wersji PDF - Mahajana.net

Ponieważ uznaje, że cztery skandhy nie istnieją, może z tego w oparciu o osiem przypadków nieistnienia wnioskować,że nirwana oraz przyczyna i skutek sa˛puste. Mówi, że nie ma nirwany i zaprzecza przyczynie i skutkowi. Gdybytak naprawdę było, ludzie nie mieliby powodu, żeby kultywować czy zostawać Buddami. Dlaczego? Zgodnie z jegoteoriami, nie ma niczego. Uważa, że sa˛tylko nazwami i ostatecznie nie istnieja. ˛ Są niczym innym jak tylko nazwami;tak naprawdę nie istnieją. Mówi takie rzeczy.Z powodu tych spekulacji o nie istnieniu form po śmierci stanie się zwolennikiemeksternalizmu i nie będzie miał jasności co do natury bodhi. To jest siódma zewnętrznanauka, która postuluje mylne teorie nieistnienia form po śmierci w sferzepięciu skandh.Mówi, że po śmierci nie ma niczego. Wszystko jest puste. Z powodu tych spekulacji o nie istnieniu form pośmierci zostanie zwolennikiem pewnego rodzaju eksternalizmu i nie będzie miał jasności co do natury bodhi. Tojest siódma zewnętrzna nauka, która postuluje mylne teorie nieistnienia form po śmierci w sferze pięciu skandh.Mówi, że po śmierci nie ma żadnego istnienia w pięciu skandhach. Wymyślił taką wypaczoną teorię.Ponadto, w praktyce samadhi umysł owego dobrego człowieka jest mocny, nieporuszonyi właściwy. Demony nie moga˛go już niepokoić. Może dogłębnie badaćpochodzenie wszystkich kategorii istot i kontemplować źródło subtelnej, przelotneji stałej fluktuacji. Jeśli w tym stanie, w którym skandha formowania pozostaje, aleskandhy odczuwania i myślenia zanikły, zaczyna spekulować, że jest zarówno istnienie,jak i nieistnienie, tym samym przeczac ˛ samemu sobie, może popełnić bład,˛wysuwajac ˛ mylne teorie, które zaprzeczaja˛zarówno istnieniu, jak i nieistnieniu pośmierci.Ponadto, w praktyce samadhi umysł owego dobrego człowieka jest mocny, nieporuszony i właściwy. Demonynie moga˛go już niepokoić. Ponownie odnosi się to do każdego dobrego człowieka, który kultywuje moc samadhi,sprawiając, że staje się silna i stabilna. Chociaż zewnętrzne demony nie mogą go dręczyć, demony jego własnego umysłusą trudne do ujarzmienia. Może dogłębnie badać pochodzenie wszystkich dwunastu kategorii istot i kontemplowaćźródło subtelnej, przelotnej i stałej fluktuacji. Obserwuje umysł, który jest nieuchwytny i ulotny. W tym punkciew skandze formowania wciąż występują subtelne poruszenia.Jeśli w tym stanie, w którym skandha formowania pozostaje, ale skandhy odczuwania i myślenia zanikły, zaczynaspekulować, że jest zarówno istnienie, jak i nieistnienie, jeśli mówi, że rzeczy zarówno istnieją, jak i nie istnieją,tym samym przeczac ˛ samemu sobie... Jego własne „ja” jest wymazane. Już nie istnieje. Gdybyście powiedzieli, żerzeczy istnieją, on istniałby również. Jeśli mówicie, że rzeczy nie istnieją, to on też nie istnieje. Kiedy samemu sobiezaprzecza, również sam siebie niszczy. Przeczy własnym teoriom.Może popełnić bład, ˛ wysuwajac ˛ mylne teorie, które zaprzeczaja˛zarówno istnieniu, jak i nieistnieniu po śmierci.Mówi, że po śmierci nie ma ani istnienia, ani nieistnienia. Zatem, cóż tam jest? Czy „ani istnienie, ani nieistnienie” jestDrogą Środka? Nie. On nie zważa na Drogę Środka, ani jej nie osiągnął. Tu się pomylił i wpadł w pomieszanie.Jeśli chodzi o formę, odczuwanie i myślenie widzi, że istnienie nie jest naprawdęistnieniem. W przepływie skandhy formowania widzi, że nieistnienie nie jest naprawdęnieistnieniem.Jeśli chodzi o formę, odczuwanie i myślenie, trzy skandhy, przez które już się przełamał, widzi, że istnienie niejest naprawdę istnieniem. Postrzega stan istnienia, jednak nie jest to naprawdę istnienie. W przepływie skandhyformowania widzi, że nieistnienie nie jest naprawdę nieistnieniem. W subtelnej fluktuacji skandhy formowania widzi,że to, co nie istnieje, wydaje się również istnieć. Dlatego nie ma ani istnienia, ani nieistnienia. Formułuje taką teorię.