Wojciech J. Cynarski Elementarz korea#U0144skiego hapkido.pdf

Przedstawiona w poniższej recenzji para autorów – S. Sterkowicz i E. Madejski – wydała popularną książkę,wysoko ocenioną przez autora zamieszczonej recenzji. Jest to zresztą pierwsza polska książka o koreańskiej sztucewalki hapkido. Tekst recenzował prof. K. Obodyński.This copy is for personal use only - distribution prohibited - This copy is for personal use only - distribution prohibitedWOJCIECH J. CYNARSKIElementarz koreańskiego hapkidoKoreańskie sztuki walki są w naszym kraju ciągle jeszczemało znane – może za wyjątkiem olimpijskiego taekwondo,narodowego sportu Korei. Dobrze więc, że ukazała się książka 1– bogato ilustrowany podręcznik podstaw koreańskiej sztukisamoobrony hapkido. Jest to pozycja popularyzatorska w zakresienauczania sztuki samoobrony i, w szerszym ujęciu, kulturyfizycznej według wzorców wschodnioazjatyckich. Trudnoprzecenić publikacje popularnonaukowe i stricte popularyzatorskiew dorobku naukowym – służą one upowszechnianiuwiedzy w szerszych społecznych kręgach.Odpowiedni poziom merytoryczny zapewniła dwójka autorów– pracowników AWF w Krakowie i jednocześnie aktywnychpraktyków, instruktorów hapkido. Dr hab. StanisławSterkowicz, profesor AWF w Krakowie, to postać znana w środowisku sztuk i sportów walkiw Polsce. Praktykuje od 30 lat – najpierw kyokushin karate i jūdō, później głównie jūjutsu,a obecnie przede wszystkim hapkido, które reprezentuje w naszym kraju jako przedstawicielEuropejskiego Stowarzyszenia Hapkido. Jest trenerem klasy mistrzowskiej, autoremmonograficznych opracowań karate i jūjutsu, i kierownikiem Zakładu Sportów Walki nakrakowskiej AWF. Drugi z autorów – Eligiusz Madejski – jest adiunktem w Katedrze Teoriii Metodyki AWF w Krakowie. On także wcześniej uprawiał kyokushin karate – twardą japońskąszkołę walki pustymi rękami.Autorzy nie podają definicji nazwy hapkido. Otóż jest to koreański odpowiednik japońskiegoterminu aikidō – drogi harmonizacji energii wewnętrznej. Natomiast na s. 7 czytelnikdowiaduje się, że mistrz Ji Han Jae wprowadził tę nazwę, zmieniając określenie twórcy tegosystemu, mistrza Yon Sul Choi. Otóż Choi nazwał tę sztukę yu sool (sztuka miękkości,elastyczności, a więc odpowiednik japońskiego jūjutsu), natomiast Jae nawiązał do idei drogimoralności i zasady „aiki”.Na stronach 6–83 i 107–166 autorzy prezentują bogatą sferę techniczną bardzo wszechstronnegosystemu samoobrony, jakim jest hapkido. Stanąłem przed zadaniem oceny o tyletrudnym, że sam osobiście nie uprawiałem w większym stopniu koreańskich sztuk walki. Znampodstawy daitō-ryū aikijutsu, z którego hapkido się wywodzi. Występuje tu także wielepodobieństw do japońskiego jūjutsu i karate. Trudno jednak ocenić zaprezentowane techniki,gdyż błąd według jednego systemu sztuki walki stanowić może niekiedy zasadę technicznąw innym. W świetle moich własnych doświadczeń budō nie stwierdziłem jednak na ilustracjachlub w opisach technik istotnych błędów. Na uwagę zasługuje wysoka sprawność ruchowaprofesora Sterkowicza, który na wielu zdjęciach osobiście prezentuje ćwiczenia techniczne.Obok rysunków, fotografii i opisów technik sztuki walki, włączone zostały zagadnieniaz teorii treningu, psychologii i pedagogiki. Hapkido zostało też zaprezentowane jako formawychowania fizycznego. Słowniczek i „mini album fotografii” dodatkowo pomagają słabo1 S. Sterkowicz, E. Madejski, ABC Hapkido. Ilustrowane elementy kompletnego systemu samoobrony, Kasper, Kraków1999, s. 190.262Electronic PDF security powered by Committee of Scientific Research, Stowarzyszenie Idokan Polska ®, Poland

This copy is for personal use only - distribution prohibited - This copy is for personal use only - distribution prohibitedzorientowanemu czytelnikowi lepiej uchwycić sens tej egzotycznej dla Europejczyka, azjatyckiejformuły kultury fizycznej. 52 pozycje bibliograficzne, w tym liczne książki poświęcone hapkido,pokrewnym sztukom walki i zagadnieniom teoretyczno-metodycznym, wydają się byćwystarczającym uwiarygodnieniem zaprezentowanych treści.Treści te kierowane są do magistrów wychowania fizycznego, nauczycieli, instruktorówsamoobrony i różnych sztuk walki, innych osób ćwiczących i wreszcie szkoleniowców służbmundurowych (s. 5). Autorzy empirycznie sprawdzili korzystny wpływ tego typu ćwiczeń nadzieci i młodzież i oferują hapkido (obok nauczania realnej samoobrony) – dla wartościetycznych i pedagogicznych – jako system fizycznej edukacji (s. 174). Nie jest natomiasthapkido sportem rywalizacji sportowej.Ogólnie temat opracowany jest bardzo dobrze metodologicznie, pod kątem promocyjnopopularyzatorskim,z prezentacją podstaw – „ABC hapkido”, a więc także jako projektrealizacyjny w zakresie upowszechniania kultury fizycznej. Wyniki doświadczeń praktycznychi badań pary autorów zebrane zostały w przejrzystą i zrozumiałą całość. Brakło jedynie, jakgdyby, umiejscowienia hapkido w dziedzinie koreańskich sztuk walki i opisu dośćzatomizowanej zapewne (jak w przypadku większości dalekowschodnich sztuk walki) sytuacjiorganizacyjnej hapkido na świecie.Dobry warsztat badawczy długoletniego teoretyka i praktyka sportów walki prof. S. Sterkowicza,w autorskim duecie z E. Madejskim, zaowocował powstaniem wartościowego podręcznika– przewodnika, wprowadzającego w arkana tej koreańskiej sztuki samoobrony i walkiwręcz. Praca pary autorów została doceniona na najwyższym szczeblu – otrzymali oni za tęksiążkę Nagrodę Ministra. Książka Sterkowicza i Madejskiego stanowi kolejny głos na rzeczidei powszechnego wprowadzenia dalekowschodnich sztuk walki do programów szkolnegoi akademickiego wychowania fizycznego w naszym kraju.Electronic PDF security powered by Committee of Scientific Research, Stowarzyszenie Idokan Polska ®, Poland263