wersji PDF - Mahajana.net

Z powodu tych czterech spekulacji o skończonym i nieskończonym... Jakie snuje przypuszczenia? Jeśli to niejest skończone, to jest nieskończone. Ciągle porusza się tam i z powrotem i na ogół nie pozostaje na Drodze Środka.Albo idzie za daleko, albo niewystarczająco daleko. Albo zanadto odbiega, albo nie robi nawet jednego kroku. Dlategostraci właściwą i przenikliwą wiedzę i stanie się zwolennikiem eksternalizmu. Nauki zewnętrzne albo idą za dalekoalbo niewystarczająco daleko. Ani nie iść za daleko, ani zbyt blisko to Droga Środka. Powinniśmy kultywować DrogęŚrodka. Budda mówił, że ostateczna prawda Drogi Środka ani nie pogrąża się w pustce, ani w istnieniu. Jeśli skłaniaciesię w stronę pustki albo w stronę istnienia, to wpadacie w dualizm. Zwane jest to nauką zewnętrzną, ponieważ ma dwiestrony. I nie będzie miał jasności co do prawdziwej natury bodhi. Nie rozpoznaje bodhi. Jest to czwarta zewnętrznanauka, która postuluje skończoność.Ponadto, w praktyce samadhi umysł tego dobrego człowieka jest mocny, nieporuszonyi właściwy. Demony nie moga˛go już niepokoić. Może dogłębnie badać pochodzeniewszystkich kategorii istot i kontemplować źródło subtelnej, przelotnej i stałejfluktuacji. Ale jeśli zaczyna spekulować o tym, co wie i widzi, może popełnić bład,˛wysuwajac ˛ cztery wypaczone, błędne teorie, które sa˛całkowitym wymysłem opartymna sofistyce nieśmiertelności.Ponadto, w praktyce samadhi umysł tego dobrego człowieka jest mocny, nieporuszony i właściwy. Demony niemoga˛go już niepokoić. Odnosi się to do wszystkich dobrych ludzi, którzy kultywują i trwają w samadhi; to samadhikultywuje wielu ludzi, nie tylko jeden człowiek. Ponieważ kultywujący ma stabilny umysł, w którym samadhi i mądrośćsą zrównoważone, nie ma w nim otwarcia, przez które demony mogłyby się dostać. Ale chociaż zewnętrzne demony niemogą go dręczyć, pojawiają się demony wewnętrzne. Wewnętrzne demony powstają z przemian zachodzących w jegoumyśle.Może dogłębnie badać pochodzenie wszystkich kategorii istot i kontemplować źródło subtelnej, przelotnej i stałejfluktuacji. Wgląda w źródło dwunastu kategorii żyjących istot, badając pierwotną czystość ich natury. Stała fluktuacjajest bardzo subtelnym, łagodnym ruchem, który występuje w skandze formowania.Ale jeśli zaczyna spekulować o tym, co wie i widzi... Póki nie ma takich myśli, nie ma problemu. Ale gdy tylkotakie myśli się pojawią, powstaje kłopot. Jak powiedziano: „Otwarcie ust to pomyłka. Utrzymywanie myśli to błąd”.Gdy tylko powstanie złudna myśl, pojawią się problemy (zobacz objaśnienie 34 (str. 132)).Może popełnić bład, ˛ wysuwajac ˛ cztery wypaczone, błędne teorie, które sa˛całkowitym wymysłem opartym nasofistyce nieśmiertelności. Całkowity wymysł odnosi się do natury, która jest całkowitym wymysłem i przywiązaniem– omówiłem ją wcześniej. Jest to rodzaj złudnego przywiązania. Ten człowiek przywiązuje się do czegoś, co nie jestprawdziwe.Po pierwsze, ów człowiek kontempluje źródło przemian. Widzac ˛ ruch i przepływ,mówi o zmianie. Widzac ˛ ciagłość, ˛ mówi o stałości. Tam, gdzie coś postrzega, mówio tworzeniu. Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu. Mówi, że nieprzerwanaciagłość ˛ przyczyn jest wzrostem i że przerwy w ciagłości ˛ sa˛zmniejszaniem.Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem i że ginięcie wszystkich rzeczyjest nieistnieniem. Rozsadek ˛ pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziło dosprzecznych pogladów. ˛ Gdy ktoś przychodzi po Dharmę, pytajac ˛ o jej znaczenie, onodpowiada: „Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję”. Zawszemówi w sposób wprowadzajacy ˛ w pomieszanie, sprawiajac, ˛ że ta osoba zapomina, cozamierzała powiedzieć.Po pierwsze, ów człowiek, który jest bliski wejścia na ścieżkę pomieszania, kontempluje źródło przemiany w swejskandze formowania. Widzac ˛ ruch i przepływ, mówi o zmianie. Obserwuje przepływ skandhy formowania i mówi,że występują w nim zmiany. Widzac ˛ ciagłość, ˛ mówi o stałości. Gdy widzi, że skandha formowania trwa bezustannie,nazywa to stałością. „Stałe” znaczy niezmienne. Zmiana implikuje niestałość, natomiast brak zmiany implikuje stałość.