Njohuri themelore fetare – 7.pdf - El-Hikmeh

“Pse e nxore pjesën e thatë sipër dhe jo të njomën që ta shihnin blerësit? Ai qëbën hile e kërkon të na mashtrojë ne, s’është i yni!”Me këto fjalë, Profeti ka treguar se shitja me mashtrim e mallrave të dobëta, tëprishura e të kalbura nuk është e drejtë. Muslimani nuk duhet të përpiqet për të fituarme rrugë të tilla të shtrembra dhe se një gjë e tillë është haram. Fitimi i arritur memashtrim nuk ka dallim prej vjedhjes. Edhe Allahu i Lartë i paralajmëron kështu ataqë bëjnë tregti të pandershme e që matin dhe peshojnë mangut:“Mjerë ata që matin e peshojnë mangut, që, kur marrin, peshojnë e matinme të tepërt, kurse, kur japin, peshojnë e matin me mangësi! A s’e dinë ata sedo të ringjallen një ditë, në një ditë të madhe kur njerëzit, duke u ngritur ngavarret, do të dalin para Zotit?..” (Kur’ani, Mutaffifin: 1-5)Muslimani nuk i gënjen të tjerët për asnjë çështje, edhe vetë përpiqet të mosgënjehet. Nuk ka dukë pasuria e fituar me rrugë mashtrimi. Nga një mall e pasuri etillë nuk vjen asnjë e mirë, nuk ka dobi.Feja jonë kërkon të jemi të ndershëm edhe në matje e peshim. Allahu i Lartë kabërë të ditur se ata që matin e peshojnë mangut, do të ndëshkohen.Nuk ka kënaqësi e lumturi në shoqëritë ku mungojnë drejtësia e ndershmëria.Njerëzit e vështrojnë njëri-tjetrin veç me dyshim!Lexim letrarDjali dhe hajdutëtIslami na thotë: “Mos u ndani prej të drejtës!”Na ishte dikur një djalë. Ai kishte pasur shumë dëshirë të shkonte e mësonte nëBagdat që ishte, ato kohë, qendra arsimore, kulturore e shkencore e botës islame. Aikishte pasur vetëm një nënë. Pasi ishte menduar mirë e mirë, fëmija kishte kuptuarse, për të shkuar atje, i duheshin dy gjëra të domosdoshme: pëlqimi i nënës dheparatë. Dhe djali ia kishte rrëfyer dëshirën nënës. Ajo e kishte miratuar, pastaj ikishte qepur nën astarin e hirkës dyzet florinj që të mos i humbnin ose t’ia vidhnin,veçanërisht e kishte porositur që kurrë të mos gënjente!Pastaj djali kish marrë bekimin e nënës, ish përshëndetur me të dhe ishte vënënë udhë duke u bashkuar me një karvan.Kur karvani ishte afruar pranë qytetit Hemedan, ishte sulmuar nga një çetëhajdutësh. Njëri prej tyre e kishte pyetur djalin: “A ke para?” Djalit i ishte kujtuar se ikishte dhënë fjalën nënës se kurrë s’do të gënjente. Prandaj i tha hajdutit: “Po, kam92