преземи PDF документ - T-Mobile

Гости на Твој Клуб: екипата на „Крвта не е вода“нец ги игра и мајката и ќерката; Петрушевскии уличниот полицаец и неговиот шеф... ), такаи од аспект на ликот-двојник кој е мошне впечатливна сцената, а е реализиран со двајцаактери со две навидум засебни улоги (Цветковскии Стојчевски). Имено, оваа двојка којаво сите ситуации се појавува заедно на сцената,всушност е подвоениот глас од скопскитеулици, нашата типична подвоеност на „лево”и „десно”, на богатство и сиромаштија, наморалното и прагматичното... Одлична идејапреку двајца од петтемина актери да се долови„маса на сцената” или еден единствен ликво кој се слеваат редици и редици луѓе што ги(пре)познаваме...Сашо Кокаланов:„Озрачен“ од магијата на театаротТвој Клуб: Ова не е ваш прв драмски текст, ное прв – поставен на „штиците”. Какво творечкоискуство донесе овој факт за вас?С. Кокаланов: Магијата на театарот, од аспектна автор на текстови, е во непосредноста штоја остварувате во контактот со публиката. Пишувајќиромани и други прозни текстови, виедопирате до извесна ваша публика, но нематејасна претстава за нејзината реакција на тоашто го чита. Можеби плаче, можеби се смее,можеби е задоволна, можеби е индолентна, аможеби ве пцуе за залудно потрошеното времесо вашето дело. Реакциите во театарот седвижат отприлика во истиот спектар, но гледачитеви ги испорачуваат своите чувстваведнаш и се беспоштедни во својата искреност.Нема глума, нема лажење! Тоашто го добивате како енергија од луѓетокои платиле влезница за да ја видат пиесата еединствената вистина за вашата пиеса.Втората причина зошто театарот е толку привлеченза авторите е што ликовите оживуваат,добиваат тело, стануваат личности. Нивнитеведба. Нема однапред одреден век. Ќе траедодека гледачите сакаат да ја гледаат. Многуедноставно правило.Твој Клуб: Како романсиер, кога ќе ставитеточка на последната реченица, ја затворатеприказната засекогаш. Како стоеја работитесо „Крвта не е вода”? Дали текстот за времена подготовката на претставата беше „отворен”сè до премиерата или, сепак, некадемораше да се стави таа авторска точка?С. Кокаланов: Текстот е сè уште „отворен”и по неколку поставувања на сцената наДрамскиот театар. Нема последна точка водраматургијата. Приказната е препуштенана екипата што ја раскажува и на гледачитешто ја примаат. Режисерот и актерите, кои сево вистинската смисла на зборот коавторина приказната, имаат творечка слобода дадопишуваат и да бришат, да создаваат и дапресоздаваат. Тиенајдобро го чувствуваатфлуидот сопубликата и благодарениена нивниотталент, поправкисе можни во секојмомент, дури и насцената, при секојаследна изведба.Јас се трудев даприсуствувам штопочесто на пробитеза да можам да интервенирамсекадекаде што режисеротМиленковски ќепочувствуваше декатреба да се удри уште една рака на текстот.Твој Клуб: Земајќи го предвид вашето свежоискуство, кон што творечки ќе посегнете по„Крвта не е вода”? Ќе биде тоа роман, драмскитекст или...Колку трајно ве „озрачи” магијазборовисе живи, нивните емоции се видливи,нивните згоди и незгоди зрачат со живост.Твој Клуб: „Крвта не е вода” е претстава соповод, која, за среќа, си доби свој независентеатарски живот. Веројатно беше потребнаголема мајсторија за творечкиот баланспомеѓу наменското и уметничкото воопшто?Генерално го третирате проблемот на новинарството,но претставата е речиси подеднаквогледлива и за новинарската фела, но и засите останати љубители на театарот воопшто,а тоа е повеќе од доказ дека сте успеале да говоспоставите тој баланс.С. Кокаланов: Целта беше уметничкото да гопобеди наменското и навистина се радувамако сме успеале вотоа. Ова не е пиеса заедна ноќ! Бидејќи еангажирана приказна,која претендира без многу скрупули, на еденневулгарен, метафоричен начин да се занимавасо нашата стварност, таа треба да живеесè додека метафорите во неа ја носат истатаактуелност со онаа од времето на првата из-6Твој Клуб