pełna wersja - pdf - Polimery w Medycynie

DIAGNOSTYKA MEDYCZNA9MATERIAŁY POLIMEROWEW DIAGNOSTYCE CHORÓB NEREKRyc. 5. Wzory chemiczne monomerów funkcyjnychpochodnych mocznika, 1,1’-[1,3-fenylenobis(metyleno)]bis[3-(4-winylofenylo)mocznika](a) i N-3,5-bis-(trifluorometylo)-fenylo-N’-4-winylofenylomocznika(b)Fig. 5. Chemical formulas of urea derivatives usedas the functional monomers, 1,1’-[1,3-phenylenebis(methylene)]bis[3-(4-vinylphenyl)urea] (a) and N-3,5-bis(trifluoromethyl)phenyl-N’-4-vinylphenylurea (b)elementarnej i pomiarów strukturalnych z wykorzystaniemspektroskopii w podczerwieni, spektroskopiifotoelektronów X i spektroskopii magnetycznegorezonansu jądrowego, oraz badając morfologię (analizaporozymetryczna i pomiary przy użyciu skaningowejmikroskopii elektronowej). Ponadto, do oszacowaniaoptymalnej stechiometrii kompleksu prepolimeryzacyjnegoautorzy wykorzystali modelowaniemolekularne. Właściwości adsorpcyjne polimerówweryfikowali przy użyciu różnych technik chromatograficznychz detekcją opartą na spektrometrii mas.Selektywność polimeru określili badając zdolnośćdo adsorpcji krótkich peptydów z fosforylowaną tyrozyną,w obecności nadmiaru ich niefosforylowanychodpowiedników oraz innych fosforylowanychaminokwasów i peptydów, tj. seryny, angiotensynyi treoniny.Autorzy wykazali większe powinowactwo otrzymanegopolimeru do peptydów zawierających fragmentfosfotyrozynowy, niż do innych fosforylowanychpeptydów.Choroby nerek należą do grupy chorób bardzoczęsto diagnozowanych u pacjentów. Przewlekła niewydolnośćnerek jest jedną z nich. Jest to stan postępującegoniszczenia struktury tego narządu, prowadzącydo upośledzenia czynności nerek. Przewlekłaniewydolność nerek może się rozwijać w przebieguwielu chorób. Stężenie kreatyniny w surowicy krwijest najczęściej używanym w praktyce klinicznejwskaźnikiem funkcji nerek, a jej podwyższone poziomysą zapowiedzią przewlekłej niewydolności nerek.Kreatynina powstaje w wyniku nieenzymatycznegorozpadu fosforanu kreatyny w mięśniach, w ilościproporcjonalnej do masy mięśniowej (u zdrowegoczłowieka) i jest wydalana wyłącznie przez nerki(ryc. 7).Istotnym parametrem służącym do ocenyczynności nerek jest klirens kreatyniny, który jestmiarą przesączania kłębuszkowego, a oblicza się gona podstawie stężenia kreatyniny w surowicy krwii w moczu [17]. Obecnie stosowane metody oznaczaniastężenia kreatyniny w moczu, oparte są na spektrofotometrycznympomiarze powstałego w reakcjiJaffe’a kompleksu, jednakże bardzo często w pomiarzeprzeszkadzają występujące w moczu białka.W ostatniej dekadzie opracowano również inne metodyoznaczania kreatyniny np. elektrochemicznelub chromatograficzne [18, 19]. Z uwagi na ograniczonąselektywność faz stacjonarnych, stanowiącychwypełnienia kolumn chromatograficznych, poszukiwanienowych materiałów wydaje się uzasadnione.Hsieh i wsp. [20] otrzymali polimery do selektywnejekstrakcji kreatyniny z moczu, z których jedenbył kopolimerem 4-winylopirydyny (ryc. 2i) i diwinylobenzenu(KPB), zaś drugi był kopolimeremβ-cyklodekstryny i epichlorohydryny (KCE). Odpowiednio4-winylopirydyna lub β-cyklodekstryna tworzyłyniekowalencyjne oddziaływania z kreatyniną(wzorcem). Strukturę β-cyklodekstryny przedstawiarycina 8. Autorzy zbadali selektywność adsorpcji kreatyninyw mieszaninie z N-hydroksysukcynimidemoraz 2-pirolidonem. Stosunek adsorpcji kreatyninydo adsorpcji N-hydroksysukcynimidu był wysokii wyniósł 1,86 dla KCE oraz 1,51 dla KPB. Jeszczewyższe wartości adsorpcji uzyskali dla kreatyninyw stosunku do 2-pirolidonu (odpowiednio 2,34i 3,11).Autorzy oszacowali również wpływ obecnegow roztworze chlorku sodu na adsorpcję kreatyniny.Obecne w próbkach biologicznych kationy sodu powodująsupresję adsorpcji. Autorzy zaobserwowali