Konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny (

umieszczone na niej znaki zewnętrzne nie mogą mieć charakteru poniżającego aniośmieszającego.Pracujący powinni otrzymywać ubrania robocze oraz odpowiednią odzież ochronną,ilekroć rodzaj pracy tego wymaga.Rozdział IVHigiena i opieka lekarskaArtykuł 91Każde miejsce internowania posiadać będzie odpowiednią izbę chorych, prowadzonąpod kierunkiem wykwalifikowanego lekarza, w której internowani otrzymywać będąpotrzebną opiekę lekarską oraz stosowną dietę. Dla zakaźnie chorych i umysłowochorych będą zarezerwowane oddzielne lokale.Kobiety w połogu i internowani dotknięci ciężką chorobą lub których stan wymagaspecjalnego leczenia, zabiegu chirurgicznego lub umieszczenia w szpitalu, będą przyjęci dokażdego zakładu odpowiedniego dla ich leczenia i otrzymają opiekę, która nie będziemniejsza niż opieka udzielana ogółowi ludności. Internowani będą w miarę możności leczeniprzez personel lekarski tej samej narodowości.Internowani będą mogli bez przeszkód zgłaszać się do władz lekarskich na badanie.Władze lekarskie Mocarstwa zatrzymującego wydadzą na prośbę każdego internowanego,który odbył kurację, oficjalne zaświadczenie stwierdzające charakter jego choroby lub ranyoraz okres i rodzaj leczenia. Odpis tego zaświadczenia przesłany będzie do Centralnego Biuraprzewidzianego w art. 140.Leczenie internowanych, jak również dostarczenie wszelkich przyrządów potrzebnychdla utrzymania ich w dobrym stanie zdrowia, a zwłaszcza protez dentystycznych i innych orazokularów, będzie bezpłatne.Artykuł 92Badania lekarskie internowanych odbywać się będą co najmniej raz na miesiąc. Będąone miały na celu w szczególności sprawdzenie ogólnego stanu zdrowia, odżywienia iczystości, jak również wykrycie chorób zakaźnych, a przede wszystkim gruźlicy, choróbwenerycznych i malarii. Obejmą one również sprawdzenie wagi każdego internowanego, aco najmniej raz do roku badanie rentgenologiczne.Rozdział VReligia, zajęcia intelektualne i fizyczneArtykuł 93Internowani będą mieli pełną swobodę wykonywania praktyk religijnych, włącznie zudziałem w nabożeństwach swojego wyznania, pod warunkiem zastosowania się doprzepisów porządkowych, wydanych przez władze zatrzymujące.Internowani, którzy są duchownymi, będą mogli wykonywać swobodnie sweobowiązki kapłańskie wśród swych współwyznawców. W tym celu Mocarstwo zatrzymująceczuwać będzie nad równomiernym ich rozmieszczeniem pomiędzy różne miejscainternowania, w których znajdują się internowani mówiący tym samym językiem inależący do tego samego wyznania. Gdyby liczba ich była niedostateczna, udzielone imzostaną konieczne ułatwienia, a między innymi środki transportu, by mogli udawać się zjednego miejsca internowania do innego; będą oni również mogli odwiedzać internowanychprzebywających w szpitalach. Duchowni korzystać będą z prawa korespondowania wsprawach dotyczących ich obowiązków kapłańskich z władzami kościelnymi kraju w którymma miejsce internowanie, i w miarę możliwościz międzynarodowymiorganizacjami religijnymi swojego wyznania. Korespondencji tej nie zalicza się do normykorespondencji wymienionej w artykule 107, ale podlega ona postanowieniom artykułu 112.Gdy internowani nie korzystają z pomocy duchownego swojego wyznania albo gdy