wersji PDF - Mahajana.net

Tam, gdzie coś postrzega, mówi o tworzeniu. Kiedy kontempluje skandhę formowania, niektóre obszary są dlaniego widzialne. Widzi subtelne ruchy i opisuje je jako „tworzenie”. Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu.Nie może dostrzec bardzo drobnych ruchów skandhy formowania, więc mówi, że jest to „niszczenie”. Inaczej mówiąc,postrzega wydarzenia w osiemdziesięciu tysiącach wielkich eonów, więc mówi, że zaistniały. Nie widzi wydarzeń pozaosiemdziesięcioma tysiącami eonów, więc mówi, że przestały istnieć. Przypomina to poprzednie przypadki.Mówi, że nieprzerwana ciagłość ˛ przyczyn jest wzrostem. Kiedy przyczyny ciągną się bez przerwy, mówi, że jestwzrost. To inny aspekt skandhy formowania, którą postrzega. I że przerwy w ciagłości ˛ sa˛zmniejszaniem. W ciągłościwystępują przerwy, a on nazywa je zmniejszaniem. Na przykład, kiedy dwudziestu pięciu mędrców opisywało swojedoskonałe wglądy, jeden z nich mówił o przerwie pomiędzy wdechem i wydechem. To również jest „przerwa”. Onprzerwy w ciągłości nazywa „zmniejszaniem”. Ale nie powinniście kierować się jego teoriami, bo wymyśla własnąterminologię opartą na swoich spostrzeżeniach, a one są zasadniczo nieprawdziwe. Nie szukajcie racjonalnych zasadw jego teoriach. Po prostu je wymyślił i są całkowicie nieracjonalne. Właśnie dlatego uważane są za poglądy sektzewnętrznych. Nie zawierają prawdy.Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem. Obserwuje, jak rzeczy powstają w skandze formowaniai nazywa to istnieniem. I że ginięcie wszystkich rzeczy jest nieistnieniem. Miejsce, gdzie wszystko umiera i nie istniejenic, nazywa „nieistniejącym”. To są cztery wypaczone teorie. Rozsadek ˛ pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziłodo sprzecznych pogladów. ˛ Jeśli analizujecie jego teorie w świetle rozsądku, zobaczycie, że wszystkie są błędne. Użyłumysłu w niewłaściwy sposób. Gdy przychodzi ktoś po Dharmę, pytajac ˛ o jej znaczenie, prosząc o pouczenia na tematzasad buddyzmu, on odpowiada tej osobie: „Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję”.Zawsze mówi w sposób wprowadzajacy ˛ w pomieszanie. Niezmiennie broni dwóch stron sprawy. Jeśli nie mówio istnieniu, to mówi o nieistnieniu. Jeśli nie omawia pustki, omawia formę. Ponieważ mówi z punktu widzenia dwóchstron, nie może znaleźć Drogi Środka, sprawiajac, ˛ że ta osoba, która poszukuje Dharmy, zapomina, co zamierzałapowiedzieć. Słysząc bezsensowne wyjaśnienia tego człowieka, zapytujący zapomina wszystkie swoje pytania i nie możesobie przypomnieć, jakich pouczeń szukał. Jakbyście nazwali taki rodzaj pouczenia? Ludzie przychodzą, bo pragnązrozumieć, ale kultywujący tak długo mąci im w głowach, aż stracą poczucie tego, co słuszne. Tracą nie tylko swójsposób myślenia, ale również swą pierwotną mądrość i jasność umysłu. Ten człowiek jest pomieszany i innych równieżwprawia w pomieszanie.Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje swój umysł i stwierdza, że wszystkojest nieistniejace. ˛ Jego urzeczywistnienie oparte jest na nieistnieniu. Kiedy ktośprzychodzi zadać mu pytania, odpowiada tylko jednym słowem. Mówi tylko „nie”.Poza mówieniem „nie”, nic nie mówi.Ten człowiek zna tylko nicość, a więc mówi w szalony sposób. Zaprzecza istnieniu wszystkiego. O co byście go niezapytali, on mówi „nie”. To jedyne słowo, jakie wypowiada. Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje i sprawdzaswój umysł i stwierdza, że wszystko jest nieistniejace. ˛ Pośród dwunastu kategorii żyjących istot, czuje, że w umyśleskandhy formowania wszystko zanikło. W punkcie, gdzie nie widzi niczego, jego urzeczywistnienie oparte jest nanieistnieniu. Sądzi, że osiągnął mądrość opartą na „nieistnieniu”. W rzeczywistości, nie rozumie. Posunął się za dalekoi jego poglądy są całkowicie irracjonalne. Przywiązuje się do idei „nieistnienia” i myśli, że jest oświecony. Do czego sięoświecił? Do słowa „nie”.A więc, kiedy ktoś przychodzi zadać mu pytania, odpowiada tylko jednym słowem. Ludzie myślą, że musibyć wytrawnym kultywującym, ponieważ oczy ma zamknięte i doskonali swego ducha, przez cały dzień nie mówiąc anisłowa. Nie je nic za wyjątkiem kilku bananów. Sądząc, że jest mędrcem, proszą go o Dharmę. Tymczasem on dobrze wie,jak zrobić wrażenie, dając jednowyrazowe odpowiedzi. Ta taktyka zwana jest „chan jednego słowa”. Ludzie nazywają tow ten sposób, bo nie wiedzą, o czym on mówi. O co byście go nie zapytali, mówi tylko „nie”.Pytasz: „Jak powinienem kultywować?”„Nie”.„Czy powinienem recytować imię Buddy?”„Nie”.„Czy myślisz, że byłoby dobrze przestrzegać moralnych reguł i przyjąć wskazania?”