publiczna - KZK GOP

analizy i opinieW krakowskichpojazdach numeri kierunek linii sądobrze widocznedla pasażerów36stać z dostępnych drzwi środkowych. Nad wejściaminiestety nie stosuje się halogenów zewnętrznych,które ułatwiają wysiadanie po zmroku i oświetlająprzestrzeń pod drzwiami, znacznie podnosząc bezpieczeństwoi komfort wysiadających.Zewnętrzne systemy zapowiedzi głosowej posiadajątylko linie obsługiwane przez przewoźnika Mobilis– są to: 152, 178 i 304. Mam nadzieję, że kiedyś każdyautobus w Krakowie będzie przedstawiał się przy podjeździena przystanek, bo ułatwia to korzystanie z komunikacjimiejskiej i eliminuje błędy przy wsiadaniu.Obecnie linie autobusowe obsługujące przystanek rozpoznajesię jedynie wzrokowo – po przednich wyświetlaczach.Nowe wyświetlacze diodowe – jasne, na czarnymtle, są bardzo czytelne, w odróżnieniu od starychpaneli, które wciąż są w użyciu i trudno je odczytać.Zaznaczę w tym miejscu, że przy wymianie taborunowe wyświetlacze wypierają stare, więc w przyszłościpowinno być lepiej z rozpoznawalnością linii.Najgorzej oceniam informację boczną autobusu. Jedynynumer linii (a czasem też kierunek jazdy) znajdujesię tuż za przednimi drzwiami – w oknie lubponad linią okien. Jeżeli natomiast podchodzimydo autobusu bardziej z tyłu, nie ma żadnych szansna rozpoznanie linii. Brakuje informacji za przegubem,a tylny panel jest mały i nieczytelny. Utrudniato wsiadanie nie tylko osobom starszym i niepełnosprawnym,ale także innym pasażerom.Przyciski zewnętrzne do otwierania drzwi umiejscowionowe właściwych miejscach i na ogół są rozpoznawalne.Niestety, w Krakowie, podobnie jak w innychmiastach, stosuje się tzw. ciepły przycisk, czyliotwieranie drzwi jedynie na żądanie. Utrudnia to podróżosobom niewidomym, ale jest to bariera, z którejistnieniem coraz częściej się godzimy.Platformy wjazdowe dla wózków inwalidzkich obsługiwanesą ręcznie, ale dodatkowo autobusy mająmożliwość „przyklęku”, żeby łatwiej było osobiena wózku wjechać. Jest to szczególnie istotne dla użytkownikówwózków elektrycznych, które nie mogąbyć podnoszone, ze względu na duży ciężar. Spotykałemtakie osoby na różnych trasach w obrębie miastai za każdym razem autobus był tak zapełniony, że niemożna było w ogóle ani rozłożyć pochylni, ani nawetpomarzyć o wciśnięciu tam wózka.Podłoga wewnątrz autobusu jest antypoślizgowa,a stopnie oznaczone kontrastująco. Pojawia się jednakkilka barier zmniejszających dostępność. Niekiedymiejsce na wózki jest zajęte przez automat do sprzedażybiletów, czasem kasowniki montuje się bardzowysoko, a żadne przyciski nie są oznaczane alfabetemBraille’a. Kolorystyka rurek i poręczy wewnątrzpojazdu, niestety, nie jest kontrastująca – dominująkolory srebrny i szary, których zupełnie nie widaćprzy większości chorób siatkówki oka. Niezwyklerzadko spotykam poręcze żółte.W autobusach brakuje rozpiski przystanków na trasielinii i wskazania ulic, którymi jeżdżą autobusy. Panelgórny z informacją pasażerską instalowany jestczasem pośrodku sufitu, nad korytarzem z przodupojazdu, a czasem nisko, za kabiną kierowcy. Ciężkozatem od razu zobaczyć panel z jedyną wewnątrzautobusu informacją o numerze linii, a jeśli umieszczonoją nisko, jest to w ogóle niemożliwe. Panel niepokazuje kolejnych przystanków na trasie, co związanejest z brakiem systemu GPS, ale kierunek jest widoczny.MPK zmierza do ustandaryzowania tekstówwyświetlanych na panelu i wprowadzenia wszędzieopisów tras. Dopóki jednak panele zamiast nazw kolejnychprzystanków pokazywać będą imieniny, wcalenie zwiększy się ich funkcjonalność. Warto takżezauważyć, że panele znajdują się tylko na przedziepojazdu, a za przegubem już nie.W większości autobusów nie ma wewnętrznego systemuinformacji głosowej, co w połączeniu z brakiemprezentacji nazw przystanków na panelu świetlnymi rozpiski trasy autobusu skutkuje barierami w korzystaniuz transportu dla wszystkich pasażerów. Szczególniezimą, gdy parują szyby, a poranny tłum pasa-komunikacja publiczna