Palm Piotr - TMZB w Bogatyni

Ref. x 2W Sieniawce się spotyka z autobusem z Turowa,I dziwi się, bo przecież on szyn nie ma.Miła ciuchcio nie martw się, przez benzynę postęp tenRef. x 2Ciuch, Ciuch, ciuch, pary dam, zagwizdamI tak pozostanę w pamięci wam.17. Rok 1955Tu powinno się podać, że wreszcie znalazłem się z Klarą i Dangolą w jednej klasie, przyczym jednak w tym wieku następuje między dziewczętami i chłopcami rozbieżność w rozwoju,tzn. dziewczęta z jednej strony biologicznie są dalej w rozwoju, z drugiej stronyskomplikowanej; chłopcy zaś zaczynają marzyć o sportowym bohaterstwie i innych zasługachi chcą mieć swoją swobodę. Krótko mówiąc, mimo danych możliwości, w tej fazie życia nicsię z nas nie zrobiło. Kiedy przy napisaniu poprzedniego odcinka dzwoniłem do Dangolii Klary w poszukiwaniu właściwego nazwiska starego matematyka-szlachcica, to obie, choćsetki kilometrów od siebie oddalone, podały mi nazwisko wtenczas młodego i przystojnegonauczyciela matematyki; i tak się po pół wieku jeszcze odkryło, dokąd dziewczęta kierowałyswoje oczy.Pani dr med. Joschko z synamiNauczyciel sportu szybko wykrył, że mam zdolności do skoku wzwyż, niby bezkonkurencyjnyna miejscu i zostałem zaszeregowany do zgorzeleckiej drużyny lekkoatletycznej,tzn. do niby wyniosłego kręgu zawodników. Zewnętrznym znakiem tego było, że się dostałoszykowne ubranie treningowe i tzw. buty-kolce. Dalszym przywilejem było, że się jeździłobezpłatnie (nawet dostaliśmy kieszonkowe) po Śląsku – do Wrocławia, Jeleniej Góry, Wałbrzycha,Świdnicy i Kłodzka na zawody (z noclegiem w hotelu), przez co też, jako biednychłopak, widziałem część świata. Przy okazji na Śląsku spotykało się niemieckich rodaków,jak np. sprintera Piotra Klose, popychacza kuli Martina i innych. Naszym czołowym zgorze-58