FONTY, RASTRY, BITMAPY - Instytut Maszyn Matematycznych

2. RASTRY2.1. WprowadzeniePierwotne techniki druku nie oddawały różnych stopni nasycenia obrazu farbą,czyli wielotonalności obrazu. Dopiero wprowadzenie obrazu rastrowegoumożliwiło symulację obrazu wielotonalnego za pomocą obrazu jednotonalnegow postaci drobnego wzoru. Również drukowanie obrazów wielobarwnychwymaga wielotonalności poszczególnych barw.Raster to jednotonalny obraz składający się z drobnych kropek (lub w szczególnymprzypadku z linii), dający podczas oglądania z normalnej odległościwrażenie istnienia półtonów, gdy kropki te są już na tyle małe, że zlewają sięz otaczającym je tłem. Jasność osiągniętych w ten sposób półtonów wynika zestosunku powierzchni zajętej przez elementy rastra (plamki rastra) dopowierzchni otaczającego te elementy niezadrukowanego jasnego (najczęściejbiałego) podłoża drukowego.Początkowo, tj. w czasach tradycyjnego zecerstwa, rastrem nazywano samourządzenie do uzyskiwania zrastrowanego obrazu. Urządzeniem tym były dwiesklejone ze sobą płytki szklane z naciętymi bardzo drobnymi, równoległymii równo oddalonymi od siebie liniami wypełnionymi czarnym pigmentem, przyczym linie na jednej płycie były obrócone o kąt prosty względem linii na drugiejpłycie. Uzyskana w ten sposób drobna siateczka otworów powodowała, że fotografowanyprzez nią obraz zawierający półtony zamieniał się w obraz kropeko różnych wielkościach. W przypadku druku kolorowego naświetlanie odbywałosię przez barwne filtry w celu uzyskania wyciągów barwnych dla wszystkichfarb drukowych, które zamierzano wykorzystać podczas reprodukcji. Caływieloetapowy proces uzyskania zrastrowanego obrazu na metalowej płytcebędącej formą drukową nazywał się autotypią, natomiast same metalowe formydrukowe nazywano kliszami.Obecnie stosuje się wyłącznie raster uzyskany metodą cyfrowego przetwarzaniaobrazu w tzw. RIP-ie (ang. Raster Image Processor). Wyróżnia się dwa rodzajerastra elektronicznego: raster amplitudowy – w którym środki punktów rastra są15