преземи PDF документ - T-Mobile

та на театарот?С. Кокаланов: Па, акопостоеше Гајгеровбројач за озраченостод театар, мисламдека ќе постигневрезултати позагрижувачии од оние вореакторите на „Фукошима”.Не знамшто ќе биде првотоследно нешто што ќего напишам (веројатноќе е новинарскитекст, ха, ха, ха), но сенадевам дека мојатаприказна со театаротпочна, а не завршисо „Крвта не е вода”.Сашо Миленковски:Линкови до реалностаТвој Клуб: Колку прецизноста на драмскиоттекст ја олеснува/отежнуваработата на режисерот? Каква врска со крајниотрезултат имаат овие нешта?С. Миленковски: Често велам дека една однамерите на уметникот е да го фати духот навремето во своето дело, кога тоа го има водрамскиот текст, тогаш режисерот по лесно гиподвлекува линковите до реалноста, актеритецврсто стојат на својот квадратен метар насцената, а последицата од тоа е моќна курентнапретстава која директно комуницира сопубликата. Токму тоа се случи со „Крвта не евода” и затоа претставата е секогаш распродаденаоднапред.Твој Клуб: Бездруго, „Крвта не е вода” веќе гонадживеа поводот нанејзиното создавање и поставување на сцена.Какви се вашите прогнозиво врска со тоа колку долго ќе биде „надживувањетона поводот”? Верувате ли во миготкога сите ќе ја гледаме и гледаме претставатасосема надвор од наменската рамка?С. Миленковски: Старите театарџии велат:„Првите десет години на претставата се потешки,потоа е полесно”... Се шегувам. Ќе сеигра долго, затоа што претставата е вивисекцијана недостатоците во нашето општество закои, за жал, не очекувам брзо да се променат.Мене ми значи и тоа што веднаш по премиератадобивме покани од три града за гостувањесо претставата. Очекувам долго да се игра инадвор од Скопје.Билјана Беличанец-Алексиќ:Експериментална лабораторијаТвој Клуб: Воведувањето на Донка во текстот(еден од ликовите што ги толкувате во претставата,ќерката) со рапување на текстот бешевистински незаборавна актерска изведба! Којтоа бараше од вас да рапувате и како успеавтедо тој степен да ја завршите „задачата”? Публикатае фасцинирана, а вие уште посуверенаво изведбата!Б. Беличанец-Алексиќ: Кога се работи со режисер,каков што е Миленковски, актерскитезадачи се посебно предизвикувачки, отислободата на креативност посебно се цени.И ако како актер пласирате или демонстриратенешто што посебно ве оцртува вас каколичност, тоа секогаш спакувано од неговатарежисерска вештина, ќе си го најде местотово неговите претстави. Целиот процес, одова ќе насетите, е една отворена експерименталналабораторија, каде што посебносе ценат вештините кои излегуваат од вас поприроден пат. Никој не го наметна решениетоза рапување, ами тоа просто само си дојде.Искористив текст од самиот автор, од еден одмонолозите и го срочив самата. Го демонстриравна наредната проба пред режисерот, сеусвои, и го „вдоми“, му го најде местото, станадел од претставата. Кога градиш еден лик,гледаш со кои алатки би го градел-креирал, ада е соодветно на карактерот на ликот. Алаткитеги ископуваш од себе... И, секако, да сеобидеш да направиш нешто што дотогаш и неси го сторил, е привилегија за актерот, задоволствона публиката.Сашко Коцев: Време за „време“Твој Клуб не успеа да дознае колку времеКоцев ја подготвувал точката со играњето,затоа што Коцев изгледа немаше време...Колку енергија (всушност, колку видовиенергија одеднаш!) била потребна за повеќеод десетминутното играње онака како што сеиграло во македонските диска последните 20години... Дали постојаниот аплауз за време наова атрактивно сценско „парче“ му помагашеили му одмагаше на Коцев (му додаваше илиму одземаше „време“), ни останува само дапретпоставуваме или... да ја погледнеме повеќепати претставата (ако најдеме време), пада заклучиме самите...Ванчо Петрушевски:Комплексно и впечатливоПетрушевски толку комплексно и впечатливоја одигра улогата на полицаецот, што и по толкугодини актерство, го видовме некако нов,свеж, поинаков... Не знаеме на што конкретносе должеше видливата дополнителна енергијаво неговата изведба и како му успеа даго надмине својот веќе поставен и признаенличен авторски стандард... Но, како и да е,публиката ја погоди во... ајфонот, пардон... восрцето со својата изведба!Двојниот глас:Гораст Цветковски и Игор СтојчевскиТвој Клуб: Вие сте двојниот глас од скопскитеулици, од скопските кафулиња претпладне(преполни дури и во работно време),.. вие стенајпрепознатливата вистина во претставата,поделеноста на „лево” и „десно”, на моралнои прагматично, на сиромашно и богато, навистина и на лага... Беше ли тешко актерскида се биде како толку многу луѓе одеднашкоишто сите ги (пре)познаваме?Г. Цветковски: Сите можеме да играме билошто. Сите можеме и ги знаеме и препознавамелуѓето, но важното е тоа да се претставина приемчив, интересен начин за гледачите.Конкретно, во оваа претстава се опуштивме/впуштивме во правење работи и истражувањеначини кои досега не сме ги пробале.Така ги направивме Антон и Павел. Мисламдека сите сме ги играле и двата лика во одредениситуации. И двајцата се победници ипротагонисти, не гледам ниеден од нив каконегативец.И. Стојчевски: Иако Гораст и јас толкувамедва различни лика, Павел и Антон, мисламдека тоа се, сепак, само два спротивставениаспекта во еден човек. Така сакам да ги гледам.Како што човек понекогаш е во дилема икавга со себе, така и Антон и Павел, двајцатанајдобри другари, постојано се расправаат,се тепаат за тоа кој е во право и секогашедниот сака да го придобие другиот на својастрана. Не беше воопшто тешко да се оживеатовие ликови, особено кога работите со одличнаекипа и кога за партнер го имате Гораст.Фотографии: М. ЗлатевскаО. ЌорвезироскаТвој Клуб 7