Media publiczne - Wydawnictwo „Lena”

34
zasad wymiany materiałów pomiędzy ośrodkami. Ta ostatnia kwestia wydaje się
szczególnie ważna, by wykluczyć emitowanie materiałów z innych regionów, których
zakwalifikowanie do emisji nie będzie się opierało na przesłankach merytorycznych,
a wyłącznie na ekonomicznych. Trzeba też rozstrzygnąć, jakie będą losy TVP Info,
korzystającego dzisiaj z częstotliwości stacji regionalnych. Zaplanowanie tych działań
musi uwzględnić perspektywę, już dość bliską, cyfryzacji mediów publicznych i poprzedzić
przygotowanie projektu ustawy, o ile przyjmiemy dość ryzykowne założenie,
że decydenci są zainteresowani dobrym funkcjonowaniem PR i TVP.
Nie bez przyczyny szczególny nacisk położono na stacje regionalne mediów publicznych.
Nieprzypadkowe jest także skupienie uwagi przede wszystkim na TVP. Od
początku lat dziewięćdziesiątych Polskie Radio funkcjonuje inaczej niż telewizja. Po
rozwiązaniu Komitetu ds. Radia i Telewizji radio podzielono na 18 samodzielnych
spółek: tzw. duże radio w Warszawie i regionalne rozgłośnie. TVP pozostała jednym
organizmem: centrala w Warszawie i oddziały regionalne. Wydaje się, że najważniejsze
zadania stoją przed regionalnymi mediami publicznymi i do nich trzeba dostosować
ich status prawny oraz formułę organizacyjną.
W Unii Europejskiej jedną z podstawowych przesłanek jest dbanie o podmiotowość
i tożsamość tzw. małych ojczyzn, czyli o to, co określamy jako demokrację lokalną i regionalną.
Jest zadziwiające, że w czasie kiedy staraliśmy się o członkostwo w UE i już
po jego uzyskaniu decyzje dotyczące TVP, podejmowane przez jej zarządy, prowadziły
i prowadzą nadal do marginalizacji publicznych mediów regionalnych. Przypomnieć
też warto powódź z 1997 r. i rolę, jaką wówczas odegrały regionalne stacje TVP, dysponujące
jeszcze pełną anteną. Rozsądnie zorganizowane media publiczne mogą być elementem
systemu bezpieczeństwa państwa. Prof. Marek Chmaj w rozmowie w TVN24
stwierdził, że w wyborach radnych do gmin, powiatów i sejmików wojewódzkich głosujemy
wedle kryterium partyjnego, ponieważ nie znamy poszczególnych kandydatów 22 .
W uzupełnieniu należy dodać, że mankament ten występuje także podczas wyborów
parlamentarnych. Taki mechanizm powoduje, że sukces wyborczy danej osoby jest
przede wszystkim uzależniony od tego, na jakiej liście i na którym miejscu się znajdzie.
Niewątpliwie jest to poważny mankament polskiej demokracji. Z całą pewnością w tym
miejscu należy postawić pytanie o rolę, jaką mogłyby odegrać media publiczne w skutecznym
działaniu na rzecz zmiany tej sytuacji. System wyborczy i anonimowość kandydatów
powoduje, że radni, posłowie i senatorowie są de facto w większości mianowani
przez decydentów partyjnych. Odrodzenie regionalnych TVP mogłoby mieć wpływ na
zmianę tego stanu rzeczy. Trzeba też myśleć o wspomaganiu mediów lokalnych, choć
większość z nich ma charakter komercyjny, funkcjonują w niewielkich społecznościach
i siłą rzeczy mają znaczenie dla ich upodmiotowienia.
22 Marek Chmaj (SWPS), TVN 24, Warszawa, 18 sierpnia 2010.
Powót do spisu treści