Əlilliyi olan Uşaqlar

PERSPEKTİVMənim oğlum HanifMohammad AbsarMohammad Absar BanqladeşinMirershorai Əyalətindəki MaddhyamSonapahar kəndində yaşayır. Onunüç oğlu və üç qızı var və o, kiçikçay köşkünü idarə etməklə ailəsinədəstək verir.Mənim oğlum Hanifin 9 yaşı var vəo ikinci sinfə gedir. O, 4 yaşındaolarkən yıxılaraq zədə almışdı.Daha sonra, Hanif qızararaqşişən ayağındakı ağrılardanşikayət etməyə başladı. Biz onuChittagong adına Xəstəxanayaapardıq. Həkimlər Hanifin ayağınıxilas etməyə çalışdılar, lakin onunayağı infeksiya ilə ciddi şəkildəyoluxmuşdu və nəticədə onuamputasiya etməyə qərar verdilər.Hanif ayağını itirdikdən sonradigər uşaqlar ona əziyyət verməyəbaşladılar: Onlar onu ‘topal’ vəyaxud ‘ayaqsız axsaq’ şəklindəçağırır, o cümlədən Hanif onlarlaoynamağa çalışanda onu yerəitələyirdilər. Onlar həmçinin Hanifinəqli qüsurdan əziyyət çəkənqardaşına da sataşırdılar. Buməni çox məyus edirdi və həyatyoldaşımı da çox əsəbiləşdirirdi.Hanifə gəldikdə isə, o artıq çöləbelə çıxmağa çox həvəssizolmuşdu. O çarəsiz vəziyyətdə idi.Bu vəziyyət Poor CommunityAdvancement adlı qeyri-hökuməttəşkilatının (OPCA) bizimyaşadığımız ərazidə əlillik haqqındaməlumatlılığı artırmaq və insanlarınxüsusi ehtiyacları olan şəxslərəmüsbət yanaşmasını təşviq etməkməqsədilə görüşlər keçirməyəbaşlaması ilə yaxşılaşmağabaşladı.Bir gün OPCA-nı təmsil edənreabilitasiya işçisi bir ibtidaitəhsil müəllimi ilə birlikdə bizimevə gəldi. Onlar bizi Hanifiməktəbə göndərməyimiz üçünhəvəsləndirdilər. Yerli ibtidai təhsilməktəbi bizim evdən bir kilometruzaqda olduğu üçün mən hər səhəroğlumu məktəbə aparmalı olurdum.Günün sonunda onu evə aparmaqüçün orada olmaq məqsədiləməktəbin yaxınlığında kiçik birmağaza işlətməyə başladım.İlk başda Hanif məktəbdə çoxəziyyət çəkirdi. Qonşuluqdakı digərhəmyaşıdları kimi sinif yoldaşları daona sataşır və adlar qoyurdular.Bir gün reabilitasiyanın işçisi bizəməlumat verdi ki, Dəkkədə yerləşənmilli qeyri-hökumət təşkilatı İnkişafzamanı Əlillik Mərkəzi (İƏM)mənim oğlumu süni ayaqla təminedə bilər. Beləliklə, biz paytaxtagetdik və orada Hanifə protezəuyğunlaşa bilməsi üçün bir neçəgün təlim verildi. Ona həmçininbir cüt qoltuqağacı verildi. Onungövdəsi çox kiçikdir və bu halona pilləkənləri çıxmasında bir azçətinlik yaradır. Bundan başqa,Hanif artıq demək olar ki hər şeyiözü edə bilir.O ilk dəfə yeni ayağından istifadəetməyə başlayanda insanlardiqqətlə ona baxırdılar – onunyenidən gəzdiyini görmək hamıüçün çox təəccübləndirici idi.Qonşularımızdan bəziləri sadəcəolaraq protezi görmək üçün bizəbaş çəkirdi.İndi mənim həmin oğlumyenidən gəzə və bütün növfəaliyyətlərdə iştirak edə bilir,digər uşaqlar da artıq ona adqoymurlar. Artıq Hanifi məktəbəmənim aparmağıma ehtiyacyoxdur – o özü gəzərək gedir vəsinif yoldaşları onunla birlikdəgəzməyə can atırlar. Ən önəmlisiisə odur ki, Hanif artıq dahaxoşbəxt və inamlıdır. Onun süniayağı ona azad olmağa imkanverir və o, artıq özünü digəruşaqların yanında dəyərsiz hissetmir. O, indi dərslərində də dahayaxşı nailiyyətlər qazanır və özhəmyaşıdları ilə birlikdə kriket302013-cü İL ÜZRƏ DÜNYA UŞAQLARININ VƏZİYYƏTİ: Əlı̇ llı̇ yı̇ olan Uşaqlar