pełna wersja - pdf - Polimery w Medycynie

6 PIOTR LULIŃSKI i inniRyc. 3. Schemat syntezypolimeru ze ślademmolekularnym β-D--fruktozylo-L-walinyFig. 3. Scheme of synthesisof β-D-fructosyl-L--valine imprinted polymerglikolu etylenowego (ryc. 2a), będącego czynnikiemsieciującym w środowisku metanolowo-wodnym,pełniącym rolę porogenu.Otrzymany polimer autorzy poddali obróbcemającej na celu otrzymanie ziaren o określonej wielkościpoprzez roztarcie, przesianie i sedymentację.Następnie z ziaren usunęli wzorzec, uwalniając trójwymiarowewnęki w matrycy polimeru, komplementarnedo wzorca. Syntezę ziaren polimeru kontrolnegoprowadzili w identycznych warunkach, ale bezwzorca czyli β-D-fruktozylo-L-waliny. Do pomiarówanalitycznych przygotowali pastę przez zmieszanieziaren polimeru, grafitu i parafiny, którą następnieumieścili w korpusie elektrody.β-D-Fruktozylo-L-walina została wybrana jakowzorzec, ponieważ stanowi składnik zarówno HbA1c,jak i produktu trawienia HbA1c przez proteazę. W celuokreślenia selektywności polimeru autorzy porównalizdolność adsorpcji różnych fruktozyloamin:β-D-fruktozylo-L-waliny, β-D-fruktozylo-ε-lizyny,β-D-fruktozylo-L-glicyny, β-D-fruktozylo-L-alaninyi β-D-fruktozylo-L-fenyloalaniny. Powinowactwoβ-D-fruktozylo-L-waliny do matrycy polimeru ześladem molekularnym było dwukrotnie większe, niżdo polimeru kontrolnego i wynosiło odpowiednio410 i 210 nmol/mg polimeru. Natomiast adsorpcjaβ-D-fruktozylo-ε-lizyny na polimerze ze śladem molekularnymi polimerze kontrolnym była porównywalna.Brak selektywności adsorpcji wytłumaczylimożliwością powstania nieselektywnych oddziaływań,pomiędzy resztą imidazolową obecną w matrycypolimeru a ugrupowaniem iminowym, którepowstaje po reakcji węglowodanu z aminokwasem.Autorzy zbadali również wpływ innych związkówobecnych we krwi na pomiar adsorpcji fruktozyloamin.Sorbitol oraz inne węglowodany zakłócałyoznaczenie potencjometryczne, w związku z tym konieczneokazało się wstępne przygotowanie próbekdo analiz. Istotnym czynnikiem ograniczającymzastosowanie omawianej metody, jest koszt β-Dfruktozylo-L-walinyużytej jako wzorzec w synteziepolimeru. Sode i wsp. [8] zaproponowali zastosowanieanalogu strukturalnego (N-metylo-L-waliny)podczas syntezy matrycy polimerowej. Użycie analogówstrukturalnych wzorców w procesie tworzeniaśladu molekularnego jest uzasadnione, jeżeli wzorzecjest przyczyną trudności syntetycznych, jest drogi lubotrzymany polimer ma służyć do analizy śladowychilości tej substancji. Unikamy w ten sposób zjawiskaciągłego uwalniania wzorca (analitu) z ziaren polimeru(ang. bleeding) podczas analiz, co mogłoby byćpowodem zawyżania wyników.Polimer ze śladem N-metylo-L-waliny stanowiłskładnik elektrody grafitowej i wykazywał podobną