Pokaż cały numer - FPN - Farmaceutyczny PrzeglÄ d Naukowy

Farm Przegl Nauk, 2010, 7Wyniki i dyskusjaRyc. 4. Widmo mas i schemat fragmentacji estru tert‐butylodimetylosililowegoibuprofenu.Ryc. 2. Porównanie pól powierzchni pików ibuprofenu poprzeprowadzeniu do pochodnej TMS przy użyciu BSTFAi pochodnej TBDMS za pomocą MTBSTFA. Pola powierzchnipików znormalizowano względem wzorca wewnętrznego.Ryc. 3. Porównanie sumy pól powierzchni pików pochodnychmono- i di- paracetamolu po przeprowadzeniu do pochodnejTMS przy użyciu BSTFA i pochodnej TBDMS zapomocą MTBSTFA. Pola powierzchni pików znormalizowanowzględem wzorca wewnętrznego.Ryc. 5. Krzywa kalibracyjna do oznaczania flurbiprofenuw postaci pochodnych TMS i TBDMS otrzymanych w obecnościodpowiednio BSTFA i MTBSTFA. Pola powierzchnipików znormalizowano względem wzorca wewnętrznego.W celu dobrania najlepszego odczynnika derywatyzującegotestowano kilka najpopularniejszych związków silanizujących:BSA, BSTFA, HMDS i MSTFA, które prowadządo otrzymania pochodnych TMS oraz MTBSTFA, którytworzy pochodne TBDMS.Wszystkie odczynniki silanizujące prowadzące do otrzymaniapochodnych TMS ibuprofenu, flurbiprofenu, naproksenu,kwasu mefanamowego i ketoprofenu charakteryzowałapodobna skuteczność derywatyzacyjna. Bez względu nastosowany odczynnik derywatyzujący, uzyskano porównywalnepowierzchnie pików odpowiadających sililopochodnymanalizowanych leków. Każdy z tych leków posiadagrupę karboksylową, której wodór stosunkowo łatwo ulegawymianie na ugrupowanie sililowe. Na rycinie 1 przedstawionoporównanie skuteczności derywatyzacyjnej wybranychzwiązków silanizujących względem ibuprofenu, kwasumefenamowego, flurbiprofenu, naproksenu i ketoprofenu.Natomiast w przypadku paracetamolu, jeden z aktywnychwodorów ulegających podstawieniu pochodzi z grupyhydroksylowej, a drugi znajduje się przy atomie azotugrupy amidowej. W wyniku derywatyzacji pod wpływemwiększości zastosowanych odczynników otrzymano disililopochodnątego leku. Wyjątek stanowił HMDS, którypraktycznie nie wykazuje reaktywności w stosunku do grupamidowych. We wszystkich mieszaninach poderywatyzacyjnychzidentyfikowano ponadto mono-O-sililopochodnąparacetamolu, natomiast nie stwierdzono obecności mono-N-sililopochodnej.Najefektywniejszym odczynnikiemderywatyzującym, dzięki któremu uzyskano najwięcej pochodnejdi-TMS, okazał się BSTFA, natomiast najsłabszymdziałaniem wykazał się HMDS. W tym przypadku wykrytotylko pochodną mono-TMS o charakterze eteru oraz rozmytypik niezderywatyzowanego paracetamolu. BSA, pomimowysokiej skuteczności derywatyzacyjnej, ze względu na dodatkowyprodukt, który powstaje z jego rozkładu, nie jestpolecany do oznaczania paracetamolu. Produkt ten ma podobnyczas retencji do pochodnej di-TMS paracetamolu, comoże prowadzić do zafałszowania wyników ilościowych.Na rycinie 2 przedstawiono porównanie pól powierzchnipików ibuprofenu po przeprowadzeniu do pochodnej TMSprzy użyciu BSTFA i pochodnej TBDMS za pomocą MTB-STFA. Niemal dla wszystkich oznaczanych leków pochodnetert-butylodimetylosililowe charakteryzowały się większąintensywnością pików chromatograficznych. Wyjątek stano-30