wersji PDF - Mahajana.net

hipisów na uczniów. Wielu hipisów włóczy się po Parku Golden Gate, a Mistrz Dharmy Hsuan Hua chodzi tam medytować.Kiedy hipisi widzą, jak medytuje, są zaciekawieni i podchodzą do niego porozmawiać. Wtedy on im mówi,żeby odwiedzili jego świątynię. Idą więc do tej świątyni i stwierdzają, że tamtejszy styl życia jest dość podobny do ichhipisowskiego stylu życia, więc wszyscy porzucają życie domowe”.Na Tajwanie krąży jeszcze inna plotka: „Wiecie co? W Ameryce Mistrz Dharmy Hsuan Hua bierze narkotyki razemz hipisami. Hipisi biorą LSD i palą marihuanę. Są na haju już po jednej działce LSD i czują się tak beztroscy, jakbybyli w Krainie Ostatecznej Szczęśliwości. Ale Mistrz Dharmy Hsuan Hua może wziąć więcej niż dziesięć działek i niema to na niego najmniejszego wpływu. Nie jest na haju ani nie czuje się beztrosko, jakby był w Krainie OstatecznejSzczęśliwości. Dlatego wszyscy ci hipisi go podziwiają i pod jego przewodnictwem porzucili życie domowe. Nie wierzciew niego.”Możecie mówić, ile chcecie, ale to bez znaczenia, czy są hipisami, czy nie. Kto ciężko pracuje w kultywacji, jestdobry. Kto nie pracuje ciężko w kultywacji, nie jest dobry. Jeżeli ktoś nie jest hipisem, ale nie kultywuje, to nie ma w tymnic dobrego. Jeśli jest hipisem i kultywuje, to jest to równie dobre. Dlatego w buddyzmie samo gadanie o kultywowaniusię nie liczy. Trzeba rzeczywistej praktyki i rzeczywistego pożytku. Nie mówcie: „Osiągnąłem koncentrację. Osiągnąłemto czy tamto samadhi”. A ktoś inny też mówi o jakimś innym samadhi.Teraz powiem wam o kilku linijkach, o których pomyślałem:Prawiąc piękne słówka o samadhi,Mówią: „Ja mam rację, a ty jesteś w błędzie”.Z czasem ujawnia się ich prawdziwe oblicze,I są pokryci występkami.Oznacza to, że ludzie tylko prawią frazesy o buddyzmie i traktują to jak dziecięcą zabawę. Mówią nierozważnie,nie biorąc odpowiedzialności za przyczynę i skutek. Kto wpadnie do Piekła Wyrywania Języków? Właśnie tego rodzajuludzie. Kiedy się tam dostaną, ich języki zostaną wyrwane i nie będą mogli mówić. Będą myśleli: „Ale narobiłem sobiekłopotów. Gdybym wiedział, co się zdarzy, nie rozgłaszałbym takich głupot”.Zawsze sypali frazesami o samadhi, mówiąc: „Ja mam rację. Ty się we wszystkim mylisz. Nawet gdybyś miał rację,powiedziałbym, że się mylisz. Jeśli się mylisz, to też powiem, że się mylisz”. Czy powiedzielibyście, że to sprawiedliwe.W każdej sytuacji twierdzą: „Ja mam rację, a ty się mylisz”. Z czasem ujawnia się ich prawdziwe oblicze.Po długim dystansie poznajeszwytrzymałość konia.Po długim czasie widziszserce człowieka.Z czasem ujawnia się ich prawdziwy stan. I są pokryci występkami. Ich ciała są pokryte karmą przewinień. Nawetnie zdając sobie z tego sprawy, wchodzą do Piekła Wyrywania Języków.„Mistrzu Dharmy, nie besztaj ludzi. Dlaczego besztasz ludzi, kiedy głosisz Dharmę?” pytacie. Nie besztam nikogo.Każdego dnia kłaniam się mrówkom i komarom; jak bym śmiał besztać ludzi? Jednak nie mogę się powstrzymać odmówienia prawdy. A prawda jest właśnie taka.Powiem wam, że to właśnie ci ludzie, którzy mnie krytykują, uczyli mnie i pomagali. To oni uczynili mnie takim,jakim dziś jestem. Zatem wszyscy ludzie, którzy mnie krytykują i oczerniają, są moimi dobrymi i mądrymi doradcami.Oni wszyscy są moimi nauczycielami. Wszyscy moi nauczyciele prawią frazesy o chan. Wiem, jak to robić, bo się tegonauczyłem od moich nauczycieli.Mam inny wiersz:Wszyscy ludzie są moimi nauczycielami.Ja jestem nauczycielem dla wszystkich ludzi.Zawsze uczę siebie samego.Sam zawsze jestem nauczycielem.