Eunomia 2012/02 - Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w ...

NAUKAspołeczną przydatność. Reagując zaś na zapotrzebowaniespołeczne - wzbogaca swą ofertę edukacyjną i poszerzapłaszczyzny swej aktywności. Ponadto, w sytuacji mnogościi daleko posuniętej unifikacji szkół wyższych realizacja funkcjiregionalnych uczelnia buduje i wzmacnia swoją własnątożsamość i odrębność.Poniżej - w dużym skrócie - wyodrębniliśmy następującekierunki oraz obszary współdziałania uczelni i środowiskalokalnego:- związane z demokratyzującą oraz kulturotwórczą roląuczelni w środowisku funkcjonowania;- partycypacja w prowadzeniu polityki kadrowej na najbliższymterenie, np. monitorowanie stanu kadr z wyższymwykształceniem;- stymulacja i optymalizacja warunków społeczno – ekonomicznychzapewniających rozwój najbliższego środowiskalokalnego czy regionu;- wzbogacanie treści życia uczelni o wartości regionalne –szacunek dla dziedzictwa kulturowego regionu, nie tylkojego kontynuowanie, ale i udział w pomnażaniu 4 .Uczelnia jako instytucja kształcenia spełnia specyficznerole. Współprzyczynia się nie tylko do realizowania politykiedukacyjnej państwa, ale i do funkcjonowania lokalnegosystemu edukacyjnego, m.in. do tworzenia jego struktury,doboru kadry pedagogicznej, unowocześniania praktykiedukacyjnej. Zatem działania uczelni na rzecz tego systemuprzybierać mogą następującą postać:- pomoc w wyrównywaniu szans edukacyjnych i życiowychjednostek poprzez zwiększenie dostępu do studiówwyższych; udział w budowaniu społeczeństwa opartegona wiedzy, społeczeństwa informacyjnego;- zapewnianie dopływu do placówek kadr o wysokich kwalifikacjach;- współudział w tworzeniu lokalnej elity intelektualnej,zdolnej w przyszłości do ponoszenia odpowiedzialności zacałościowy rozwój środowiska;- zaspokajanie społecznych i edukacyjnych oczekiwań środowiska,np. tworzenie najbardziej pożądanych kierunkówstudiów oraz specjalności;- partycypacja w zapewnianiu mieszkańcom warunków docałożyciowego uczenia się;- pomoc w podnoszeniu jakości i efektywności systemuedukacyjnego, modernizacja praktyki edukacyjnej; propagowaniewzorców nowatorstwa pedagogicznego, stymulowanieinnowacyjności na terenie lokalnych placówekszkolnych oraz oświatowo -wychowawczych funkcjonującychnie tylko w ramach edukacji formalnej, ale i nieformalnej,równoległej;- włączanie zespołów uczelnianych do lokalnych środowiskpracy, podnoszenie kwalifikacji pracowników, z jednoczesnymrozwojem własnej kadry dydaktyczno – naukowej;- intensyfikacja powiązań ze sferą praktyki, wnoszeniewłasnego dorobku uczelni do lokalnej przestrzeni edukacyjnej;- nawiązanie dialogu edukacyjnego, zacieśnianie więziz miejscowymi instytucjami szkolnymi i kulturalno –oświatowymi, z organizacjami społecznymi, inicjowaniewspółpracy w celu długofalowego wspomagania rozwojuśrodowiska lokalnego,- kształtowanie postaw i celów życiowych członków społecznościlokalnej, ich systemów wartości; stymulowaniekreatywności, rozbudzanie ambicji i aspiracji edukacyjnych,szczególnie u dzieci i młodzieży, oraz gotowości dopodnoszenia kwalifikacji;- pełnienie przez szkołę roli łącznika z uczelniami akademickimi(np. dla studentów kończących I stopień studiów);- monitorowanie przebiegu karier zawodowych absolwentóww celu lepszego dostosowania kierunków i programówstudiów do potrzeb środowiska lokalnego oraz miejscowegorynku pracy;- integrowanie pracy uczelni z życiem społeczności lokalnej,np. uczestnictwo w imprezach i formach pracy uczelni,udostępnianie obiektów, baz danych, praca studentów narzecz miasta;- czynny udział pracowników uczelni oraz studentóww zachowaniu oraz pomnażaniu dziedzictwa kulturowegoregionu.III. Funkcjonowanie raciborskiejPaństwowej Wyższej Szkoły Zawodowejw środowisku lokalnym(...) To niezwykła Szkoła, jedyna taka na Śląsku (...);aby stała się solą tej ziemi, bo ziemia raciborska,jak mało która, zasługiwała na wyższą uczelnię.Jerzy Buzek 5Powstanie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzubyło efektem przemian systemu szkolnictwa wyższegozapoczątkowanych w warunkach transformacji ustrojowej.W wyniku procesu dywersyfikacji powołano, oboktradycyjnych placówek akademickich, głównie uniwersytetów,nowy typ instytucji – wyższe szkoły zawodowe. Dozmian tych przyczynił się niezwykle dynamiczny wzrostaspiracji edukacyjnych oraz życiowych w społeczeństwie,datujący się w krajach zachodniej Europy już od lat 50. minionegostulecia.Wśród głównych celów tego rodzaju zmian wyróżnić należy:podniesienie stopnia skolaryzacji, dostarczenie specjalistycznychkadr dla różnych obszarów życia społecznegooraz przygotowanie członków społeczeństwa do adaptacjiw warunkach szybkich przemian społecznych i technicznych.Ponadto chodziło o wyrównanie szans dostępu do studiówmłodzieży z miejscowości oddalonych od dużych ośrodkówakademickich i lepsze dostosowanie systemu kształceniaw tego rodzaju wyższych szkołach zawodowych do potrzeblokalnego rynku pracy 6 .Niewątpliwym wsparciem w tej dziedzinie było MemorandumKomisji Europejskiej z 2000 roku 7 . Upowszechniłoono tendencję do tworzenia uczelni „bliżej domu” oraz do or-4Por. tamże5Fragment wypowiedzi prof. Jerzego Buzka nadesłanej z Brukseli z okazji 10-lecia PWSZ, wyemitowanej w dniu 13 października 2011 r. podczas inauguracjiroku akademickiego 2011/2012 - z podziękowaniem za nadanie mu honorowego tytułu Zasłużony dla Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Raciborzu.6E. Kowalska, Rozwój wyższych szkół zawodowych w kontekście przemian w europejskim obszarze szkolnictwa wyższego, W: Edukacja jutra, red. F. Bereźnicki, K.Denek. Szczecin 2005, Wyd. Uniwersytet Szczeciński, s. 83 – 88.7S. M. Kwiatkowski, Uczenie się przez całe życie - Memorandum Komisji Europejskiej. „Edukacja” 2002, nr 1, s. 110 – 116.14