Plantacje - maszynopis IBL - Stary serwis Wydziału Leśnego SGGW

gospodarstwa leśnego gatunków szybko rosnących, czyli topoli i wierzby, Mroczkiewicz(1959) napisał, że ich główne zadanie polega na tym „by przez dostarczenie w krótkim czasiewyprodukowanego drewna – uchronić cenne starodrzewia innych cenniejszych gatunkówprzed zbyt wczesnym wyrębem i doprowadzić je do właściwego celu gospodarczego”. Zobszaru całego kraju, w tym również z dzikich stanowisk, zebrano ok. 200 różnych gatunków,odmian i lokalnych pochodzeń wierzb, których zrzezy wysadzono na małych (12 m 3 )poletkach, na 3 różnych rodzajach gleby: torfie, murszu i na glebie piaszczystej. Na każdym ztych siedlisk wybrano do dalszych doświadczeń po 10 odmian o najlepszych efektachprodukcyjnych. W 1958 r. w Zakładzie Szczegółowej Hodowli Lasu WSR w Poznaniuzałożone zostały pierwsze powierzchnie porównawcze wierzb drzewiastych. Niektóre zwyselekcjonowanych w ten sposób kultywarów zalecono później do uprawy w plantacjachgospodarczych. Na przykład w „Wytycznych uprawy wierzby drzewiastej w matecznikach,szkółkach i plantacjach” (Zespół 1975) do prób gospodarczych zakwalifikowano, jakonadający się do plantacyjnej uprawy, kultywar ‘WSR-3’.W 1958 r. prace selekcyjne nad wierzbą drzewiastą rozpoczął z własnej inicjatywyrównież Zakład Nasiennictwa i Selekcji IBL w związku z włączeniem jej do doboru drzew ikrzewów do zadrzewień i to z udziałem aż 10% (Tyszkiewicz i in. 1964). Celem pracy byłouzyskanie materiału hodowlanego o cechach korzystniejszych niż u dotychczas wysadzanychw zadrzewieniach wierzb. W początkowym etapie selekcji materiał wyjściowy stanowiło ok.3000 siewek, wyrosłych z nasion powstałych z wolnego zapylenia na drzewie wierzby białej(Salix alba L.), rosnącym w Ostromecku. Spośród 600 dwuletnich roślin wybrano 20najdorodniejszych siewek i rozmnożono je wegetatywnie. Następnie ograniczono liczbębadanych klonów do 10. Spośród nich, w toku dalszych doświadczeń, wyodrębniono 3 klonynazwane ‘Sękocin’, ‘Łęka’ i ‘Ostromecko’. Szczególnie korzystne cechy wykazywał klon‘Sękocin’, który wyróżniał się zarówno regularnością korony, jak i przyrostem. Dlatego użytogo jako drzewa pyłkowego do prowadzonych w latach 1965-70 dalszych skrzyżowań.Spośród tych krzyżówek bezspornie najlepsze okazały się mieszańce klonu ‘Sękocin’ idrzewa pręcikowego S. alba, znalezionego w Nadl. Hajnówka, Leśn. Sacharewo. W wieku78 lat miało ono pierśnicę 79,5 cm i wysokość 28,5 m (Janson 1989).W 1969 r. zaplanowano, że do 1975 r. w celu intensyfikacji produkcji drewna, opróczplantacji topolowych, założone zostanie 5 tys. ha plantacji wierzb drzewiastych (Wytyczne doplanu badań naukowych i rozwoju technicznego w latach 1971-1975 w problemie 09.2.1 –„Intensyfikacja wydajności produkcyjnej lasów” – załącznik Nr 3 do Uchwały Nr 78/69 RadyMinistrów z dn. 28.IV.1969 r.). Aby osiągnąć te zamierzenia Instytut rozszerzył swe badania