Lexoni ne formatin PDF - AlbEmigrant

vetëm sa e kishin respektuar regjimin e burgut, të cilin e kishte nënshkruar drejtori iburgut. A duhej dënuar drejtorin që, në institucionin të cilin drejtonte, shkileshinrëndë “dispozitat kushtetuese” dhe ato të Kartës së Kombeve të Bashkuara si dhe tëakteve të tjera ndërkombëtare mbi liritë dhe të drejtat themelore të njeriut? Jo,kurrsesi!Para tyre do të duhej të dënohej sekretari i atëhershëm Republikan i Punëve tëBrendshme të Serbisë. Por, për ta dënuar atë, duhej dënuar më parë sekreti Federativ iPunëve të Brendshme. Duhej dënuar kryetari i Shtetit të atëhershëm, duhej dënuarKryesia e atëhershme e Republikës dhe ajo e Federatës, kryetari dhe kryesia e partisënë të gjitha nivelet e organizimit të saj. Duhej dënuar qeveria e atëhershme federativedhe ajo republikane, duhej dënuar Akademia Serbe e Shkencave dhe e Arteve,Shoqata e Shkrimtarëve të Serbisë në “Francuska 7” dhe ajo e Jugosllavisë sëatëhershme, si dhe Kisha Ortodokse Serbe e të gjitha kohërave, që nga mesjeta ekëtej, ngase pikërisht këto tri asociacione, në përbërjen e të cilave ishte tubuar e tërë“yndyra” e kombit dhe e shtetit serb, e kishin skicuar dhe e kishin përpunuar deri nëdetaje një politikë të tillë, të cilën e zbatonte qeveria dhe institucionet e tjerashtetërore dhe partiake serbe; duhej dënuar të gjithë “baballarët” e kombit serb, me tëgjitha elaboratet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve; të gjitha mitet e popullit serb,mbi bazat e të cilave ende projektohet dhe ndërtohet ardhmëria e tij; duhej dënuar etërë literatura, e tërë shkenca serbe, e themeluar në rrena e në mashtrime...Me një fjalë, për ta dënuar kriminelin e sotëm, duhet dënuar krimineli i djeshëm,sepse ky i sotmi është pjellë e atij të djeshmit...Por, Serbia, nuk do t’i dënojë kriminelët e Leskovcit. As ata të Vranjës. As ata tëProkuples, të Krushevcit, të Kralevës, të Kragujevcit, të Nishit, të Pozarevcit tëPallankës, të Novo-Sadit, të Beogradit, etj. Ajo, duke organizuar gjykime tëimprovizuara, krejtësisht qesharake dhe fare të tejdukshme, gjoja për dënimin egardianëve të Burgut Komunal të Leskovcit të cilët, më 28 dhe 29 mars 1989,terrorizuan dyzet e një shqiptarë nga Kosova, përpiqej ta shpëtonte para botës fytyrëne vet. Por, cilën fytyrë se?!Me gjykime të tilla, Serbia bënte teatër. Inskenontegjykime si ai i Leskovcit.Meqë aktgjykimi i Gjykatës Komunale të Leskovcit lidhur me “incidentin” e 28dhe 29 marsit 1989 është në gjuhën serbe,si dhe për shkak të gjatësisë së tepruar tëtekstit të tij, teknikisht është e pamundur të botohet këtu në tërësi, qoftë në formëfaksimile e qoftë si shkrim i përkthyer. Një version më të shkurtër të këtij aktgjykimi,me gjërat më esenciale, do të dukej kështu:“...Gjykata Komunale në Leskovc, në Kolegjin penal të shkallës së parë, nëpërbërje të Kolegjit gjyqësor, gjykatësit Jovan Stojanoviq, dhe të... (evidentohenemrat e porozëve, to procesmbajtësit, të prokurorit dhe të mbrojtjes- K.B), në lëndëne fajësisë së të pandehurve Pejçiq Petar (drejtor i burgut- K.B) dhe Gjorgjeviq Slavko(përgjegjës për siguri po në atë burg- K.B.) ... për vepër penale për punë tëpapërgjegjshme zyrtare nga neni 245, al. 2 lidhur me al. 1 të ligjit Penaë tëRepublikës Socialiste të Serbisë, si dhe të të pandehurve tjerë... (evidentohen emrat enëntë rojtarëve- gardianëve të burgut- K.B.), për shkak të veprës penale keqpërdorimi detyrës zyrtare nga neni 66 i Ligjit Penal të RS të Serbisë, sipas propozimpadisë sëProkurorisë Publike Komunale në Leskovc, Kt. Nr. 696/89 të datës 09.10.1989, tëprecizuar më 05.03.1990, sipas shqyrtimit kryesor publik, me gojë, të mbajtur më