Konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny (

jakąkolwiek inną osobę, jak również po każdym zgonie, którego przyczyny są nieznane,Mocarstwo zatrzymujące przeprowadzi natychmiast urzędowe dochodzenie.Zawiadomienie o tym zostanie natychmiast przesłane Mocarstwu opiekuńczemu.Zebrane zostaną zeznania wszystkich świadków, a sprawozdanie stwierdzające zeznaniabędzie podane wspomnianemu Mocarstwu do wiadomości.Jeżeli śledztwo wykaże winę jednej lub więcej osób, Mocarstwo zatrzymującepodejmie wszelkie środki w celu wdrożenia postępowania sądowego przeciwko osobie lubosobom odpowiedzialnym.Rozdział XIIZwolnienie, repatriacja i leczenie szpitalne w kraju neutralnymArtykuł 132Mocarstwo zatrzymujące zwolni każdą osobę internowaną z chwilą ustania powodówinternowania.Poza tym Strony w konflikcie postarają się zawrzeć podczas działań wojennychporozumienia w celu zwolnienia, repatriacji, powrotu do miejsc zamieszkania lub leczeniaszpitalnego w kraju neutralnym pewnych kategorii internowanych, a zwłaszcza dzieci, kobietciężarnych, matek z niemowlętami i małymi dziećmi rannych i chorych oraz internowanych,którzy przeszli długą niewolę.Artykuł 133Internowanie skończy się możliwie najprędzej po zakończeniu działań wojennych.Jednakże internowani na terytorium Strony w konflikcie, przeciwko którym toczą siędochodzenia karne o przestępstwa podlegające karze nie tylko dyscyplinarnej, będą mogli byćzatrzymani do ukończenia postępowania, a w pewnych przypadkach aż do wykonania kary.To samo dotyczy internowanych, którzy zostali skazani poprzednio na kary pozbawieniawolności.Po zakończeniu działań wojennych lub okupacji Mocarstwo zatrzymującei Mocarstwa zainteresowane powinny drogą porozumienia utworzyć komisje dla odszukaniarozproszonych internowanych.Artykuł 134Po zakończeniu działań wojennych lub okupacji Wysokie Umawiające się Stronypostarają się zapewnić powrót wszystkich internowanych do ich ostatniego miejscazamieszkania lub ułatwi ich repatriację.Artykuł 135Mocarstwo zatrzymujące poniesie koszty powrotu zwolnionych internowanych domiejsc, w których zamieszkiwali w chwili internowania, albo jeżeli zostali zatrzymanipodczas podróży lub na morzu, koszty konieczne dla ukończenia ich podróży lub powrotu domiejsca wyjazdu.Jeżeli Mocarstwo zatrzymujące odmówi zezwolenia na pozostanie na swymterytorium zwolnionemu internowanemu, który poprzednio miał tam swe stałe miejscezamieszkania, zapłaci ono koszty repatriacji. Jeżeli jednak internowany woli wrócić do swegokraju na własną odpowiedzialność lub w wykonaniu polecenia swego rządu, Mocarstwozatrzymujące nie jest obowiązane pokryć kosztów podróży poza granicami jego terytorium.Mocarstwo zatrzymujące nie jest obowiązane do ponoszenia kosztów repatriacjiinternowanego, który internowany został na własne żądanie.W przypadku przeniesienia internowanych zgodnie z postanowieniami artykułu 45,Mocarstwo, które ich przenosi, i Mocarstwo, które ich przyjmuje, porozumieją się co dopodziału kosztów, jakie każde z nich poniesie.Wyżej wspomniane postanowienia nie mogą naruszać specjalnych porozumień, jakieStrony w konflikcie mogą zawrzeć ze sobą w sprawie wymiany lub repatriacji swychobywateli pozostających w rękach nieprzyjaciela.