Njohuri themelore fetare – 7.pdf - El-Hikmeh

“Sepse je djalë i mirë! Sepse i beson Zotit, ua dëgjon fjalën prindërve, u bën tëmira të tjerëve... Prandaj të sollën këtu!”- A e di, nënë? Ç’vend i bukur që ishte! As kopshteve të fshatit tonë u ngjante,as vendeve ku bëjmë piknik, as vilave verore! Eh, sikur të mos më kishe zgjuar e tërrija edhe ca atje!..Lexim letrarFqinji i xhennetitNjë herë e një kohë, një mbret kishte dalë të përsillej nëpër qytet. Kishtendërruar veshjen që të mos e njihnin si dhe kishte marrë me vete vetëm njëshërbëtor. Kishte dashur të dinte se ç’mendonte populli për të!Ishte dimër. I ftohti të priste.Rruga i çoi në një faltore.Dy të varfër po dridheshin në një qoshe. S’kishin se ku të shkonin!Mbreti u bë kureshtar të dinte se ç’po bisedonin dhe u afrua.Njëri prej të varfërve, i cili ishte edhe shakaxhi, po ankohej prej të ftohtit:“Nesër, kur të hyjmë në xhennet, nuk do ta le mbretin të hyjë! Po ta shoh se poafrohet te muri i xhennetit, do t’ia këpus me këpucë kokës!”Shoku e pyeti:“E pse s’do ta lësh të hyjë?”“Kjo s’do shumë mënd! Ndërsa ne dridhemi këtu nga të ftohtit, ai bën qejf nëpallat! Dhe nuk pyet fare për ne! E pas kësaj? Të më bëhet fqi në xhennet, ë? Kështufqinji s’dua unë, o vëlla!”Që të dy qeshën.Mbreti e porositi shërbëtorin:“Mos i harro këtë faltore dhe këta njerëz!”Dhe u kthyen të dy në pallat.60