vetëm sa e kishin respektuar regjimin e burgut, të cilin e kishte nënshkruar drejtori iburgut. A duhej dënuar drejtorin që, në institucionin të cilin drejtonte, shkileshinrëndë “dispozitat kushtetuese” dhe ato të Kartës së Kombeve të Bashkuara si dhe tëakteve të tjera ndërkombëtare mbi liritë dhe të drejtat themelore të njeriut? Jo,kurrsesi!Para tyre do të duhej të dënohej sekretari i atëhershëm Republikan i Punëve tëBrendshme të Serbisë. Por, për ta dënuar atë, duhej dënuar më parë sekreti Federativ iPunëve të Brendshme. Duhej dënuar kryetari i Shtetit të atëhershëm, duhej dënuarKryesia e atëhershme e Republikës dhe ajo e Federatës, kryetari dhe kryesia e partisënë të gjitha nivelet e organizimit të saj. Duhej dënuar qeveria e atëhershme federativedhe ajo republika<strong>ne</strong>, duhej dënuar Akademia Serbe e Shkencave dhe e Arteve,Shoqata e Shkrimtarëve të Serbisë në “Francuska 7” dhe ajo e Jugosllavisë sëatëhershme, si dhe Kisha Ortodokse Serbe e të gjitha kohërave, që nga mesjeta ekëtej, ngase pikërisht këto tri asociacio<strong>ne</strong>, në përbërjen e të cilave ishte tubuar e tërë“yndyra” e kombit dhe e shtetit serb, e kishin skicuar dhe e kishin përpunuar deri nëdetaje një politikë të tillë, të cilën e zbatonte qeveria dhe institucio<strong>ne</strong>t e tjerashtetërore dhe partiake serbe; duhej dënuar të gjithë “baballarët” e kombit serb, me tëgjitha elaboratet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve; të gjitha mitet e popullit serb,mbi bazat e të cilave ende projektohet dhe ndërtohet ardhmëria e tij; duhej dënuar etërë literatura, e tërë shkenca serbe, e themeluar në rrena e në mashtrime...Me një fjalë, për ta dënuar krimi<strong>ne</strong>lin e sotëm, duhet dënuar krimi<strong>ne</strong>li i djeshëm,sepse ky i sotmi është pjellë e atij të djeshmit...Por, Serbia, nuk do t’i dënojë krimi<strong>ne</strong>lët e Leskovcit. As ata të Vranjës. As ata tëProkuples, të Krushevcit, të Kralevës, të Kragujevcit, të Nishit, të Pozarevcit tëPallankës, të Novo-Sadit, të Beogradit, etj. Ajo, duke organizuar gjykime tëimprovizuara, krejtësisht qesharake dhe fare të tejdukshme, gjoja për dënimin egardianëve të Burgut Komunal të Leskovcit të cilët, më 28 dhe 29 mars 1989,terrorizuan dyzet e një shqiptarë nga Kosova, përpiqej ta shpëtonte para botës fytyrë<strong>ne</strong> vet. Por, cilën fytyrë se?!Me gjykime të tilla, Serbia bënte teatër. Inskenontegjykime si ai i Leskovcit.Meqë aktgjykimi i Gjykatës Komunale të Leskovcit lidhur me “incidentin” e 28dhe 29 marsit 1989 është në gjuhën serbe,si dhe për shkak të gjatësisë së tepruar tëtekstit të tij, teknikisht është e pamundur të botohet këtu në tërësi, qoftë në formëfaksimile e qoftë si shkrim i përkthyer. Një version më të shkurtër të këtij aktgjykimi,me gjërat më esenciale, do të dukej kështu:“...Gjykata Komunale në Leskovc, në Kolegjin penal të shkallës së parë, nëpërbërje të Kolegjit gjyqësor, gjykatësit Jovan Stojanoviq, dhe të... (evidentohe<strong>ne</strong>mrat e porozëve, to procesmbajtësit, të prokurorit dhe të mbrojtjes- K.B), në lëndë<strong>ne</strong> fajësisë së të pandehurve Pejçiq Petar (drejtor i burgut- K.B) dhe Gjorgjeviq Slavko(përgjegjës për siguri po në atë burg- K.B.) ... për vepër penale për punë tëpapërgjegjshme zyrtare nga <strong>ne</strong>ni 245, al. 2 lidhur me al. 1 të ligjit Penaë tëRepublikës Socialiste të Serbisë, si dhe të të pandehurve tjerë... (evidentohen emrat enëntë rojtarëve- gardianëve të burgut- K.B.), për shkak të veprës penale keqpërdorimi detyrës zyrtare nga <strong>ne</strong>ni 66 i Ligjit Penal të RS të Serbisë, sipas propozimpadisë sëProkurorisë Publike Komunale në Leskovc, Kt. Nr. 696/89 të datës 09.10.1989, tëprecizuar më 05.03.1990, sipas shqyrtimit kryesor publik, me gojë, të mbajtur më
07.05.1990, e pas konsultimit e votimit më datën 10.05.1990, pasi konstaton se tëpandehurit (rojtarët-gardianët- K.B.), për shkak se më datën 28.03.1989, në lokalet eBurgut Komunal të Leskovcit, me rastin e pranimit në lokalet e burgut dhe, më29.03.1989, me rastin e dorëzimit të aktvendimeve mbi masën e shqiptuar- qëndrimnë vend vend të caktuar, pa kurrfarë arsyje, i kanë rrahur me shkopinj gome, meboksa e me shqelma, dujke i goditur në çdo pjesë të trupit, personat e arrestuar –izolantët nga Kosova, me ç’rast u kanë shkaktuar atyre lëndime të lehta trupore,kurse Pejçiq Petar, në cilësinë e drejtorit të burgut, dhe Gjorgjeviq Slavko, nëcilësinë e përgjegjësit për siguri në burg, për shkak se, edhe pse gjatë kohës sëpranimit të izolanteve kanë qenë prezent, kanë parë dhe kanë dëgjuar se çfarë pondodh me të izoluarit në lokalet e burgut, madje edhe pse iu është tërhequr vërejtjaedhe nga ana e inspektorëve të Sigurimit Shtetëror të Sekretariatit të Punëve tëBrendshme të Kosovës, dëshmitarët Kajkush Hajvat dhe Zejnullah Bici se personat esjellur nga Kosova po rrahen nëe lokalet e burgut nga perso<strong>ne</strong>li i burgut, këta dy(drejtori dhe përgjegjësi për siguri)- K.B.) nuk kanë urdhëruar ndërprerjen epërdorimit të mjeteve të dhunës, janë fajtorë për kryerjen e veprës penale andaj,dujke aplikuar dispozitat ligjore të lartpërmendura dhe <strong>ne</strong><strong>ne</strong>t 5, 33, 38, 41 52 dhe 53të LP të RSFJ-së, ua shqipton masat:DËNIME ME KUSHT, burgim me kohëzgjatje nga katër muaj, ashtu që masat eshqiptuara të dënimit nuk do të ekzekutohen nëse të pandehurit, në afatin prej një vitinga plotfuqia e këtij aktgjykimi, nuk kryejnë ndonjë vepër të re penale...”.“Drejtësia” serbe, pastaj, sipas këtij aktgjykimi, obligon të pandehurit që, në emërtë shpenzimeve të procedurës penale, t’ia paguajnë gjykatës penale nga 226 dinarë sidhe në emër të paushallit nga 200 dinarë, me kërcënim të ekzekutimit brenda 15ditësh nga plotfuqishmëria e aktgjykimit.“... Të gjithë të dënuarit, me qëllim të realizimit të të drejtës në kërkesë përkompensim, udhëzohen në procedurë kontestimore konform <strong>ne</strong>nit 108 al. 2 tëLPP...”- përfundon aktgjykimi.Çfarë ironie?! Kur në Kosovë shqiptarët paguanin me kokë ngritjen e dygishtërinjve në formë të shkronjës V, në Serbi, në “shtetin juridik”, ekzekutuesit emetodave të inkuizicionit ndaj shqiptarëve, dënohen me nga katër muaj burg MEKUISHT!Por, tragjikomedia e këtij teatri të absurdit, nuk përfundon vetëm me kaq. Ajokishte edhe akte të tjera.Loja vazhdon...Të dënuarit, si palë “të dëmtuara” nga masa e shqiptuar – “dënimet me kush nëkohëzgjatje prej katër muajsh” – e kishin shfrytëzuar të drejtën e ankesës, të cilën uagarantonin “dispozitat në fuqi” dhe, kështu, e kishin vënë në lëvizje Gjykatën eQarkut në Leskovc e cila, në kolegjin e saj penal të shkallës së dytë, duke vendosë nëankesë të mbrojtësve të të pandehurve, në seancën e mbajtur më 04.03.1991, meaktgjykimin Kzh. nr. 543/90, abrogoi aktgjykimin Kt. nr. 1189/89 të datës07.05.1990, të Gjykatës Komunale në Leskovc dhe lëndën e ktheu në rigjykim, kurseankesën e Agim Vllasit, njërit nga izolantët, e hodhi poshtë si të pabazë!...Pas vrasjes së parë, më 28 dhe 29 mars 1989, kjo ishte vrasja e dytë që u bëhejizolanteve shqiptarë të Kosovës nga “drejtësi” serbe.Pro, loja prapë vazhdon...