nadien e ti lintelamtumirën. Për çdo rast kishtehedhur disa gota. Tani po rrintegjysmë shtrirë në stol dhe pofërshëllente nje melodi.Nadia u afrua me vrap e ashtu endezur dhe me frymëmarrje tërënduar, e nxehtë siç ishtë ju hodhnë qafë. Qeshte me zë të lartë, ifërkontë qafën, i shpupuriste atëçikë flokë, pastaj e kapi për jakedhe ia mbuloi fytyrën e dhjamure të djerësitur me të puthura….-Kam një orë që të pres, - i thabaroni dhe e pushtoi për beli.-Po hë, mirë je?-Mirë…-Do të ikësh nesër?-Do iki…-Sa i keq… Do të ktheheshshpëjt…-S’e di…Baroni e puthi në faqe dhe e ulinga prehëri në stol.Ta lemë të puthurit, - i tha Nadia.– Më vonë… Do të kemi kohë…Të flasim për çështjen (Pauzë.)Ti, Vallodia, a mendove?-Mendova…-Po hë, si ? Kur do të martohemi?Baroni u mrudh.-Daken e Ukës ke ti? Fyellit nënjë vrimë i bie? – ia ktheu. – Pota shpjegova një herë… dje tashpjegova, si qëndron puna…Për martesë as që bëhet fjalë!Të thashë dje, pse u dashkakthyer tek e thëna dhe estërthëna?-Po Vollodia, marrdhëniet tonaduhet të kenë një fund… Si nuke kupton? Duhet si nukduhet;…-Duhet por ai fund nuk do të jetëmartesa… Je ca naïve, ti Nadinë,për të qintën herë po tapërsëris… Si vajzë tre vjeçaresillesh… Se naiviteti i shkonshumë grave të bukura, i stolispor në rastin tënd, moj shpirt…-Nuk do që të martohesh memua! Kështu thua! Nuk do,domethënë? Ma thuaj troç, o ipabesë, nuk do?-Nuk dua… E pse duhet prishure ardhmja, karriera? Unë të dua,por do të merrja fund, po tëmartohesha me ty… Se ti nukdo të më sjellësh as pasuri e asemër… martesa, miku im, duhettë jetë gjysma e karrierës, kurseti… Nuk ke pse qan… Duhetjetuar me mend në kokë…Martesat me dashuri kurrë nukdalin të lumtura, si rregull janënjë hiç…-Gënjen…Po gënjen! Kështu tëthem!-Martohen dhe pas kësaj vdesinurie… Lindin e rritin cavarfanjakë… Punët duhen bërëme mend në kokë!…-Po atëherç, të kujtohet? Psenuk u tregove njeri me mend nëkokë? Më dhe fjalën e nderit sedo të martoheshim… Ma dheapo s’ma dhe?-Ta dhashë… kurse tani planete mia ndryshuan… Se ju, ti vetëa do të pranoje që të martohesheme një varfanjak? Jo! Atëherëmua pse më detyron që tëmartohem me një varfanjak? Nukkam as më të voglën dëshirë tëmarr nëpër këmbë veten. Mëpret e ardhmja e ndritur, duhetmenduar për të. Nadia fshiu sytëme shami dhe befas, vrulltas, iuhodh përsëri në qafë gjermanittë kthyer në të krishterë. Jungjesh fort dhe e mbuloi me tëputhura.-Martohu me mua! – i belbëzoi.Martohu, hë, shpirt! Se unë tëdashuroj! Unë s’rroj dot pa ty, ibukuri im! Do më vrasësh medorën tënde, në s’do tëmartohemi! Hë? Do tëmartohesh. Baroni gjermanqëndroi një hop i menduar,pastaj me zë të fortë, i vendosuri tha:-Nuk mundem! Dashuria ështëgjë e mirë, por në këtë botë ajonuk është para së gjithash…-Domethenë, nuk do?-Jo… Nuk mundem…-Nuk do, hë? E saktë është kjoqë nuk do?-Nuk mundem, Nadinë!-I poshtër! Horr! Ja kush je!Batakçi! Gjerman i keq! S’tëshoh dot me sy! Të përbuz! Je ipështirë! Unë ty kurrë nuk tëkam dashur! Në pranova të fleme ty atë mbrëmje, e bëra sepsetë bëra njeri të ndershëm,mendova se do të martohesheme mua… po unë ty edhe atëherës’të kam honepsur! Desha tëmartohem me ty se je baron dheje i pasur! Nadia u çua vrulltas,u largua disa hapa prej Shtrajlit,i këputi dhe disa të sharavëndshe dhe eci me hapa tëshpejtë në drejtim të vilës “Kotbëra që i shkova në takim, - eqortoi heshturazi veten. – E dijaqë nuk donte të martohej. Iposhtri! Kurse atë mbrëmje usolla si budallaqe! Po të mos iisha dhënë, nuk do tëposhtërohesha kësisoj përparatij… Ah! Gjerman i qelbur!”Ndali në oborrin e vilës. Padritaren e ndriçuar dobët nëkatin përdhes, që ua kishte zënëme qira për sezonin veror njëmuzikant i talentuar, që sapokishte mbaruar konservatorin,violinist i parë, Mitija Gusevi.Nadia iu afrua dritares dhe pabrenda. Mitija, një kaçurrelsflokbardhë dhe shpatullgjerë,djalë në vaktit dhe goxha ipashëm, rrinte shtrirë në krevat,me mbathje e kanatiere dhe polexonte një roman. Nadia qëndroipak e menduar, pastaj trokiti nëxhamin e dritares. Violinisti ngritikokën.-Kush është?-Jam unë, Dmitri Ivanoviç…Hapeni pak dritaren se kam dyfjalë pët t’ju thënë. Mitija veshipantallonat e këmishën dhenxitoi që të hapte dritaren.Dilni pak… hidhuni ngadritarja… - i tha Nadia.Mitija bëri si i thanë dhe pas njësekonde u gjend pranë Nadies.Çe mirë ju solli?Shkojmë! – i tha Nadia dhe emori për krahu.Si bënë disa hapa Nadia iashpjegoi:Më dëgjoni pak, pëllumbth! Mosmë dërgoni më letra dashurie! Julutem, mos më shkruani më!Mos më doni dhe mos më thonimë se më doni! Në sytë e Nadiasu dukën lot, i rrodhën çurk nëpërfaqe dhe i pikuan në duar. Dheishin lotë vërtetë, të nxehtë dhetë ndjerë.Mos më doni, Dmitri! Mos i binimë violinës për mua! Jam e keqe!Jam e ligë! Jam e poshtër! Jamnga ato që duhem përbuzur,duhen urryer, duhen rrahur…Nadia dënesi dhe e mbështetikokën në gjoksin e gjerë tëMitjas.Vetë jam e keqe, mendimet i kamtë këqija dhe zemrën…Mitija u hutua, u prek nga ç’poshihte dhe ç’po dëgjonte,mërmëriti ca fjalë të pakuptueshmedhe e puthi Nadiannë kokë…Ju jeni e mirë, dhe shpirtin e kenitë mirë… Ju betohem që judashuroj… kurse ju mos mëdashuroni! Ja që dua më shumëse çdo gjë tjetër paratë, stolitë,luksin… Më mbyt pikëllimi kurmendoj që s’kam para… jamsmirzezë, jam egoiste… Mos mëdoni, shpirti im, Dmitri Ivanoviç!Mos më shkruani më letra! Dotë martohem… me IvanGavrilloviçin… Hë e shihni kushjam? Kurse ju vazhdoni të mëdoni! Lamtumirë! Do t’ju duaedhe pasi të martohem…Lamtumirë, Mitija!Nadia e përqafoi shpejt e shpejtGusevin, e puthi kalimthi nëqafë dhe i ngjiti me vrap shkallët,që çonin në dhomën e saj. U ulnë tryezë dhe me lot në syshkroi këtë letër:“I shtrenjti Ivan Gavrilloviç!Jam juaja! Ju dashuroj dhe duatë bëhem gruaja juaj… JuajaN.”E futi letrën në zarf e ngjiti mezamkë dhe e nisi që në mëngjesmë shërbëtoren.“ E nesërmja do të më sjellë…ogur…” – tha me vete Nadiadhe psherëtiu thellë.Psherëtima i dha fund të qarave.Qëndroi pak në dritare, uqetësua, u xhvesh nxitimthi dhe,kur ra ora dymbëdhjetë e natësu fut në shtrat, u mbulua mejorganin e butë, me qëndismadhe me azhur. U ndje ngrohtëdhe e zuri menjëherë gjumi,ndonëse në të rrallë iapërshkronin trupin e bukur e tëshëndetshëm (“të nëpërkës sëpërdalë”, - e pati qortuar vetenpërpara se të binte të flinte)regëtima të lehta. Atë mesnatë,Ivan Gavrilloviçi ecejakte nëpërdhomën e tij dhe ëndërronte mezë të lartë. Në dhomën e tyreprindërit dëgjonin të tulaturëndërrimet e tij.i gëzoheshinrastit fatlum dhe sa s’fluturoninnga lumturia për të birin…-Si vajzë s’ka të sharë, por dhenga derë fisnikësh është, -thoshte i jati. – Bijë këshilltarishteti, s’i thonë pak, kurse sibukuroshe, si gjendet shoqja.Ka vetëm një të keqe, qëmbiemrin e ka gjerman! Njerëziado t’i thonë se mori për gruagjermankën…Përktheu:Jorgji Doksani
11-K o r ç a-nëntor <strong>2010</strong>Mjalti ka qënë përdorur dhepërdoret e sot në mjekësinëpopullore të shumë vendeve.Për këtë ky produkt kaq mevlerë, të cilin poetët e kanëquajtur" shpirti i luleve dhe tëtrëndafilave", kurse studiuesit"mozaik biologjik", përtë prodhuar 1kg, bleta duhettë vizitojë 10 milion lule,s kasi të mos zërë vend në këtëmjekësi.Të gjitha substancat etij si: glukoza, fruktoza,saharoza, sheqerëra të tjera,kripërat, minerale, vitaminat,enzimat, acidet organike,substanca me veti antimikrobike(inhibinë) etj, janëbiologjikisht aktive, e kanëprovuar që të jenë dheplotësisht efikase per luftimindhe parandalimin e shumësëmundjeve. Veç kësaj këtosubstanca janë më pak oseaspak toksike se sa një gamëe gjerë produktesh të siguruaranëpërmjet sintezës sëpërbërësve kimikë. Mjekësiapopullore përdor shpeshinfuzionet, çajra, lëngje tëbimëve e frutave në mjekimine shumë sëmundjeve si:puçërrat me ose pa qelb,infeksionet mykotike tëlëkurës, djersitja, eleminimi izbokthit, rënia e flokut, kolla,të ftohtit, anemia etj. Praktikae apiterapisë parapëlqenkombinimin e produkteve tëbletës me substanca që kanëorigjinë bimore.Thjeshtësia,lehtësia dhe mundësia për t'ipërgatitur këto receptura nëkushtet e shtëpisë ,si dhemungesa e lëndëve tëdëmshme në to, është arsyejaqë unë ju rekomandoj sibletarëve dhe çdo lexuesi tëthjeshtë dhe që ka problememe shëndetin.PËRDORIMI I MJALTIT NË MJEKËSINË POPULLOREFarmacist Vet Arben QafëzeziCel:0682059749kastravec me mjaltëLëngu i kastravecit dhe mjaltijanë përdorur për mjekimin epuçërrave.Merr 3 lugë gjelle me kastravectë grirë mirë në fije të holladhe hidhi në një gotë me ujëtë zierë.Do ta lesh këtëinfuzion për 2-3 orë.Pastajfiltrohet duke e kulluar dhefiltratit i shtohet një lugë çajimjalti natyral e pastaj përzjehetmire deri sa të tretet fare.Mekëtë përgatitje ,ose lahet ,oselyhet me një copë pambukfytyra dhe e lëmë që të thahetnë fytyrë.Pas 30-40 minutashlahet fytyra me ujë të ftohtë.Gjithashtu në acne e puçërranjë infuzion me sherebelë dhemjaltë mund të përdoret mesukses.sherebelë me mjaltëMerr një lugë gjelle gjethesherebele dhe hidhe në njegotë të madhe me ujë tënxehtë. Lëre këtë infusion tëmbuluar për 30-40 minuta,osegjethet mund t'i ziesh për 5minuta në zjarr të ngadaltë.Filtroje dhe shtoi 1 lugë çajimjaltë.Përzieje mire infuzionindhe ashtu të ngrohtë njomgarza dhe përdori 2-3 herë nëditë mbi lëkurë.Përgatisni në shtëpi si më lartnjë infuzion me bimën eKumakut(Calendula officinalisL). Merni një gotë me ujë tënxehtë dhe shtoni një lugë çajimjaltë dhe një lugë çaji ngainfuzioni i kumakut ,përziehemire dhe përdoret si kompresëmbi acne ose mbi trupthatdhjamore të lekurës sidomosnë fytyrë.Mjekësia popullore përdorgjithashtu lëngun e patateve tëfreskëta në mjekimin eegzemave, ulçeracioneve,flegmona dhe çibanëve tëlëkurës si dhe në kallot edhimbshme. Nëse këtij lëngui shtohet mjaltë cilësitë antiinflamatoretë këtij lëngushtohen së tepërmi.patate me mjaltëMënyra e përgatitjes: Laje mirëdhe qëroje pataten e freskët.Grije me rende dhe shtrydhenë një napë me pore tërralla.Shto një lugë çaji në ½gote të kësaj perzierjeje dheperzieje mirë. Vendose këtë nënjë garzë dhe aplikoje në zonëne prekur të lëkurës. Shtresa ekësaj përzierjeje në napë të jetëtë paktën 1 cm.Pasi ta fiksonime fasho do ta mbani këtëkompresë për mëse 2 ore.Kurtë heqësh garzën merr njëspatull që të heqësh pjesët emiksturës që kanë dale ngagarza. Përsërite këtë procedurëdisa herë në ditë .Gjatënatës mundet, që në zonën eprekur të përdorni pomadëpropolisi. Ditën tjetër përsërikompresat me mjaltë epatate,pra në mënyrë tëalternuar. Përveç mjaltit dhepropolisi zë vend të rëndësishëmnë mjekësinë populloreNë Rumani përdorin propolisindhe lëvoret e dushkut përtrajtimin e djersitjes sëkëmbëve dhe egzemat eduarve.lëvore dushku me mjaltëPërzjerja e lëvores së dushkutbëhet si më poshtë Një pjesëlëvore dushku dhe 5 pjesë ujë,pastaj shtohet në një gotë tëkësaj sajese 1 lugë çaji tinkturepropolisi 30-40 %.Aplikojekëtë solucion në lëkurë. Nërastet e djersitjes së këmbëvepërgatit më shumë soluciondhe t'ju bëhet banjëkëmbëve.Solucioni nuk duhettë jetë mbi 38 gradë C.Këmbët mbahen për 20minuta dhe 10 ditë rresht dotë ishin të mjaftueshme.Në rastet e flokëve të lyrshëm,këtij solucioni (një gote) ishtohet një lugë çaji mjaltë dhefërkohet floku.Në egzemat e veshëve,kruarjet e veshëve të njerëzvetë ndjeshëm nga reaksionetalergjike prej antibiotikëve ,osebarna të tjera, trajtohen mesukses me perzierjen etinkturës së propolisit dheinfusionit të arres (kaçkës)Produkti eshtë shumë efikasdhe përgatitet lehtë.propolis me kaçka arreTë themi disa fjalë për arrat.Atopërveç sasive të mëdha të aciditaskorbik që përmbajnë,lëvozhga e arrës jeshilegjithashtu përmban dhe njëlëndë të quajtur igulon e cila kaveti të forta antimikrobike. Kjosubstancë shkatëron gjithashtupothuajse tërë mikroflorënmykotike. Majatë e gjinisë Candida,që për fat të keq janëpërberës të antibiotikoterapisëkontemporane, janë tëndjeshme ndaj kësaj substance.Për ta përgatitur infuzionin,grijeni lëvoren jeshile të arrësdhe lëreni të macerohet në alkoletilik 70% (10 gr lëvore në100ml alkol.) Filtrohet pastajpas 4-5 ditësh në një garzë tëpalosur në tresh ose në katërshduke shtuar një sasi të barabartëtincture propolisi. Nëse kruarjae veshit vazhdon fërkoje mekëtë solucion kanalin e jashtëmtë veshit .Nëse ka egzemë, futgarza të njomura me solucionnë vesh dhe lëri ato për 30-40minuta. Përsërite 2-3 herë nëditë dhe mjekimi nuk duhet tëvazhdojë më gjatë se 10ditë.Nëse ka mykozë, bëj njëpushim prej 2 ditësh pas 7-10ditë mjekimi.Në shume vende prodhohenshampo me mjaltë dhe ne nuki prodhojmë dot ato, por, mundtë prodhojmë një solucion meveti të ngjashme për zbutjen eflokëve. Merr 30 gr bime kali iqyqes derdh mbi të 100 ml ujëtë zierë, lëre për 1 orë dhe pastajfiltroje. Shtoji një lugë çajimjaltë. Pastaj njome flokun elarë më pare me këtë soluciondhe shpëlaje me ujë tëngrohtë.Nëse floku bëhetshumë i thatë aplikoje çdo 10-12 ditë ,nëse ai bëhet më ilyrshëm bëje çdo 6-7 ditërrepa me mjaltëMjekësia popullore rekomandonkundër kollës, rrepënme mjaltë. Merr një furçë e lajemire dhe me të pasi tja keshprerë gjethet rrepës hiqjalëkurën komplet,grije në rende,shtoji 2 lugë gjelle mjaltë,trazoje, lëre për 3-4 orë. Përfëmijet përdoret 1 lugë çaji paraushqimit si dhe para se të bjerëtë flerë.Në Greqi përdoret me suksesqepa me mjaltë për rritjen dherigjenerimin e flokëve.Mënyra : Grije qepën dhe shtojimjaltë (4 pjesë qepë - 1 pjesëmjaltë)dhe fërkoje lëkurën ekokës mirë.Pastaj lëre ashtu tëlyer për 30 minuta e më vonëshpëlaje me ujë të ngrohtë.Nëseflokun e keni shumë të thatështoni në qepët e grira pak vajulliri.qepa me mjaltëGjithashtu përdorimi ipanxharit të kuq me mjaltëështë shumë efikas kundër tëftohtit. (rrufës). Sugjerohetsolucion 30% mjaltë e përziernë pjesë të barabarta me lëngpanxhari të kuq . Hidhet nësecilën nga vrimat e hundësnga 5-6 pika 4-5 herë në ditë.Ky solucion përmirësonfrymëmarjen nga hundët dhendërpret e mukusit në hundësidomos tek fëmijët e vegjël nëmoshë.Mjekësia popullore rekomandondhe përdorimin e faravetë kungullit dhe mjaltit kundëraskarideve (krimbave tëzorrëve) si dhe në rastet ekapsllëkut. Për këtë të funditpërdoret tuli i kungullit i zierë.Recptura që do të përdorim mëposhtë është shumë efikase përaktivizimin e peristaltikës sëzorrëve në rastet e kapsllëkut.gjethe Sene dhe bima eAloesMeret 400 g fruta kajsie tëthata dhe 400g kumbulla tëthata 1 pako me gjethe sene(Folium Sennae). Kaloji tëgjitha në makine grirëse mishi, pastaj i shtoni 200 gr mjaltëpuro dhe përzjehet mirë.Mjaltiduhet të jetë i lëngshëm. Dozae zakonshme është një lugë çajipas çdo ngrënieje me pak ujëtë ngrohtë. Megjithatë dozënoptimale e zgjedh dhe vetësipas ecurisë së gjendjes.Lëngu i përftuar prej mjaltit dhealoes është përdorur për njëkohë të gjatë në sëmudjet efaringitit, sinozitit, trakeititËshtë përdorur gjithashtu nëparandalimin e dëmtimit tëepitelit të lëkurës në njerëzit qëbëjnë rreze. Mënyra epërdorimit:Merren gjethet e poshtme tëaloes, lahen mirë, coptohennë copa 0,5 cm dhe shtypenmekanikisht për të përfituarlëng. Shtohet mjaltë nëporcionin (1 me 5). Përzierjae freskët merret çdo ditë paraushqimit për 1-2 muaj rresht.hudhra dhe panxhari ikuqPërdorimi i mjaltit me hudhraështë shumë efekiv përsëmundjet e enëve të gjakutsidomos në gjymtyrët eposhtme si endoarteritis,zgjerimet varikoze të venave(variçet), pamjaftueshmëritë ezemrës (ischemitë) etj.Përgatitja: Merr 250 gr hudhratë qëruara dhe kaloi në një sitëtë trashë pastaj përzieji ato me350 gr mjaltë të lëngshëm.Lëre të macerohet për 1 javë.Do ta përdorësh si dozë 1lugë gjelle të kësaj përzierjeje40 minuta para ushqimit në 3vaktet e ditës për 1-2 muajrresht.Sëmundja e tensionit të lartëmjekohet me recetën emëposhtme.Lëng panxhari të kuq, lëngkarote,mjaltë të shkrirë dhelëng rrepe në porcione tënjëjta .Përziehen mire (p.sh 1gotë uji prej secilës) dhe kjopërzierje merret 3 herë në ditëpara ushqimit.Sasia është njëlugë gjelle për gjatë 2-3muajve.Kjo përzierje duhet tëruhet në vend të freskët dhetë mbrojtur nga drita.glikanxo gjethe delli dhebima e kumakutQë në lashtësi lëngu i bimëssë gjethes së dellit eshtëpërdorur gjerësisht nësëmundjet e stomakut,sidomos në rastet mesekrecion të shtuar të lëngutgastrik.Kombinimi i 0,5 kg mjaltë me0,5 kg lëng gjethe delli të cilatziehen në zjarr të ngadaltë e(Vijon në faqen 12)
Change language