Konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny (

4) będzie im wolno przenieść się, tak samo jak obywatelom zainteresowanegopaństwa, jeżeli zamieszkują w okręgu specjalnie narażonym na niebezpieczeństwa wojny;5) dzieci poniżej 15 lat, kobiety ciężarne i matki dzieci poniżej lat siedmiu będąkorzystały, tak samo jak obywatele zainteresowanego państwa, z uprzywilejowanegotraktowania.Artykuł 39Osobom podlegającym ochronie, które utraciły z powodu konfliktu możnośćwykonywania swoich zajęć zarobkowych, umożliwi się znalezienie płatnej pracy; korzystaćone będą w tym celu, z zastrzeżeniem względów bezpieczeństwa i postanowień artykułu 40, ztych samych praw co obywatele Mocarstwa, na którego terytorium się znajdują.Jeżeli Strona w konflikcie zastosuje wobec osoby podlegającej ochronie środkikontroli, które uniemożliwiają jej zarobienie na życie, a mianowicie jeżeli ta osoba nie możeze względu na bezpieczeństwo znaleźć płatnej pracy na odpowiednich warunkach, towspomniana Strona w konflikcie zaspokoi jej potrzeby, jak również potrzeby osóbpozostających na jej utrzymaniu.Osoby podlegające ochronie będą mogły we wszystkich przypadkach otrzymywaćzasiłki z ich macierzystych krajów, od Mocarstwa opiekuńczego lub od organizacjidobroczynnych wymienionych w artykule 30.Artykuł 40Osoby podlegające ochronie mogą być zmuszane do pracy tylko w tej samej mierzeco obywatele Strony w konflikcie, na której terytorium się znajdują.Osoby podlegające ochronie a będące obywatelami Państwa nieprzyjacielskiego mogąbyć zmuszane tylko do prac, które są normalnie konieczne dla zapewnienia wyżywienia,mieszkania, ubrania, transportu i zdrowia i które nie pozostająwbezpośrednim związku z prowadzeniem działań wojennych.W przypadkach wspomnianych w ustępach poprzednich zmuszone do pracy osobypodlegające ochronie korzystać będą z tych samych warunków pracy i z tych samychśrodków ochrony co robotnicy krajowi; zwłaszcza jeżeli chodzi o wynagrodzenie, czas pracy,wyposażenie, przeszkolenie oraz odszkodowanie za wypadki przy pracy i choroby zawodowe.W razie naruszenia wspomnianych wyżej postanowień osoby podlegające ochroniebędą mogły skorzystać z prawa skargi zgodnie z artykułem 30.Artykuł 41Jeżeli Mocarstwo, w którego władzy znajdują się osoby podlegające ochronie, uznainne przewidziane w niniejszej Konwencji środki kontroli za niewystarczające, najbardziejsurowymi środkami kontroli, do których będzie się ono mogło uciec, będzie wyznaczenieprzymusowego miejsca zamieszkania lub internowanie zgodnie z postanowieniami artykułów42 i 43.Stosując postanowienia artykułu 39 ustęp 2 do osób zmuszonych do opuszczeniaswego stałego miejsca zamieszkania na mocy decyzji wyznaczającej im przymusowe miejscezamieszkania gdzie indziej, Mocarstwo zatrzymujące zastosuje się możliwie jak najściślej dozasad dotyczących traktowania internowanych (część IV tytułu III niniejszej Konwencji).Artykuł 42Internowanie osób podlegających ochronie lub wyznaczenie im przymusowegomiejsca zamieszkania może być zarządzone tylko wówczas, gdy wymaga tego bezwzględniebezpieczeństwo Państwa, w którego władzy osoby te się znajdują.Jeżeli jakaś osoba zwraca się dobrowolnie za pośrednictwem przedstawicieliMocarstwa opiekuńczego o internowanie i jeżeli położenie tej osoby tego wymaga,Mocarstwo, w którego władzy ta osoba się znajduje, dokona internowania.