publiczna - KZK GOP

Fot. Radosław KaźmierczakPogląd, że zdobycieprawa jazdy kategoriiD i kwalifikacjizawodowychczyni z kierowcówperfekcjonistówi jest dożywotnimwyznacznikiem najwyższychumiejętności,jest nieprawdziwy.Człowiek uczysię całe życie. Gdyspocznie na laurach– przestanie się doskonalić,popadniew rutynę i zacznie sięuwsteczniaćnienia, musiał zdać za pierwszym podejściem czteryegzaminy – teoretyczny i praktyczny na prawo jazdykategorii B oraz teoretyczny i praktyczny na prawojazdy kategorii D. Pierwsze dwa egzaminy zaliczył,jednak teorii na kategorię D nie zdał. Starosta cofnąłmu uprawnienia do kierowania w zakresie kategoriiD. Od tej pory do czasu, gdy zda egzamin i odzyskauprawnienia nie powinien kierować autobusem.Niestety, mimo braku uprawnień – kierował.Sytuacja wyglądałaby inaczej, gdyby znał on możliwościuchronienia się przed przekroczeniem punktówkarnych. Perspektywę taką dają przepisy, którepozwalają raz na pół roku zgłosić się na odpłatnyjednodniowy kurs reedukacyjny. Po skończeniu tegokursu pula punktów karnych zmniejsza się o sześć.Drugi przypadek dotyczył nałożonego na kierowcędwuletniego sądowego zakazu prowadzenia pojazdówmechanicznych. Zostałem skierowany na miejscekolizji autobusu z samochodem osobowym.Po przyjeździe okazało się, że kierujący samochodemosobowym wezwał także patrol policji. Policjanci wykonującswoje czynności chcieli sprawdzić między innymiprawo jazdy kierującego autobusem. Ten jednaktwierdził, że zapomniał wziąć dokumentu z domu.Po sprawdzeniu w Centralnej Ewidencji Kierowcówwyszła na jaw prawdziwa przyczyna nieposiadaniadokumentu. Wówczas kierujący autobusem nie wytrzymałnapięcia nerwowego, przyznał się do zatrzymaniamu prawa jazdy i przedstawił całą sytuację.Tłumaczył, że został zatrzymany przez policję, gdykierował swoim samochodem. Badanie alkomatemwykazało przekroczenie dopuszczalnej zawartości alkoholuw wydychanym powietrzu. Funkcjonariuszezabrali dokument prawa jazdy i sporządzili wniosekdo sądu o ukaranie kierowcy. Ten wydał wyrok zakazującyprzez dwa lata prowadzenia wszelakich pojazdówmechanicznych. Mimo tego zakazu, kierowcanadal prowadził. W tej sytuacji zmuszony byłem odstawićautobus do zajezdni i poinformować o całymzdarzeniu przełożonych. Przypadek ten kosztowałkierowcę nie tylko utratę pracy, ale również wezwaniedo pokrycia kosztów naprawy pojazdów, uszkodzeniaktórych dopuścił się podczas kolizji, kierującautobusem pomimo sądowego zakazu.PodsumowanieDobre wychowanie i szacunek wobec innych to zalety,jakie wynosi się z domu. Znajomość przepisówi umiejętność prowadzenia pojazdu to elementy,które każdy indywidualnie musi przyswoić i wyćwiczyć.Pogląd, że zdobycie prawa jazdy kategorii D i kwalifikacjizawodowych czyni z nas perfekcjonistów i jestdożywotnim wyznacznikiem najwyższych umiejętności,jest nieprawdziwy. Człowiek uczy się całe życie.Gdy spocznie na laurach – przestanie się doskonalić,popadnie w rutynę i zacznie się uwsteczniać.Wnioski takie oparłem także na swoich osobistychdoświadczeniach. Pracując kilka lat jako kierowcaautobusu zacząłem dostrzegać również u siebie szablonowośći rutynę. Nikt nie jest doskonały, dlategotakże i mnie zdarzało się pomylić czy podjąć błędnądecyzję. Nie jest jednak wstydem przyznać się do błędui dążyć do tego, by więcej się on nie powtarzał. Problemzaczyna się wtedy, gdy oczywistych niedoskonałościnie dostrzegamy, bagatelizujemy, czy wręczje odrzucamy. Tak ważne jest zatem, aby wciąż podnosićswoje kwalifikacje, doskonalić umiejętnościi rozszerzać wiedzę.Proponuję, aby każdy kierowca autobusu na początekzaprzyjaźnił się z aktami prawnymi regulującymizasady ruchu drogowego, znaczenie i zakres obowiązywaniaznaków drogowych czy też czas prowadzeniapojazdu, obowiązkowe przerwy i gwarantowaneokresy odpoczynku. Czytając je, zaczniemy wirtualnieobrazować sobie zapisane tam wytyczne. Staniemysię przez to bogatsi o wiedzę, która w przyszłościzaowocuje zwiększeniem bezpieczeństwa ruchudrogowego.Dążąc do profesjonalizmu, przyczyniamy się równieżdo kształtowania dobrego wizerunku firmy w oczachpasażerów.13nr 3/2010