• Nr 29 BELGRAD 2006 • - Polonia-serbia.org

WieściPożegnanie Konsula KamińskiegoWAmbasadzie RP w Belgradzie nastąpiły w tym rokuwielkie zmiany. Po czterech latach odszedł prawie całydotychczasowy zespół pracowników. Na początku lipcapożegnaliśmy płk. Zbigniewa Grzeca, attache wojskowego, oraz jegoprzemiłą małżonkę Alicję. Wśród lata odeszła również pani ministerMałgorzata Wierzbicka, dzięki której mieliśmy corocznie kilkaciekawych imprez promujących kulturę polską w tym kraju. W kameralnejatmosferze, z powodu wakacji, Polonia z żalem pożegnałaI sekretarza Ambasady konsula Lecha Leszka. Z żalem, bo konsulLeszko jest naszym „starym” znajomym, bowiem w Belgradzie przebywałjuż drugi raz. On bardzo życzliwie i cierpliwie zajmował sięnaszymi sprawami wizowo-paszportowymi. Pani Hania Leszko, zawszeprzyjaźnie ustosunkowana do Polonusów, już od roku jest wKraju. Trzeba przyznać, że jakoś bardzo zżyliśmy się z tą odchodzącągarniturą naszych Rodaków z Ambasady. Oni wracają do nowychobowiązków, do swojego życia w Polsce, a my zostajemy. I tak jestco cztery lata.I wreszcie nadszedł też czas na pożegnanie się z naszym dotychczasowymopiekunem Konsulem Józefem Kamińskim. RadcaKamiński zorganizował dla swoich gości, do których należeli przedewszystkim polonusi, niezapomniany wieczór 22 września, w salonachAmbasady. Były prezenty, kwiaty, mowy, uściski, a nawet łzywzruszenia. Polonia zrozumiała, że żegna się ze swoim dobrym itroskliwym opiekunem. Smutek pożegnania pogłębiła piękna muzykaPoloneza Ogińskiego wykonana przez pannę Jelenę Krstić– absolwentkę Akademii Muzycznej w Belgradzie oraz dźwięki PreludiumChopina, które po mistrzowsku zagrał Vladimir Miloszević,laureat Konkursu Chopinowskiego. Stanko Kostić uwiecznił na licznychfotografiach te uroczyste chwile.O zasługach Konsula Kamińskiego dla rozwoju życia polonijnegow Serbii i Czarnogórze nie będziemy w tym miejscu szerzej pisać,gdyż w zamieszczonym w tym numerze wywiadzie z Nim dokładniejjest o tym mowa. Pomoc Konsula Kamińskiego polegała przedewszystkim na popieraniu wszelkich inicjatyw polonijnych, zachęcaniudo działania i wszechstronnym popieraniu ludzi, którzy działają.I rzeczywiście, działalność polonijna, szczególnie poza Belgradembardzo się ożywiła. Pani Madzia wzruszała nas i oczarowała swojąciepłą życzliwością.Panu Józefowi i Pani Magdalenie życzymy wszystkiego najlepszego,zadowolenia z powrotu do Polski, dobrego zdrowia, pomyślnościw życiu osobistym i w dalszej pracy. I żeby nie zapomnieli„swoich” zawsze życzliwych polonusów z Serbii i Czarnogóry.Z uroczystości pożegnalnej w Ambasadzie RP.