Kushtet e Jetesës dhe Pabarazia në Shqipëri - INSTAT

Kushtet e Jetesës dhe Pabarazia në Shqipëri - INSTAT Kushtet e Jetesës dhe Pabarazia në Shqipëri - INSTAT

instat.gov.al
from instat.gov.al More from this publisher
11.07.2015 Views

Varfëria dhe Pabarazitë Shëndetësidhe Instituti i Sigurimeve Shëndetësore. Njëmasë tjetër që u mor ishte lejimi i sistemitmjekësor privat paralel. (Gjonça, E. dheGjonça, A., 2000). Ndërsa këto masandihmuan për ta lehtësuar dhënien e kujdesitshëndetësor dhe financimin e pjesshëm tëtij, përkundrazi, ato nuk e ruajtën barazi dhembulimin e plotë gjeografik me kujdesmjekësor, që ishte trashëguar prej sëkaluarës komuniste. Mundësia për të pasurshërbime shëndetësore është zvogëluarsidomos zonat fshatare dhe të thella gjatëviteve 1990. Nga 630 qendra shëndetësoreqë veproj sot vend, 50 vlerësohen si tëpapërdorshme. Veç kësaj, nga 2.000ambulanca që nevojiten për mbulimin normaltë popullsisë me shërbime shëndetësore mbarë vendin, rreth 1300 prej tyre nukfunksionoj (Q. e Shq., Strategjia kombëtarepër zhvillimin ekonomik-shoqëror, 2003).Bazuar këto të dhëna del se shpenzimet eqeverisë u shkurtuan rëndë (Tabela 2-1) dhekjo gjë u pasqyrua rënien e një varguaspektesh për shëndetin e popullsisë. Numrii mjekëve për 100.000 banorë ka rë prej171 te 139 vitin 2000, duke e përmbysurprirjen pozitive përpara vitit 1990. Numri iinfermiereve po ashtu zbriti poshtë. Me hap tëngjashëm ka pësuar rënie numri i shtretërve spitale nga 590 më 1990 te 326 vitin2000, si dhe numri i spitaleve për 100.000banorë nga 4,11 më 1992 te 1,61 vitin 2000(Tabela 2-1).Tabela 2-1. Treguesit e përdorimit të kujdesit shëndetësor ShqipëriNuk është për t’u habitur që ndryshimet këto masa për mjekësi do të kishin pasojaafatshkurtër mbi shëndetin e popullsisë. Dyndarjet vijuese japin gjendjen e shëndetit tëpopullsisë shqiptare vitin 2002 sipasmatjeve të bëra me vetëvlerësim dhe tërastisjes së sëmundjeve kronike e akute.2.1 Gjendja shëndetësore dhepabarazitë (shëndeti sipasvetëvlerësimeve)Përgjithësisht shqiptarët bëj një jetë më tëshëndetshme krahasim me europiat etjetë lindorë e juglindorë (Gjonça, A. 2001). Atajetoj gjatë, me zgjatje mesatare rreth 74,5vjet për të dyja gjinitë vitin 2000 (INSTAT,2003). Këtë zgjatje të madhe të jetës ata eka ruajtur madje edhe gjatë viteve 1990.Punime të tjera ka nxjerrë pah se kjovjen kryesisht prej përmirësimeve që ndodhëngjatë 50 vjetëve të fundit sistemin shqiptartë kujdesit shëndetësor, prej përmirësimeve ushqim, si dhe stilit të shëndetshëmmesdhetar të jetesës, që ekziston tekshqiptarët krahasim me europiat e tjerë(Gjonça, A. dhe Bobak, B., 1997). Ndërsamatjet e vdekshmërisë mbështeten tëdhënat e agregate dhe na tregoj nivelin dhemodelin e vdekshmërisë, ndërkohë që atonuk na tregoj nivelin e sëmundshmërisësë popullsisë dhe sesi e perceptoj njerëzitshëndetin e tyre.1990 1 1992 1995 2000 2001 2002Shpenzimet shëndetësore sipërqindje e PBB 3.36 2.38 1.91 2.00 2.70Mjekë për 100.000 banorë 171.02 165.01 130.63 138.89Infermiere për 100.000banorë 499.20 435.09 390.94Shtretër për 100.000 banorë 590.01 401.34 319.22 326.33Spitale për 100.000 banorë 4.11 1.57 1.61Burimi: Zyra Rajonale e OBSH për Europën, Health for All database.Shënimi 1 : Të dhënat për vitin 1990 ja mbështetur te Vjetari Statistikor i Shqipërisë.MMSJ-ja është i pari dhe i vetmi vrojtim, që kambledhur të dhëna për vdekshmëri përgjithë popullsi e Shqipërisë. Të dhënat eanalizuara këtu ja matje të vetëvlerësimitpër gjendjen shëndetësore dhe rastisjen esëmundjeve kronike e akute për individët epopullsisë së anketuar. Përveç pasqyrimit tëmodelit të vdekshmërisë së vendit, shqyrtimi itë dhënave për gjendjen e shëndetit me atë vetëperceptimit ka dobi të madhe për22 REGJISTRIMI I POPULLSISË DHE I BANESAVE 2001

k a p i t u l l i dyhartuesit e politikave, pasi sistemin ekujdesit shëndetësor me orientim tregu, tëcilin të sëmurët zgjedhin se çfarë të‘konsumojdhe paguaj për të, ka rëndësiqë këto shërbime të ndërtohen duke umbështetur nevojat e tyre. Këto të dhënandihmoj studiuesit dhe hartuesit epolitikave për të përcaktuar nevojat e kujdesitshëndetësor të popullsisë. Një përfitim tjetërdel nga analiza e këtyre të dhënave: ne jemi gjendje të masin pabarazitë fushën eshëndetit mes popullsisë shqiptare, lidhur memundësi për ta pasur shërbiminshëndetësor, me pagesat e përdoruesve(kush mund t’i përballojë dhe kush jo), si dhelidhur me karakteristikat e tjera të gjendjesekonomike e shoqërore, si të ardhurat, arsimietj. Tabela 2.1-1 tregon shëndetin sipasvetëperceptimit te grupmoshat e të pyeturve.Ashtu siç edhe mund të pritej, kur njerëzitmoshohen, ata bëj një matje dhe njëvetëvlerësim të gjendjes së tyre shëndetësore,duke treguar se shëndeti i tyre ështëpërmirësuar apo përkeqësuar.Kjo nuk është thjesht pasqyrim i gjendjes sëshëndetit të tyre, por dihet gjithashtu se mundtë jetë një e dhë e trilluar moshë tëmadhe. Ndërsa ata që tho se e kashëndetin të mirë ose shumë të mirë, jabreznitë e moshave të reja, zakonisht nmoshën 40 vjeç. Kështu, gjithë njerëzit qëtho se e ka shëndetin shumë të mirë, 62për qind ja të moshave ndërmjet viteve 10-39, ndërsa vetëm 1,5 për qind të njerëzve memoshë 60 vjet e më sipër tho se e kashëndetin shumë të mirë. Tabloja del tërësishte ndryshme për njerëzit që njoftoj seshëndeti i tyre është shumë i keq. Të rinjtë(me moshë 10-19 vjeç) përbëj vetëm 3,5për qind të këtyre njerëzve dhe ata mbi 60 vjeçpërbëj 57,9 për qind.Kur shqyrtohendallimet fshat-qytet, del e qartë që zonatrurale ka një prirje për të pasur përqindje mëtë lartë njerëzish që vlerësoj se kashëndet shumë të keq. Kështu, përqindja enjerëzve që tho se e ka shëndetin shumëTabela 2.1.-1. Shëndeti i vetëvlerësuar sipas moshës së të pyeturveGrupmoshat Shumë i mire I mirë Mesatar I keq Shumë i keq Gjithsej0-9 24.27 20.43 8.43 4.95 1.4 18.3510-19 31.38 19.8 8.09 4.06 3.47 20.3220-39 30.84 28.64 17.46 10.68 15.31 26.0540-59 11.98 23.55 35.3 28.57 21.89 21.9660+ 1.53 7.59 30.71 51.75 57.92 13.33Gjithsej 100 100 100 100 100 100të mirë është më e lartë zonat urbane (41,1për qind), krahasuar me zonat fshatare (26,6për qind). E kundërta është e vërtetë përnjerëzit që e vlerësoj se e ka shëndetintë keq dhe shumë të keq, ku përqindjet ngazonat rurale ja më të larta sesa ato të zonaveurbane, përkatësisht 1,4 për qind ( qytet)dhe 1,6 për qind ( fshat) për shëndetinshumë të keq, kurse 5,75 për qind ( qytet)dhe 8,9 për qind ( fshat për njoftimet meshëndet të keq). Kjo ishte diçka që pritej,sepse siç është treguar më sipër, njerëzit zonat rurale përgjithësisht ja më të varfërsesa zonat urbane. Kjo vërtetohet edhe ngaanalizat e shëndetit të vetëvlerësuar sipasnivelit të varfërisë. Një model mjaft interesantdel gjithashtu, kur shëndeti i vetëvlerësuaranalizohet nga pikëpamja e shpërndarjesrajonale të popullsisë. Kështu, zonat mepërqindje më të lartë të njerëzve që njoftojse ka shëndet të mirë ja zonat më tëpasura të Tiras dhe të jugperëndimit.Figure 2.1-1.Shëndeti i vetëvlerësuar për popullsi urbane eruraleShumë i keqI keqMesatareMirëShumë mirëQytetFshat0 10 20 30 40 50 60 %kushtet e jetesës dhe pabarazia shqipëri 23

k a p i t u l l i dyhartuesit e politikave, pasi <strong>në</strong> sistemin ekujdesit shëndetësor me orientim tregu, <strong>në</strong> tëcilin të sëmurët zgjedhin se çfarë të‘konsumoj<strong>në</strong>’ <strong>dhe</strong> paguaj<strong>në</strong> për të, ka rëndësiqë këto shërbime të ndërtohen duke umbështetur <strong>në</strong> nevojat e tyre. Këto të dhënandihmoj<strong>në</strong> studiuesit <strong>dhe</strong> hartuesit epolitikave për të përcaktuar nevojat e kujdesitshëndetësor të popullsisë. Një përfitim tjetërdel nga analiza e këtyre të dhënave: ne jemi<strong>në</strong> gjendje të masin pabarazitë <strong>në</strong> fushën eshëndetit mes popullsisë shqiptare, lidhur memundësi<strong>në</strong> për ta pasur shërbiminshëndetësor, me pagesat e përdoruesve(kush mund t’i përballojë <strong>dhe</strong> kush jo), si <strong>dhe</strong>lidhur me karakteristikat e tjera të gjendjesekonomike e shoqërore, si të ardhurat, arsimietj. Tabela 2.1-1 tregon shëndetin sipasvetëperceptimit te grupmoshat e të pyeturve.Ashtu siç e<strong>dhe</strong> mund të pritej, kur njerëzitmoshohen, ata bëj<strong>në</strong> një matje <strong>dhe</strong> njëvetëvlerësim të gjendjes së tyre shëndetësore,duke treguar <strong>në</strong>se shëndeti i tyre ështëpërmirësuar apo përkeqësuar.Kjo nuk është thjesht pasqyrim i gjendjes sëshëndetit të tyre, por dihet gjithashtu se mundtë jetë një e dhë<strong>në</strong> e trilluar <strong>në</strong> moshë tëma<strong>dhe</strong>. Ndërsa ata që tho<strong>në</strong> se e ka<strong>në</strong>shëndetin të mirë ose shumë të mirë, ja<strong>në</strong>breznitë e moshave të reja, zakonisht <strong>në</strong>nmoshën 40 vjeç. Kështu, gjithë njerëzit qëtho<strong>në</strong> se e ka<strong>në</strong> shëndetin shumë të mirë, 62për qind ja<strong>në</strong> të moshave ndërmjet viteve 10-39, ndërsa vetëm 1,5 për qind të njerëzve memoshë 60 vjet e më sipër tho<strong>në</strong> se e ka<strong>në</strong>shëndetin shumë të mirë. Tabloja del tërësishte ndryshme për njerëzit që njoftoj<strong>në</strong> seshëndeti i tyre është shumë i keq. Të rinjtë(me moshë 10-19 vjeç) përbëj<strong>në</strong> vetëm 3,5për qind të këtyre njerëzve <strong>dhe</strong> ata mbi 60 vjeçpërbëj<strong>në</strong> 57,9 për qind.Kur shqyrtohendallimet fshat-qytet, del e qartë që <strong>në</strong> zonatrurale ka një prirje për të pasur përqindje mëtë lartë njerëzish që vlerësoj<strong>në</strong> se ka<strong>në</strong>shëndet shumë të keq. Kështu, përqindja enjerëzve që tho<strong>në</strong> se e ka<strong>në</strong> shëndetin shumëTabela 2.1.-1. Shëndeti i vetëvlerësuar sipas moshës së të pyeturveGrupmoshat Shumë i mire I mirë Mesatar I keq Shumë i keq Gjithsej0-9 24.27 20.43 8.43 4.95 1.4 18.3510-19 31.38 19.8 8.09 4.06 3.47 20.3220-39 30.84 28.64 17.46 10.68 15.31 26.0540-59 11.98 23.55 35.3 28.57 21.89 21.9660+ 1.53 7.59 30.71 51.75 57.92 13.33Gjithsej 100 100 100 100 100 100të mirë është më e lartë <strong>në</strong> zonat urbane (41,1për qind), krahasuar me zonat fshatare (26,6për qind). E kundërta është e vërtetë përnjerëzit që e vlerësoj<strong>në</strong> se e ka<strong>në</strong> shëndetintë keq <strong>dhe</strong> shumë të keq, ku përqindjet ngazonat rurale ja<strong>në</strong> më të larta sesa ato të zonaveurbane, përkatësisht 1,4 për qind (<strong>në</strong> qytet)<strong>dhe</strong> 1,6 për qind (<strong>në</strong> fshat) për shëndetinshumë të keq, kurse 5,75 për qind (<strong>në</strong> qytet)<strong>dhe</strong> 8,9 për qind (<strong>në</strong> fshat për njoftimet meshëndet të keq). Kjo ishte diçka që pritej,sepse siç është treguar më sipër, njerëzit <strong>në</strong>zonat rurale përgjithësisht ja<strong>në</strong> më të varfërsesa <strong>në</strong> zonat urbane. Kjo vërtetohet e<strong>dhe</strong> ngaanalizat e shëndetit të vetëvlerësuar sipasnivelit të varfërisë. Një model mjaft interesantdel gjithashtu, kur shëndeti i vetëvlerësuaranalizohet nga pikëpamja e shpërndarjesrajonale të popullsisë. Kështu, <strong>në</strong> zonat mepërqindje më të lartë të njerëzve që njoftoj<strong>në</strong>se ka<strong>në</strong> shëndet të mirë ja<strong>në</strong> zonat më tëpasura të Tira<strong>në</strong>s <strong>dhe</strong> të jugperëndimit.Figure 2.1-1.Shëndeti i vetëvlerësuar për popullsi<strong>në</strong> urbane eruraleShumë i keqI keqMesatareMirëShumë mirëQytetFshat0 10 20 30 40 50 60<strong>në</strong> %kushtet e jetesës <strong>dhe</strong> pabarazia <strong>në</strong> shqipëri 23

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!