Njohuri themelore fetare – 7.pdf - El-Hikmeh

7. Të ruhemi prej sjelljeve shqetësuese për të tjerët; për shembull, të moshedhim mbeturina për tokë. T’i mbajmë pastër parqet, lulishtet, vendet e piknikut,rrugët dhe rrugicat.8. T’i mbrojmë kafshët, t’ua tërheqim vëmendjen njerëzve që sillen keq me to.Të gjitha këto janë të mira me fjalë, sjellje e veprime. Kurse duke dhënë zeqatdhe sadaka, japim edhe ndihmë materiale.Lexim letrarE miraPoeti i shquar Saadi e tregon kështu një ngjarje të jetuar nga ai vetë:Një herë e një kohë, po udhëtoja me gjemi. Pranë kisha njerëz të shquar.Bisedoja me ta dhe përpiqesha të përfitoja prej njohurive të tyre. Në jetën times’kisha bërë udhëtim më të bukur e më të dobishëm se ai!Koha ishte e bukur. Ujrat e lumit Tigër, nëpër të cilin po lundronim, ishin të qeta.Kohë më kohë, në të dyja brigjet e lumit na shfaqeshin pamje të bukura, bujqit qëpunonin nëpër ara, na tundnin me përshëndetje dorën. Një çast, më ra në sy se larg,një varkë po përpiqej të merrte udhë. Në të ishin dy peshkatarë. Ndërkaq, koha uprish. Varka nisi të rrëshqiste drejt një vorbulle në mes të lumit. Pastaj, menjëherë upërmbys dhe u fundos. Pa e marrë vesh se ç’po ndodhte, peshkatarët e panë vetenmes ujrave të Tigrit.Ne po e vështronim këtë fatkeqësi nga gjemia. Burrat e shkretë rropateshin tëshpëtonin. Një njeri mirëbërës që ndodhej me ne në gjemi, iu kthye gjemixhiut:- Shpëtoji këta dy njerëz dhe do të të jap pesëdhjetë florinj për secilin!Gjemixhiu u hodh menjëherë në ujë. Njërin e shpëtoi, kurse tjetri humbi në vorbull. Igjori u mbyt.Unë i thashë gjemixhiut:- Aq jetë paska pasur i shkreti! Njërin e shpëtove, po për tjetrin s’pate kohë!Gjemixhiu qeshi dhe ma ktheu:- Ç’është e drejta, zemra këtë të ri ma donte ta shpëtoja, sepse dikur, kur patambetur i vetëm në shkretëtirë, pata takuar ja, këta dy vëllezërit! Ky që shpëtova, më76