Plantacje - maszynopis IBL - Stary serwis Wydziału Leśnego SGGW

udatność mają zrzezy grubsze). Pączki nie muszą być całkowicie wykształcone (wystarczą np.pączki śpiące przy rankach po odciętych pędach bocznych). Górna i dolna płaszczyzna cięciapowinny być prostopadłe do osi zrzezu, a górna płaszczyzna cięcia powinna znajdować się3-5 mm nad górnym pączkiem; dopuszczalna krzywizna taka sama jak w przypadku zrzezówtopolowych, zrzezy mogą mieć ślady po odciętych pędach bocznych.Szczegółowe wskazówki zakładania mateczników topolowych i wierzbowychmożna znaleźć w stosownych wytycznych i publikacjach (Tyszkiewicz 1972; Chmielewski1973; Hejmanowski 1975; Zespól 1975; Wytyczne plantacyjnej uprawy topoli 1986;Zajączkowski 1992).Pod mateczniki nadają się gleby żyzne, niezbyt ciężkie, zwłaszcza w wierzchniejwarstwie do głębokości 40 cm, przewiewne, o dobrej wilgotności. Pod względem składumechanicznego wierzchnich warstw najlepsze są piaski gliniaste lekkie do piaskówgliniastych mocnych. Poziom wody gruntowej w przypadku mateczników topolowych niepowinien być wyższy niż 1 m, a wierzbowych 60-80 cm. Kwasowość powinna zawierać się wprzedziale pH 5,5-6,5. Na mateczniki nie nadają się grunty zdrenowane, jeśli sączki nie sąskutecznie zabezpieczone przed wrastaniem korzeni. Korzenie drzew z rodziny Salicaceaecharakteryzują się wyjątkowo silnym chemotropizmem i podążając za bogatą w składnikipokarmowe wodą bardzo szybko zarastają całkowicie wnętrza drenów.Co najmniej na rok przed założeniem matecznika powinno się na przeznaczonej na tencel powierzchni uprawiać rośliny motylkowe, które przyoruje się na zielony nawóz. W jesieninależy wykonać głęboką orkę na głębokość 40-50 cm, gdyż wyhodowane ze zrzezówsadzonki, z których zakłada się matecznik, wymagają głębokiego sadzenia.Mateczniki zakłada się wyłącznie z jednorocznych, w pełni zdrowych sadzonek 0/1/0,nie niższych niż 1,2 m w przypadku topól i 1.5 m w przypadku wierzb. Zakładaniemateczników bezpośrednio ze zrzezów nie jest wskazane, ponieważ niemożliwe jest wtedyskontrolowanie jakości i zdrowotności systemów korzeniowych roślin matecznych.W matecznikach topolowych stosuje się więźbę 100-120 × 50-70 cm. Największąwydajność zrzezów osiąga się przy więźbie 100 × 50 cm na glebach żyznych i 100 × 70 cmna glebach mniej żyznych. Więźby rzadsze stosuje się, jeśli jest to konieczne dlaumożliwienia mechanizacji uprawy gleby w międzyrzędach. Zbyt luźne więźby prowadząjednak do wytwarzania przez krzewy mateczne łukowatych, silnie ugałęzionych i nadmierniegrubych prętów o niższej wydajności zrzezów z karpy oraz – na skutek zmniejszania liczbyroślin matecznych na jednostce powierzchni – uniemożliwiają ekonomiczne wykorzystanieprzeznaczonego na matecznik terenu.