pełna wersja - pdf - Polimery w Medycynie

DIAGNOSTYKA MEDYCZNAErytrocyty posiadają na swojej powierzchni charakterystyczneantygeny A, B i H. Obecność odpowiednichantygenów jest niezwykle istotna podczasprzetaczania krwi. W medycynie transfuzyjnej w celuidentyfikacji odpowiedniej grupy krwi, wykorzystujesię przeciwciała immobilizowane na żelu dekstranowym.Jedynie niektóre z przeciwciał są w stanierozróżnić podgrupy A 1 i A 2 . Różnica pomiędzyoboma podgrupami polega na odmiennej strukturzepowierzchni erytrocytów i różnej gęstości odpowiednichantygenów (A 1 : 0,81 – 1,17 x 10 6 A-antygenóww erytrocycie, A 2 : 2,4 - 2,9 x 10 5 A-antygenów w erytrocycie)[33-35].Seifer i wsp. [36] otrzymali polimer ze ślademmolekularnym erytrocytu odpowiedniej podgrupy.Autorzy zastosowali mikrokontaktowy procestworzenia śladu molekularnego, opisany uprzedniow części dotyczącej tworzenia śladu mioglobiny.Najpierw przygotowali mieszaninę prepolimeryzacyjnązawierającą monomer funkcyjny, 1-winylo-2-pirolidon (ryc. 2m) oraz czynnik sieciujący, N,N’-metylenobisakrylamid (ryc. 2n) oraz odpowiedniinicjator reakcji polimeryzacji. Po krótkim czasieod momentu zainicjowania polimeryzacji przenieśliżelującą mieszaninę w postaci cienkiej warstwyna płytkę kwarcową i następnie umieścili na niejzagęszczone erytrocyty z krwi. Proces polimeryzacjibył kontynuowany przez następne 12 godz.Po usunięciu erytrocytów, płytki z cienką warstwąpolimeru ze śladem erytrocytów, posłużyły jakoczęść sensorowa bioczujnika krystalicznej nanowagikwarcowej.Istotnym problemem badawczym była optymalizacjaczasu żelowania mieszaniny polimeryzacyjnej.Przy zbyt szybkim naniesieniu erytrocytów nażel, ulegały one destrukcji w środowisku organicznychmonomerów, natomiast po zbyt długim czasiematryca była zbyt twarda, aby utworzył się w niejślad. Nawet w optymalnym czasie, który ustalono na1-5 minut, znaczna część erytrocytów ulegała całkowitejsedymentacji w matrycy, co uniemożliwiało ichpóźniejsze usunięcie. Przeprowadzone pomiary potwierdziłyjednak selektywność otrzymanej matrycywzględem podgrup A 1 i A 2 .PODSUMOWANIE13Polimery ze śladem molekularnym są nowymi,selektywnymi materiałami, które mogą znaleźćzastosowanie w diagnostyce medycznej i analizieklinicznej. Niniejsza praca przeglądowa ukazuje zaawansowanystopień badań nad wdrożeniem omawianychmateriałów do praktyki medycznej, w różnychobszarach diagnostyki i analizy klinicznej.LITERATURA[1] Luliński P.: Polimery ze śladem molekularnymw naukach farmaceutycznych. Cz. I. Podstawyprocesu tworzenia śladu molekularnego. Zastosowaniew syntezie leków i technologii postacileku. Polimery (2010), 11–12, 799–805.[2] Luliński P.: Polimery ze śladem molekularnymw naukach farmaceutycznych. Cz. II. Zastosowaniew analizie farmaceutycznej. Polimery(2011), 1, 3–10.[3] Piletsky S. A., Turner N. W., LaitenbergerP.: Molecularly imprinted polymers in clinicaldiagnostics – Future potential and existing problems.Medical Engineering and Physics (2006),28, 971–977.[4] Lapolla A., Traldi P., Fedele D.: Importanceof measuring products of non-enzymatic glycationof proteins. Clinical Biochemistry (2005),38, 103–115.[5] Sacks D. B.: Correlation between hemoglobinA1c (HbA1c) and average blood glucose: canHbA1c be reported as estimated blood glucoseconcentration? Journal of Diabetes Science andTechnology (2007), 1, 801–803.[6] Nathan D. M., Balkau B., Bonora E., Borch-Johnsen K., Buse J. B., Colaguiri S., DavidsonM. B., DeFronzo R., Genuth S., Holman R. R.,J. L., Kirkman S., Knowler W. C., Schatz D.,Shaw J., Sobngwi E., Steffes M., Vaccaro O.,Wareham N., Zinman B., Kahn R.: Internationalexpert committee report on the role of theA1c assay in the diagnosis of diabetes. DiabetesCare (2009), 32, 1327–1334.[7] Yamazaki T., Ohta S., Yanai Y., Sode K.:Molecular imprinting catalyst based artificialenzyme sensor for fructosylamines. AnalyticalLetters (2003), 36, 75–89.[8] Sode K., Ohta S., Yanai Y., Yamazaki T.: Constructionof a molecular imprinting catalyst usingtarget analogue template and its application foran amperometric fructosylamine sensor. Biosensorsand Bioelectronics (2003), 18, 1485–1490.[9] Rajkumar R., Warsinke A., Mohwald H.,Scheller F. W., Katterle M.: Developmentof fructosyl valine binding polymers by covalentimprinting. Biosensors and Bioelectronics(2007), 22, 3318–3325.