39цёрліся-шараваліся, як брускі, і фарбаваліся крывёй. Глеба гадавала шчырае замілаванне адсялянскага болю, натужнасці і асілкасці... [2, 169].Яны забываліся, што іхні дабрабыт стаіць, як гмах на пяску або на вулкане, і зранейшым закаханнем ратаяў да сваёй зямелькі, аблітай іхнім потам і крывёю, яны бралісяза працу... Бо сэрцы і думкі іхнія ўраслі ў гэты кавалак зямлі, што завецца Такароўшчынай,глыбокімі карэннямі [2, 142–143] (апавяданне “Дванаццацігоднікі”).Матыў укаранёнасці, зрастання чалавека з глебай, характэрны не толькі длябеларускай, але і ўкраінскай малой прозы пачатку ХХ стагоддзя, і ўзыходзіць да вядомагаславянскай міфалогіі архетыпу Сусветнага Дрэва, якое з’яўляецца своеасаблівай воссю свету,увасабленнем гарманічнай светабудовы. Гэта праявілася ў стварэнні вобразнага ланцугаДрэва – Крыж (геаметрызаваны варыянт Сусветнага Дрэва, паводле У.Тапарова) – Чалавек,кампаненты якога ўзаемазамяняюцца ў структуры твораў, гарманічна аб’ядноўваючы ў адноцэлае фальклорна-міфалагічнае і рэлігійнае светаўспрыманне. “Крыж сімвалізаваў духоўныяаспекты: узыходжанне духа, імкненне да Бога і вечнасці, Космас, святую прастору, ідэюцэнтральнага божышча” [1, 262]. Такім чынам, зямля, праца на ёй становіцца перадумовайдухоўнасці чалавека, апанаваннем ім боскай логікі і сэнсу быцця. Яна заўсёды для хлебаробабыла жывой матэрыяй, надзеленай канкрэтным адчуваннем: яе нельга зняважыць ні словам,ні дзеяннем. Герой навэлы “Ціхі свет” М.Яцкава ў апошняй споведзі сваёй ушаноўвае зямлю,якая служыла яму “верна, як мама дзіцяці”, кожная грудка якой “была прасякнута потам іслязамі” [5, 144], і надзвычайна засмучаецца тым, як нядбайна ставіцца да яе сын. Праца,пахаванне на сваёй зямлі з’яўляецца запарукай прадаўжэння роду, шчаслівай долі яе “зямных”членаў, што выразна разумее герой навэлы “Яна – зямля” В. Стафаніка:– Наше діло з землею; пустиш єї, то пропадеш, тримаєш єї, то вона всю силу з тебевігортає, вічерпує долонями твою душу; ти припадаєш до неї, горбишси, вона з тебе жиливісотує, а за то у тебе отари, та стада, та стоги. І вона за твою силу дає тобі повну хатудітий і внуків... [4, 161].Вобраз “раскрыжаванага”, “укаранёнага” чалавека захоўвае ў сабе глыбокі змест:чалавек, здольны да поўнай (духоўнай і фізічнай) самааддачы, адраджаецца-паўтараеццаразам з зямлёй, далучаючыся такім чынам да вечнасці, паўтаральнасці ў радавым коле. Тамустрату зямлi героi ўспрымаюць як парушэнне гармонii, як страту быццёвай асновы. Разбурэннегэтых спрадвечных асноў прыводзіць да разбурэння тоеснасці, самасці. Адарванасць адтрадыцый роднай зямлі, народнага светабачання прыводзіць герояў апавяданняў М. Гарэцкагада адчування расколатасці, раздваення душы паміж асаблівым, незразумелым для гарадскогаразумення светапарадкам, філасофіяй, дзе ёсць месца незразумелым, звышнатуральнымрэчам, і рацыянальна вытлумачаным светапоглядам урбаністычнага грамадства (апавяданні«Роднае карэнне», «У лазні»). Трагічна ўспрымаюць страту зямлі такароўцы з апавядання“Дванаццацігоднікі” З. Бядулі: “непрытомныя, счарнелыя, як галавешкі”, страціўшы апоруўласнай светабудовы, “разбрыліся яны па ўсёй ваколіцы”, разляцеліся-рассеяліся па свеце, непакінуўшы за сабой і следу. Праца на зямлі з’яўляецца своеасаблівым сцвярджэннем сябе “тут іцяпер”, запарукай аднаўлення-адраджэння з кожнай новай вясной.Праца Івана Дзедуха (з навэлы “Каменны крыж” В. Стафаніка) на сваім кавалачку зямлі напясчаным гарбе, “найвышэйшага і найгоршага з усяго вясковага поля”, што дастаўся ад бацькі,нагадвае штодзённы паход на Галгофу. У гаспадара ёсць іншая зямля, больш урадлівая ілягчэйшая для асваення, але купленая ім “за грошы”, што звужвала яе функцыі да забеспячэннячыста матэрыяльна-ўжытковых патрэб. Шанаваў жа ён менавіта тую зямлю, якая дасталася яму ўспадчыну, якую абраблялі яго дзяды-прадзеды, што ўжо само па сабе надавала ёй сакральнагасэнсу, усталёўвала глыбокую сувязь з родам. Таму ад’езд у Канаду, да якога прынудзілі яго дзеціў пошуках лепшай долі, ён прымае як духоўную смерць, як страту быццёвага стрыжня, на якіабапіраўся ягоны Сусвет. Сімвалічна хаваючы сябе і сваю жонку на роднай зямлі, на гарбе сваёйзямлі герой ставіць каменны крыж, на якім высечана яго імя і імя жонкі. Ва ўкраінскай малой прозесустракаем вобразную апазіцыю “камень – зямля”, суадносную з апазіцыямі “чужына –бацькаўшчына”, “смерць – жыццё”. Так, у апавяданні В. Стафаніка “Яна – зямля” сям’я,ратуючыся ад пагібелі, якую сеюць чужынцы ў роднай старонцы, збіраецца за свет у пошукахпрытулку. У размове галавы сям’і бежанцаў і гаспадара хаты, у якой яны заначавалі,адбываецца разгортванне народных уяўленняў пра сакральны змест зямлі і яе ахоўныя функцыі:Бог не прийме вас до себе з того каміня, але віде перед свої ворота, як вас уб’ють на вашіземлі. Вертайтиси на свою мнєконьку землю, а там буде Бог вас благословити... [4, 161].
40Падобныя ўяўленні знаходзім у апавяданні “Ліст асуджанага ваякі да сваёй жонкі”В. Кабылянскай, дзе зямля выконвае функцыю абярэга:...в грудній кишені мав я одробини своєї рідної землі, котру мені батько всунув вкишеню, коли ми прощалися впосліднє, і сказав: “Наколи б ти впав, хоч би і на чужині, нехайтебе проведе рідна земля і перед бога. Вона свята! [3, 374]Таму ў навэле “Выводзілі з сяла” В. Стафаніка, людзям, што праводзяць хлопца наслужбу і загадзя адчуваюць яго пагібель, бачыцца карціна зрубленай галавы, што “ў чужыхкраях, дзесьці аж пад сонцам, упадзе на дарогу і будзе валяцца”. Таму і гераіня В. Кабылянскайз навэлы “Агравай, сонца!”, смяротна хворая, слабая, вяртаючыся пасля заслання дамоў,спяшаецца адчуць пад нагамі сваю зямлю, каб, пераступіўшы мяжу “чужына-бацькаўшчына”,спакойна, з усмешкай на вуснах памерці. Чужына, “не-прастора” не дае магчымасці даперастварэння-перараджэння праз пасрэдніцтва зямлі, якая з’яўляецца ўлоннем роду. Янаўспрымаецца як мёртвая, халодная матэрыя, абыякавая да долі чужынца.Такім чынам, камунікатыўная мадэль узаемаадносін герояў украінскай і беларускай малойпрозы пачатку ХХ стагоддзя ў значнай ступені вызначаецца радавым Міфам, які займаецэнтральнае месца ў светапогляднай сістэме славян і адлюстроўваецца ў матыве “ўкаранёнасці”чалавека ў зямлі (у прозе М. Гарэцкага, З. Бядулі, Цёткі, В. Стафаніка, В. Кабылянскай,М. Яцкава). Спецыфіку гэтай мадэлі падкрэслівае архетып Ахвяры, актуалізаваны з дапамогайвобраза “раскрыжаванага чалавека”, які “потам і крывёю” касмізуе Богам вызначаную прастору,што забяспечвае ім узаемааднаўленне, сцвярджае глыбокую, сімбіятычную сувязь чалавека ззямлёй. Раскрыжаваны, укаранёны ў зямлю чалавек рэпрэзентуе спецыфічную мадэль светупаводле прасторавых параметраў “ніз-верх”, “вертыкаль-гарызанталь”. Засяроджанасць на нізе,на зямлі як увасабленні пункту адліку сакральнага быцця, які актуалізуе боскі пачатак у чалавеку іяго імкненне да медытатыўнасці, духоўнага ўзыходжання супрацьпастаўляецца верху, надземнайпавярхоўнасці, “перакаціпольнасцю” качавога светаўладкавання і светаўспрымання.У каардынатах вертыкальна разгорнутай структуры ўніверсуму зямля набывае сакральнаезначэнне. Такім чынам, пошук спрадвечных асноў нацыянальнага быцця, сапраўднай існасцічалавека, які апынуўся на мяжы стагоддзяў на раздарожжы прапанаваных цывілізацыяйпрыярытэтаў і адвечных каштоўнасцей, адлюстраваўся ў беларускай і ўкраінскай малой прозепачатку ХХ стагоддзя праз зварот да стрыжнёвых арыентацый і каштоўнасцей аўтахтоннайкультуры.Літаратура1. Беларуская міфалогія: Энцыкл. давед. / склад. С. Санько, Т. Валодзіна, У. Васілевіч [і інш.]. –Мінск : Беларусь, 2004.2. Бядуля, З. Спатканне: абразкі, мініяцюры, апавяданні / З. Бядуля ; уклад., прадм.В.Ю. Дэконскай. – Мінск : Маст. літ., 2007.3. Кобилянська, О. Твори : в 5 т. – Київ : Держ. вид-во худож. літ., 1962. – Т. 1.4. Стефаник, В. Камінний хрест: Новели. – Харків : Фоліо, 2006.5. Яцків, М. Вибрані твори / М. Яцків. – Київ : “Дніпро, 1973.6. Цётка. Выбраныя творы / Цётка ; уклад., прадм. В. Коўтун. – Мінск : “Беларускі кнігазбор”, 2001.Г.Т. Гарипова (Ташкент, Узбекистан)КОНЦЕПТУАЛЬНЫЕ ПРОБЛЕМЫ ЖАНРОВОЙ ТРАНСФОРМАЦИИ В СОВРЕМЕННОЙРУССКОЙ ЛИТЕРАТУРЕПроблема теории жанровой типологии в литературе ХХ века является одной изконцептуально значимых в мировой филологии. Освоение новых эстетических формструктурирования художественного текста, наиболее ярко актуализированное в модернистской(неклассической) парадигме художественности в литературе ХХ века, сказывается не только нановых вариантах метафорического моделирования художественной картины бытия(онтологическая модель) и человека (персонологическая модель), отражающей модернистскую«этическую субъективность», но и на переосмыслении возможностей жанра – одной издоминантных тенденций литературного процесса прошлого века.Главным стремлением, стоящим за эстетическими и художественно-этическимиэкспериментами модернистов, было изображение одного духовного и социально-историческогобытия, непостигаемого в рамках классического типа мышления. И прозаические опыты в этом
- Page 2 and 3: 1Учреждение образо
- Page 4 and 5: 3Е.И. Абрамова (Брес
- Page 6 and 7: 5Вечная Женственно
- Page 8 and 9: 7«У царицы моей ест
- Page 10 and 11: 9(который, в свою оч
- Page 12 and 13: 11трех актуальных м
- Page 14 and 15: 13Название стихотво
- Page 16 and 17: 15наполненной» («ducha
- Page 18 and 19: 17свои идеи за посту
- Page 20 and 21: 19побач з Вадзімам,
- Page 22 and 23: 21Целью статьи явля
- Page 24 and 25: 23«…Украина и украи
- Page 26 and 27: 25мы тутэйшыя, але н
- Page 28 and 29: 27не зарана яна апус
- Page 30 and 31: 29внутренней формы;
- Page 32 and 33: 31чем, в чем. А.В. Жук
- Page 34: 33Таким образом, даж
- Page 37 and 38: 362. Жирмунский, В.М.
- Page 39: 38Таким образом, и р
- Page 43 and 44: 42внешнего или внут
- Page 45 and 46: 44бантиком, казалос
- Page 47 and 48: 46единицы, практиче
- Page 49 and 50: 48Н.М. Гурина (Брест,
- Page 51 and 52: 50утварэнняў ці нав
- Page 53 and 54: 52схіляе мастака да
- Page 55 and 56: 54мае дыялагічную п
- Page 57 and 58: 56государства, она с
- Page 59 and 60: 58создания сказки”
- Page 61 and 62: 60основной и дополн
- Page 63 and 64: 62ряду повторяющихс
- Page 65 and 66: 64«Ангелочек» Л.Н. А
- Page 67 and 68: 66«вернее», «то есть
- Page 69 and 70: 68делать?... там гори
- Page 71 and 72: 70завязываются осно
- Page 73 and 74: 72фабула - тое, як та
- Page 75 and 76: 74Літаратура1. Теори
- Page 77 and 78: 76У мініяцюрах Янкі
- Page 79 and 80: 78драматургии на ру
- Page 81 and 82: 80С 1926 года постепен
- Page 83 and 84: 82Самое обширное в т
- Page 85 and 86: 84Л.М. Коновод (Брест
- Page 87 and 88: 86более раннего тек
- Page 89 and 90: 88охват источников
- Page 91 and 92:
90О себе автор завещ
- Page 93 and 94:
92творчества этой з
- Page 95 and 96:
94Писатель, вглядыв
- Page 97 and 98:
96поэту потому, «что
- Page 99 and 100:
98традыцыі, бо шматл
- Page 101 and 102:
100переводе из сатир
- Page 103 and 104:
102указывая на сухос
- Page 105 and 106:
104Эпиграммы, с кото
- Page 107 and 108:
106а разработка межп
- Page 109 and 110:
108Skryła się w cień,Oczy dłoni
- Page 111 and 112:
110Старинные народн
- Page 113 and 114:
112А. Макарэвіч, Т. Мх
- Page 115 and 116:
114Еще одна ренессан
- Page 117 and 118:
116Образам звуков по
- Page 119 and 120:
118Иволгин [1; 9, 280]. В
- Page 121 and 122:
120арганізатарам мн
- Page 123 and 124:
122Сто лісцяў,Дзесяц
- Page 125 and 126:
124способствует выя
- Page 127 and 128:
126 личная глагольна
- Page 129 and 130:
128языке такие суффи
- Page 131 and 132:
130Важно заметить, ч
- Page 133 and 134:
132вспоминает Альфр
- Page 135 and 136:
134 сіняя зорка, сяст
- Page 137 and 138:
136осуждение деспот
- Page 139 and 140:
138Творчество Карам
- Page 141 and 142:
140Поэтическая тетр
- Page 143 and 144:
142прафесійных абав
- Page 145 and 146:
144выражение иденти
- Page 147 and 148:
146«пороговая», и уж
- Page 149 and 150:
148(Пурпурным вечеро
- Page 151 and 152:
150Р. де Бонньера, пр
- Page 153 and 154:
152Сказанное выше по
- Page 155 and 156:
154Короленко не навя
- Page 157 and 158:
156эволюционно знач
- Page 159 and 160:
158Первые в ХХI столе
- Page 161 and 162:
160самими авторами,
- Page 163 and 164:
162социальном и твор
- Page 165 and 166:
164Проза Платонова -
- Page 167 and 168:
166Косвенным аргуме
- Page 169 and 170:
168православной вер
- Page 171 and 172:
170народную волю, пр
- Page 173 and 174:
172Во время пребыван
- Page 175 and 176:
174Все значения слов
- Page 177 and 178:
176тематической и фо
- Page 179 and 180:
178И.А. Спиридонова (
- Page 181 and 182:
180Собственно, по ми
- Page 183 and 184:
182Аналізуючы сучас
- Page 185 and 186:
184Враждебность про
- Page 187 and 188:
186Смыслназваниякар
- Page 189 and 190:
188Франсуа (О. Мандел
- Page 191 and 192:
190В древнерусском г
- Page 193 and 194:
192библиотека Полоц
- Page 195 and 196:
194потому он не воле
- Page 197 and 198:
196В работе «Байрони
- Page 199 and 200:
198П.В. Киреевского,
- Page 201 and 202:
200Гражданам огромн
- Page 203 and 204:
202науки, признавать
- Page 205 and 206:
204И.А. Швед (Брест, Б
- Page 207 and 208:
206Весенне-летний ци
- Page 209 and 210:
208интегрироваться
- Page 211 and 212:
210низов наверх, отв
- Page 213 and 214:
212будничности с пом
- Page 215 and 216:
214Г.М. Юстинская (Ми
- Page 217 and 218:
216Какими чувствами
- Page 219 and 220:
218Всю систему знако
- Page 221 and 222:
220запросто в диванн
- Page 223 and 224:
222амбівалентнага с
- Page 225 and 226:
224140 с.Літаратура1. Ж
- Page 227 and 228:
226А. Шамлу и В. Маяко
- Page 229 and 230:
228Заика З.М.Формиро
- Page 231 and 232:
230Фелькина О.А.Рели